Udonis Haslem: Miami Heat Kültürünün Vücut Bulmuş Hali

by Andrew Sharp, Çeviri: Arma Kaynar / info@eurohoops.net

Bu çevirinin tüm hakları Eurohoops Ltd. Şti.’ye aittir ve tamamının veya bir kısmının izinsiz kullanılması kesinlikle yasaktır.

Bu yazı 29 Eylül 2020 tarihinde TheRinger’da yayınlanmış ve uyarlanarak çevrilmiştir.

Miami’nin playoff yolculuğu boyunca “Heat Kültürü” hakkında birçok tartışma döndü. Peki bunun ne kadarı gerçek? Heat’i diğer takımlardan farklı kılan ne? Riley, birkaç kez bu kültür hakkındaki görüşlerini şu şekilde açıklamıştı: “Ligin en çok çalışan, kondisyonu en yüksek, en profesyonel, en az bencil, en sert, en pis ve en sevilmeyen takımı biziz.” 

Ancak bunlar sadece söz ve lafla peynir gemisi yürümez. Eğer gerçekten Heat Kültürünün ne olduğunu anlamak istiyorsanız, Haslem’ın hikayesi iyi bir başlangıç olabilir. 

“Heat kültürünün vücut bulmuş hali Haslem” diyor Spoelstra. “Bundan yıllar sonra birisi Miami Heat Kültürü ne diye sorduğunda Pat Riley’nin söylediklerini anlatabiliriz. Ya da bunu yapmak yerine sadece Udonis Haslem’ın resmini göstermek yeterli olur.” 

Spoelstra 2003 yılında Miami Heat’te asistan koçluk yapıyordu. Haslem’ı ilk kez Yaz Liginden önce düzenlenen ve draft edilmeyen oyuncuların katıldığı mini kampta görmüştü. Drafttan birkaç ay sonra Heat gözlemcisi Chet Kammerer, Haslem’ın farkına varmıştı. Antrenmanlar esnasında Heat gözlemcileri, Haslem’dan çok etkilenmişlerdi. “Hırsı ve çaresizliği, normal diyebileceğimiz seviyenin çok üstündeydi. Neredeyse tehlikeliydi. Birbirimize ‘Bu adam tam bir Miami Heat oyuncusu’ diyorduk. Ancak bir sonraki gün aramızda geçen konuşmalar ‘Bu adamı durdurmamız lazım, yoksa birilerini sakatlayacak’ şeklinde değişmişti.” diyor Spoelstra. Koçun bu hikayeyi yarı gurur, yarı şaşkınlıkla anlattığını söylemek gerekiyor. “Onun için bir kafes dövüşü gibiydi. Antrenmanların bazılarında onu dinlendirmemiz gerekiyordu, birilerini sakatlamak üzereydi.”

Haslem, bir önceki sezonun büyük kısmını Fransa’nın Elan Chalon takımında geçirmişti. Maç başına 16.1 sayı – 9.4 ribaund ortalamaları tutturan Haslem, fena bir performans geçirmemişti ama mutlu da değil. “Kendime üzülmek için sadece 1 gece verdim. Yanıma 1 şişe Hennessy aldım ve arka verandada oturdum. ‘Neden buradayım? Her şeyi doğru yaptım.’ diye düşünüyorum. Yaz Ligi maçlarında üstünlük kurduğum bazı oyuncular draft edilmişti. Neden seçilmediğimi anlamamıştım, o yüzden gece boyunca kendime acıdım.” diye o günleri hatırlıyor Haslem. 

Ancak o gece esnasında bile Haslem’ın olaylara bakış açısı değişmeye başlamış. “Bir noktadan sonra ‘Neleri daha farklı yapabilirim?’ diye düşünmeye başladım. NBA takımlarını, koçlarını suçlamak kolaya kaçmaktı. Ama günün sonunda bu bana bir şey kazandırmayacaktı. O yüzden şişenin yarısını içerken neleri değiştirebilirim diye düşündüm.” 

İlerleyen dönemde Haslem, Dwyane Wade ile aynı anda Miami Heat’e gelmişti. Heat’e geldikleri dönemde iki oyuncu da benzer kaderlere sahiplerdi. İkisi de yeni baba olmuştu ve çocuklarında annelerinin bağımlılık sorunları vardı. İkisi de birçok arkadaşlarının çıkamadığı zorlu mahallelerden çıkmışlardı. Birbirleriyle çok kısa sürede bağ kurabilmişlerdi. “Çok uzak yerlerden geliyorduk ama aslında aynı yolu yürümüştük.” diyor Haslem. 

