by Howard Beck – Çeviri: M. Bahadır Akgün / info@eurohoops.net
Bu çevirinin tüm hakları Eurohoops Ltd. Şti.’ye aittir ve tamamının veya bir kısmının izinsiz kullanılması kesinlikle yasaktır.
Bu yazı 14 Temmuz 2020 tarihinde Bleacher Report’ta yayınlanmış ve uyarlanarak çevrilmiştir.
George Floyd’un Minneapolis polisi tarafından öldürülmesinden 12 gün sonra Harrison Barnes, podyuma çıktı, kablosuz bir mikrofonu eline aldı ve binlerce insanın önünde bir konuşma yaptı:
“Protestocular olarak işimiz, demokrasimiz için önemli” diyordu Sacramento Kings‘in tecrübeli oyuncusu. California’daki kongre binası önündeki açıklamasına şöyle devam etti Barnes:
“Ancak çıkıp burada protesto ettikten sonra oy vermezsek görmek istediğimiz değişimi göremeyeceğiz.”
28 yaşındaki Barnes için bu, temsil duygusunu hissettirdiği bir an oldu. Yeni bir rol üstlendi.
Polis şiddeti ve ırkçı adaletsizlik konusunda açık sözlü isimlerden biri olmuştu. 2018’de Sacramento polisinin silahsız, 22 yaşındaki Afroamerikalı Stephon Clark’ı öldürmesinin ardından da böyle protestolara katılmıştı ancak artık Barnes, elinde mikrofon ve dilinde mesajı olan kişiydi.
Floyd’un öldürülmesi sonrası yeni bir hareket başlıyordu ve Barnes da orada eski Kings oyuncusu Bobby Jackson ve Matt Barnes ile dikilmiş, halkın acısı ve öfkesini başka bir yöne çekiyordu.
“İnsanlar adalet istiyor” diyordu Barnes. “İnsanlar artık bıkıp usanmaktan bıktı, usandı.”
Ülkenin her yerinde böyle sahneler yaşandı. Bir NBA oyuncusu ayrıldı, başka bir NBA oyuncusu indi sokaklara. Yürüyüşler, sloganlar, kalabalıklara edilen liderlik, Floyd, Breonna Taylor ve polisin öldürdüğü diğer Afroamerikalılar için adalet talepleri…
Compton’da DeMar Derozan ve Russell Westbrook indi sokaklara. Atlanta’da Jaylen Brown ve Malcolm Brogdon. Oakland’da Stephen Curry, Klay Thompson ve Kevon Looney. Portland’da Damian Lillard. Philadelphia’da Kyle Lowry ve Tobias Harris. Washington’da Bradley Beal ve John Wall. Norman’da Trae Young.