by Andrew Sharp, Çeviri: Arma Kaynar / info@eurohoops.net
Bu çevirinin tüm hakları Eurohoops Ltd. Şti.’ye aittir ve tamamının veya bir kısmının izinsiz kullanılması kesinlikle yasaktır.
Bu yazı 29 Eylül 2020 tarihinde TheRinger’da yayınlanmış ve uyarlanarak çevrilmiştir.
Miami’nin playoff yolculuğu boyunca “Heat Kültürü” hakkında birçok tartışma döndü. Peki bunun ne kadarı gerçek? Heat’i diğer takımlardan farklı kılan ne? Riley, birkaç kez bu kültür hakkındaki görüşlerini şu şekilde açıklamıştı: “Ligin en çok çalışan, kondisyonu en yüksek, en profesyonel, en az bencil, en sert, en pis ve en sevilmeyen takımı biziz.”
Ancak bunlar sadece söz ve lafla peynir gemisi yürümez. Eğer gerçekten Heat Kültürünün ne olduğunu anlamak istiyorsanız, Haslem’ın hikayesi iyi bir başlangıç olabilir.
“Heat kültürünün vücut bulmuş hali Haslem” diyor Spoelstra. “Bundan yıllar sonra birisi Miami Heat Kültürü ne diye sorduğunda Pat Riley’nin söylediklerini anlatabiliriz. Ya da bunu yapmak yerine sadece Udonis Haslem’ın resmini göstermek yeterli olur.”
:no_upscale()/cdn.vox-cdn.com/uploads/chorus_asset/file/21919505/169689026.jpg.jpg)
Spoelstra 2003 yılında Miami Heat’te asistan koçluk yapıyordu. Haslem’ı ilk kez Yaz Liginden önce düzenlenen ve draft edilmeyen oyuncuların katıldığı mini kampta görmüştü. Drafttan birkaç ay sonra Heat gözlemcisi Chet Kammerer, Haslem’ın farkına varmıştı. Antrenmanlar esnasında Heat gözlemcileri, Haslem’dan çok etkilenmişlerdi. “Hırsı ve çaresizliği, normal diyebileceğimiz seviyenin çok üstündeydi. Neredeyse tehlikeliydi. Birbirimize ‘Bu adam tam bir Miami Heat oyuncusu’ diyorduk. Ancak bir sonraki gün aramızda geçen konuşmalar ‘Bu adamı durdurmamız lazım, yoksa birilerini sakatlayacak’ şeklinde değişmişti.” diyor Spoelstra. Koçun bu hikayeyi yarı gurur, yarı şaşkınlıkla anlattığını söylemek gerekiyor. “Onun için bir kafes dövüşü gibiydi. Antrenmanların bazılarında onu dinlendirmemiz gerekiyordu, birilerini sakatlamak üzereydi.”
Haslem, bir önceki sezonun büyük kısmını Fransa’nın Elan Chalon takımında geçirmişti. Maç başına 16.1 sayı – 9.4 ribaund ortalamaları tutturan Haslem, fena bir performans geçirmemişti ama mutlu da değil. “Kendime üzülmek için sadece 1 gece verdim. Yanıma 1 şişe Hennessy aldım ve arka verandada oturdum. ‘Neden buradayım? Her şeyi doğru yaptım.’ diye düşünüyorum. Yaz Ligi maçlarında üstünlük kurduğum bazı oyuncular draft edilmişti. Neden seçilmediğimi anlamamıştım, o yüzden gece boyunca kendime acıdım.” diye o günleri hatırlıyor Haslem.
Ancak o gece esnasında bile Haslem’ın olaylara bakış açısı değişmeye başlamış. “Bir noktadan sonra ‘Neleri daha farklı yapabilirim?’ diye düşünmeye başladım. NBA takımlarını, koçlarını suçlamak kolaya kaçmaktı. Ama günün sonunda bu bana bir şey kazandırmayacaktı. O yüzden şişenin yarısını içerken neleri değiştirebilirim diye düşündüm.”
İlerleyen dönemde Haslem, Dwyane Wade ile aynı anda Miami Heat’e gelmişti. Heat’e geldikleri dönemde iki oyuncu da benzer kaderlere sahiplerdi. İkisi de yeni baba olmuştu ve çocuklarında annelerinin bağımlılık sorunları vardı. İkisi de birçok arkadaşlarının çıkamadığı zorlu mahallelerden çıkmışlardı. Birbirleriyle çok kısa sürede bağ kurabilmişlerdi. “Çok uzak yerlerden geliyorduk ama aslında aynı yolu yürümüştük.” diyor Haslem.
2003 yazı boyunca her şeyi beraber yaptılar. Sabahları beraber koşuya çıkıyorlardı, Heat’in tesislerine antrenmanlar için beraber gidiyorlardı. Daha sonra beraber yemek yedikten sonra akşamları tekrar beraber idman yapıyorlardı. Bu döngü, yaz boyunca devam etti. Haslem, doğma büyüme Miami’li olduğu için Wade’e sürekli Miami’yi gezdiriyordu.