2003 yazı boyunca her şeyi beraber yaptılar. Sabahları beraber koşuya çıkıyorlardı, Heat’in tesislerine antrenmanlar için beraber gidiyorlardı. Daha sonra beraber yemek yedikten sonra akşamları tekrar beraber idman yapıyorlardı. Bu döngü, yaz boyunca devam etti. Haslem, doğma büyüme Miami’li olduğu için Wade’e sürekli Miami’yi gezdiriyordu. 

Normal sezon boyunca fena bir performans göstermeyen Miami Heat, playoffların ilk turunda Baron Davis’in liderlik ettiği Charlotte Hornets’i eledikten sonra ikinci turda normal sezonu konferansın 2. sırasında bitiren Indiana Pacers ile karşılaşmıştı. O sezonki kadronun ilerleyen yıllarda şampiyonluk kazanan ekipler kadar iyi olmadığı ortadaydı ancak takımda bulunan oyuncuların enerjisi, Heat’in çehresini değiştirmeyi başarmıştı. 

daha sonra 2004 yılında her şey değiştirdi. Heat; Lamar Odom, Caron Butler, Grant ve birinci tur hakkı karşılığında Los Angeles Lakers’tan Shaquille O’Neal’ı takas etmişti. Haslem takası öğrendikten sonra koç, Haslem’a Shaq’la nasıl bir ilişkisi olduğunu sorduğunda Haslem, “Bilmiyorum. Geçtiğimiz sezon onlarla oynarken Shaq, alamadığı faul düdükleri hakkında hakeme ağlıyordu. Ben de ona ‘Çeneni kapat, sahadaki en büyük piç kurusu sensin’ dedim. O kadar şaşırmıştı ki bana cevap vermedi.” cevabını vermiş. 

Haslem, daha sonra Shaq ile sahip olduğu ilişkiyi ise şöyle açıklıyor: “Shaq’a hesap sorabilen birkaç kişiden birisiydim. Savunmada bazen hem kendi işimi hem de Shaq’ın işini yapmam gerekiyordu. Benim için durum fazla zorlaştığında onu kenara çekerdim. Ama aynısını o da bana yapardı, bu yüzden onu seviyorum.” 

Haslem’ın Miami’deki ilginç yanlarından birisi de buydu. Ligde sadece 2. sezonunu geçiren draft edilmemiş bir oyuncunun MVP seviyesindeki bir oyuncuya hesap sorması pek alışılmış bir şey değil. Shaq ve Wade’in yanı sıra takımda Alonzo Mourning, Antoine Walker ve Gary Payton gibi tecrübeli isimler de bulunuyordu. Ancak hepsi Haslem’a saygı duyuyordu. “Hepimizin saygısını kazanmıştı. Birisi böyle bir adanmışlıkla oynadığı zaman, bu kadar sert birisi olduğu zaman etrafındaki herkes ona saygı duyar.” diyor Wade. 

“Gerçek olmanız gerekiyor, Haslem kesinlikle gerçekti. İnsanlar her zaman onun aynı eforu verdiğini biliyordu. Bunu yaptığınız zaman, takımdaki diğer oyunculara çıkışabilirsiniz. Haslem, takımdaki hiç kimseden korkmuyordu. Shaq, Zo, Wade… Eğer birisi kaytarmaya başladıysa Haslem onun karşısına dikilirdi.” diyor Pat Riley. 

Basketbol sahasında da Haslem, çağının ötesinde bir yetenekti. Eğer lige 10 sene sonra gelseydi çok yönlü savunması, alan açan şutları ve elit basketbol zekası sayesinde daha nerd basketbolseverler arasında bir halk kahramanına dönüşebilirdi. Büyük olasılıkla kariyeri boyunca kazandığı 60 milyon doların çok daha fazlasını da kazanırdı. “Haslem en iyi savunmacımızdı.” diyor Riley. “Zaman zaman skor üretir, hücum ribaundu da toplardı. Nasıl bir durumun içinde olursak olalım, hangi savunma şemasını uygularsak uygulayalım Haslem her zaman sahada işleri başlatan kişi olurdu. Pozisyonundaki en iyi skorerleri savunmak isterdi ve sonuna kadar savaşırdı.” 

