by Grant Hughes, Çeviri: Arma Kaynar / info@eurohoops.net
Bu çevirinin tüm hakları Eurohoops Ltd. Şti.’ye aittir ve tamamının veya bir kısmının izinsiz kullanılması kesinlikle yasaktır.
Bu yazı 1 Haziran 2020 tarihinde BleacherReport’ta yayınlanmış ve uyarlanarak çevrilmiştir.
Genellikle oyuncular, cezalandırılmak için benche yollanırlar. Hiçbir sporcu yedek olmanın hayalini kurmaz. Hiçbir küçük çocuk, ilk periyotun altıncı dakikası geride kalırken alkışlarla birlikte oyuna gireceği ilk anın hayalleriyle gece uykuya dalmıyor.
Buna rağmen bazı NBA oyuncuları, bu rolü benimseyerek kendilerine ligde önemli bir yer edindi. Kimisi bunu skor üreterek yaptı, kimisi savunma kimisi de pozisyon yaratma yetenekleriyle. Ancak bu isimlerin hepsi, belirli fedakarlıklar yapmak zorunda kaldı.
Bu oyuncular; egolarını bir kenara bırakıp onlara verilen rolde ustalaşarak benchten gelmeyi popüler hale getirdiler.
Bu yazıda aynı zamanda altıncı adam rolünün tarih boyunca nasıl evrimleştiğine de göz atma fırsatı yakalamış olacağız.
John Havlicek
Kariyerinin ilk dönemlerinde ve daha sonra 1970’li yılların sonlarında Boston Celtics için altıncı adam rolünü oynayan John Havlicek, NBA tarihinin en önemli yedek oyuncularından bir tanesi. Havlicek, lig tarihindeki önemli yedek oyunculardan bir tanesiydi.
Eğer Celtics, Frank Ramsey ile birlikte süper yedek kavramını bulmasaydı büyük olasılıkla Havlicek, kariyeri boyunca ilk beş oyuncusu olurdu. Kariyerinin ilk 7 sezonu boyunca yedek başlayan Havlicek, bu dönem boyunca 19.3 sayı ortalaması yakaladı. Havlicek, bir sezonda kenardan gelerek 19.9 sayı ortalaması yakaladı ve All-NBA takımına seçilen tek yedek oyuncu olarak NBA tarihindeki yerini aldı.
Havlicek’ten önce oyuncular yeteri kadar iyi olmadıkları için benchten geliyorlardı. Ancak kenardan geldiği dönemde bile kimse Havlicek’in ilk beş seviyesinde bir yetenek olduğunu inkar etmiyordu.
Bu yüzden Havlicek, maçların son anlarında hep sahada olurdu. Havlicek’in 1965 doğu konferansı finallerinde son saniyede çaldığı top, NBA Tarihine geçen pozisyonlardan birisinin de yaşanmasına vesile olmuştu.
Havlicek, 1969-70 sezonunda Celtics’in ilk beşine yerleştiğinde 6 şampiyonluk kazanmıştı bile. Havlicek’in ilk beş oynadığı dönemde Celtics iki şampiyonluk daha yaşadı.
Havlicek, 1978 yılında 13 kez All-Star, 11 kez de All-NBA seçildikten sonra emekli oldu. 1973-74 Finallerinde MVP seçilen Havlicek, Celtics tarihinin de en skorer oyuncusu.
Havlicek, örnek alınan ismin kendisinden sonra gelenlerden daha iyi olduğu ender durumlardan bir tanesi. Onun skor yeteneği, yüksek enerjisi ve korkusuz savunması ilerleyen yıllarda birçok oyuncunun kenardan gelmeyi kabul etmesinin yolunu açtı.
Eğer benchten gelmeyi havalı hale getiren bir oyuncu varsa bu kesinlikle Havlicek’ti.
Kevin McHale
Philadelphia 76ers forması giyen Bobby Jones, 1982-83 yılında verilen ilk Yılın Altıncı Adamı ödülünün sahibi olmuştu. Ancak Celtics’in kaliteli bench oyuncusu formülünün Havlicek’ten sonraki devamı olan McHale, sonraki iki yılda bu ödülün sahibi oldu.
Günümüzde altıncı adam denince akla direkt olarak kenardan gelerek skor üreten oyuncular geliyor. McHale de kesinlikle skor yeteneği olan bir oyuncuydu. Ancak yıldız isim bunu günümüzde genellikle yapan kısa oyuncular gibi şut yeteneğiyle değil ölümcül post-up oyunuyla gerçekleştiriyordu.
McHale’in repertuarında muhteşem ayak oyunları, omuz feykleri, pivot adımları ve hook atışları bulunuyordu. McHale, post-up oynarken adeta bir cerrah gibi çalışıyordu.
McHale, 1985-86 sezonuna kadar Celtics’in ilk beşine yerleşmedi. McHale, 18.4 sayı – 7.4 ribaund – 1.5 blok ortalamalarıyla oynadığı 1983-84 sezonunda All-Star seçilmeyi başarmıştı.
Tıpkı Havlicek gibi McHale de başarılı Celtics takımlarında altıncı adam rolünü oynadı. Celtics, McHale’in yedek olarak oynadığı dönemlerde üç final oynadı ve iki kez de şampiyonluğa ulaştı. McHale, kariyerinin son dönemlerinde tekrar benchten gelmeye başladı.