Heat, organizasyon tarihinde ilk kez 2006 yılında NBA Finaline kaldığında Haslem, Dirk Nowtizki’yi savunuyordu. Dirk de zamanının ötesinde bir basketbolcuydu. Haslem, o eşleşmeyi düşünürken kafasını sallayarak “San Antonio’ya neler yaptığını izlemiştim. İki tane perdeden çıktıktan sonra dip çizgiden üçlük atan başka uzun forvet yoktu.” diyor. 

Seri boyunca endişelendiğini itiraf ediyor Haslem, “Seri bittikten sonra Miami’ye gidecektim ve eğer Nowitzki’yi tutamazsam arkadaşlarımın benimle dalga geçeceğini biliyordum. Beni en çok motive eden şey korkuydu. Karşımdakinden korkmuyordum, takım arkadaşlarımı yarı yolda bırakmaktan korkuyorum. Şut atmaktan, savunma yapmaktan ya da ribaund almaktan asla korkmadım. Ama takım arkadaşlarıma yardımcı olamamaktan her zaman korktum.” 

Seri boyunca iyi bir iş çıkaran Haslem, Heat’in 2-0 geriden gelerek Final serisini kazanmayı başarmıştı. Nowtizki, istatistiksel anlamda fena bir seri oynamasa da Haslem, şampiyonluğu kazanacak kadar onu yavaşlatmayı başarmıştı. Maç başına 34.7 sayı ortalamayla oynayan Wade de Finaller MVP’si seçiliyordu. Seri boyunca 6.5 sayı – 6.2 ribaund ortalamalarıyla oynayan Haslem, çok etkileyici istatistiklere imza atmamıştı fakat serinin altıncı maçında galibiyeti garantileyen orta mesafe basketini bulmuştu. Kariyerinin ilk şampiyonluğunu kazandığı maçı da 17 sayı – 10 ribaund ile double-double yaparak tamamlamıştı. 

Kutlamalar başladığı esnada Haslem, sonunda ne başardığını fark etmeye başlamış ağlamaya başlamıştı. Dallas Mavericks’in salonunun misafir soyunma odasında Haslem, ağlayarak takımdaki rolünü anlattığı röportajlar veriyordu. O günü düşünürken iç çeken Haslem, “Etrafımda çok fazla şampanya vardı, bu yüzden Wade ve ben gözlük takmak zorunda kalmıştık. O zaman hala gençtik.” diyor Haslem ve o günün kariyerleri ile hayatlarında bir dönüm noktası olduğunu ifade ediyor. 

“O gün hakkında düşünürken bile duygusallaşıyorum. Miami’deki yerel yazarlardan birisini hala hatırlıyorum Lisede oynadığım dönemde beni övüyordu, kolejde oynadığım dönemde beni övüyordu. Ama Miami’ye geldiğimde Shaq bu boydaki bir uzun forvetle kazanamaz demeye başlamıştı. Shaq daha önce Travis Knight gibi oyuncularla oynamıştı ve ben onlardan daha iyi olduğumu biliyordum. Bu tarz şeylerle başa çıkmam gerekiyordu çünkü draft edilmemiştim. Orlando Magic beni draft workoutlarına bile çağırmamıştı. O dönemde eyaletteki en iyi oyuncu bendim. Beni en azından bir antrenmana çıkarmaları kimseye zarar vermezdi. Bu tarz şeyler yüzünden fazlasıyla duygulanmıştım. Çocuğum bana güveniyordu ve ben o zaman daha genç bir babaydım. Bunların hepsi üzerimde baskı oluşturuyordu. Ama şampiyonluğu kazandıktan sonra üzerimden büyük bir yük kalkmış gibi hissettim.”

Heat’in ilk şampiyonluğundan önce Haslem, Cavaliers’ın kendisine teklif ettiği 5 yıl 30 milyon dolarlık sözleşme yerine 20 milyon dolara Heat’te kalmayı kabul etmişti. 2010 senesinin Temmuz ayı geldiğinde ise Heat, LeBron James ve Chris Bosh’ı kadroya katmıştı. İki oyuncunun basına tanıtıldığı basın toplantısını izlerken Haslem, “Şampiyonluk kazanabiliriz. Ama bu takımda benim rolüm ne olacak?” diye düşünüyordu. 

Haslem o esnada 34 yaşındaydı ve Mavericks ile Nuggets kendisiyle ilgileniyordu. Herkes Heat’in maaş bütçesinin tamamını üç süperstara harcadığını biliyordu. Buna ek olarak Heat, Mike Miller ile de anlaşma imzalamış ve bunu başarabilmek için Micheal Beasley’i takımdan kesmişti. Hoşgeldin partisinden birkaç gün sonra Haslem, Wade’i arayarak onu sevdiğini ama takımdan ayrılması gerektiğini söylemiş. Daha sonra da koç Riley’e aynısını söylemek için yola çıkmış. 

Beş dakika sonra Haslem, menajeri Henry Thomas’tan bir telefon almış ve Riley ile buluşmayı ertelemesini söylemiş. Haslem ve Wade’i aynı menajer temsil ediyordu. Wade, o esnada yeni takım arkadaşlarıyla bir telefon konuşması gerçekleştirmiş ve Bosh ile James’i ücretlerinde indirim yapmak için ikna etmiş. Bu hamle sayesinde Haslem, 5 yıl 20 milyon dolarlık bir sözleşme imzalayarak Heat’te kalmayı kabul etti. Bu kontrat, diğer takımlardan aldığından 14 milyon dolar daha azdı ama Haslem bu konu hakkında “Wade daha az alıyordu, LeBron daha az alıyordu, Bosh daha az alıyordu. Herkes ortak hedef için fedakarlık yapıyordu. “

“Elbette istediğimiz oyuncular var.” demiş Wade yeni takım arkadaşlarına. “Ancak Haslem’a ihtiyacımız var.” Buna ek olarak Bosh da “Evet biz sözleşme imzalıyorduk ama sahaya çıkarabileceğimiz bir takıma da ihtiyacımız vardı” diyor. 

Bosh, bu olayı Haslem’ın Miami’deki rolünü anlatmak için kullanıyor. “Rekabete sonun kadar inanıyorum. Maçtan sonra sana yardımcı olurum. Ancak maç esnasında karşımda babam olsa tanımam. Yere düşersen ve üzerinde başka bir takımın forması varsa sana yardımcı olmam.”

Takımın kuruluş şekli, LeBron etrafındaki algı ve NBA’in içinde bulunduğu dönem sebebiyle Heat’in etrafında inanılmaz bir ilgi vardı. Takım zorlandığında Heat içerisinde ortam da ister istemez geriliyordu. Sezona 9-8’lik dereceyle başladıklarında Pat Riley, “%50’nin üstündeyiz, muhteşem başladık!” diye geziyordu. 

“Ben de haberleri duyuyordum.” diyor Riley. “Görüşmelerde tartışmalar oluyordu. Zaman zaman oyuncular koçu suçluyordu, zaman zaman koç oyuncuları suçluyordu. Ancak takımın bir araya gelip büyüyebilmesi için bu tarz şeylere ihtiyaç var. Soyunma odasında çok kuvvetli karakterler vardı. Bu yüzden herkes rollerini kabullenebilmek adına egolarıyla da mücadele ediyordu. NBA takımlarında bir hiyerarşi var ve zaman zaman bu hiyerarşi karışabiliyor. LeBron o esnada basketbol dünyasının en iyisiydi. Dwyane ve Chris de ona denk oyunculardı. Bu yüzden takımın olgunlaşması biraz zaman aldı. Soyunma odasında çok gürültülü tartışmalar olduğu doğruydu. Birbirleriyle tartışıyorlardı ama bu tartışmalar soyunma odasında kalıyordu.” 

Miami Heat kadrosuna olan kimse bu tartışmaların içeriği hakkında bir şey söylemese de hepsi o dönemde Haslem’ın çok önemli bir rol oynadığını söylüyor. “Soyunma odasındaki tonu o belirliyordu.” diyor Miller. “İster haklı ister haksız olun. Soyunma odasında bir şey söylediğinizde Haslem size katılsa bile çizgiyi aştıysanız sizi düzeltirdi.” 

“Haslem’lara, Mike Miller’lara ihtiyacınız var. Bu isimler süperstarlar olmayabilir, ancak her şeyi bir arada tutan tutkallar da onlar. Medyada çıkan saçma sapan hikayeler, soyunma odalarının gerilmesini sağlayabiliyor.” diyor Pat Riley.