By Jason Quick, Çeviri: Arma Kaynar / info@eurohoops.net
Bu çevirinin tüm hakları Eurohoops Ltd. Şti.’ye aittir ve tamamının veya bir kısmının izinsiz kullanılması kesinlikle yasaktır.
Bu yazı TheAthletic’te yayınlanmış ve uyarlanarak çevrilmiştir.
Carmelo Anthony, 8 yaşındayken Brooklyn’den Baltimore’a taşındıktan sonraki günlerde kendisini basketbola kaptırdığını fark etmiş.
Basketbol salonunun kokusu, orada duyduğu sesler onu adeta içine çekiyormuş.
“Sahayı çok seviyorum.” diyor Anthony. “Salonun kokusu, basketbol topunun çıkardığı ses, şut soktuğunuzda aldığınız haz… bunların hepsini çok seviyorum.”
En çok gittiği spor salonu ailesinin evinden 2 blok uzaktaki Robert C. Marshall Recreation Center’dı. Baltimore sokaklarındaki kaostan sonra orası Carmelo’ya güvenli bir cennet gibi gelmişti. Bazen oynayanları izlemeye bazen de kendi oynamaya giderdi. Orası ona her zaman bir kaçış sağlıyordu.
“Beni tanıyan herkes salondan çıkmadığımı söyler.” diyor Anthony. “Salonda bulunmayı ve kendimi mental olarak başka bir yere taşımayı seviyorum. Bunun 8 yaşından beri farkındaydım.”
28 yıl sonra Atlanta’daki bir Pazartesi akşamında Carmelo’nun basketbol ile yaşadığı bu aşk, onu NBA tarihinin en skorer 10 oyuncusu arasına taşıdı.
İkinci çeyreğin bitimine 11:09 dakika kala Danilo Gallinari’nin faulüne rağmen kullandığı üçlükte isabeti bulan Carmelo, tüm zamanlarda Elvin Hayes’i geçerek 10. sıraya yükseliyordu. Faul atışında da isabeti bulan Anthony, 27,316 sayıya ulaşıyordu. 9. sırada ise 27,409 sayıyla Moses Malone bulunuyor.
Maçtan 48 saat önce Carmelo, Boston’daki otel odasında nasıl bir şutla tüm zamanların ilk 10 sırasına girmek istediğini düşünüyormuş. Bir süre düşündükten sonra Carmelo, imza atışı olan fadeaway şutunun olması gerektiğine karar vermiş çünkü o şut onun oyuna olan adanmışlığını ve iş ahlakını temsil ediyor. Zamanlama olarak da maçın kritik anlarında Trail Blazers’ın sayıya ihtiyaç duyduğu bir anda basketi atmak istediğini hissetmiş. Bu da kariyeri boyunca beklentileri karşıladığını ve kritik anlarda sorumluluk aldığını temsil edecekti.
“Uzun süre üzerine çalıştığım bir şut olmasını istedim.” diyor Anthony. “Sıradan bir turnike olmasını istemedim. Tabii ki pozisyon gelseydi turnikeyi atacaktık, ne kadar kolay o kadar iyi ama bu özel bir andı. O yüzden maçın kritik bir anına denk gelmesini istedim. Ama o şutun ne zaman geleceğini bilemezsiniz.
Carmelo, 2019 yılının Kasım ayında Portland Trail Blazers’a katıldığında tüm zamanların en skorer oyuncular listesinde 19. sıradaydı. Blazers ile çıktığı 4. maçta Alex English’i geçerek tüm zamanlarda 18. sıraya yükseliyordu. Carmelo, o günlerden beri tüm zamanlar listesine yükselmesini sağlayacak basketlerle alakalı bu tutuma sahip olduğunu söylüyor. Carmelo, English’in ardından Kevin Garnett, John Havlicek, Paul Pierce, Tim Duncan, Dominique Wilkins, Oscar Robertson, Hakeem Olajuwon ve Elvin Hayes gibi efsaneleri geçerek 10. sıraya kadar yükselmeyi başardı.
Basketbol oyununun tarihine saygı duymakla birlikte Carmelo, bu başarıların hepsini yarı gönüllü de olsa kutlamış. Çünkü bu listede yükselmek kendisinin zihniyetini çok da yansıtan bir şey değil. Çünkü bu listede yükselmek onu kariyerinde yeni zirvelere taşımaktan çok emekliliğine hazırlık gibi hissettiriyordu.
Buna rağmen tüm zamanların ilk 10’una girmenin özel bir an olacağının da farkındaydı. Maçtan önceki Cumartesi günü otelde otururken bunun farkına iyice varmıştı.
“Tabii ki daha farkı hissettirecektir. Tam olarak ne hissedeceğimi bilmiyorum, ama farklı olacağına eminim.” diyor Anthony. “Tüm zamanlarda basketbol oynamış en iyi 10 skorerden bahsediyorsunuz. Bugüne kadar bu ligde oynayan birçok muhteşem skorer var. Ancak tepedeki 10 oyuncudan bahsettiğiniz zaman, bu farklı bir grup.”
Carmelo, tüm zamanların en skorer 10 oyuncusu listesinde Kareem Abdul-Jabbar, Karl Malone, LeBron James, Kobe Bryant, Michael Jordan, Dirk Nowitzki, Wilt Chamberlain, Shaquille O’Neal ve Moses Malone gibi isimlere katıldı.
Aynı cümlede geçtiği isimleri düşünmeye başladıktan sonra bir şey oldu. Nadiren yaptığı bir şey yaptı ve geçmişi hakkında düşünmeye başladı.
8 yaşına döndü ve basketbola aşık olduğu o salonu düşünmeye başladı. Baltimore’da mermilerden kaçtığı günler aklına geldi. 2018-19 sezonuna dönüp hiçbir NBA takımının ona kontrat vermediği günleri hatırladı. Boş salonlara gidip sadece bir pota ve topla geçirdiği günleri düşündü.
O esnada bu başarının ne anlama geldiğini fark etti ve olaya farklı bir açıdan bakmaya başladı.
“Bu benim azmimin bir göstergesi.” diyor Anthony. “Daha önce beni kimin sevmediği ya da hakkımda ne dediği önemli değil. Ben her zaman kendime inandım. Kimseye yanlış yapmadım. Her zaman etrafımdakilere destek oldum, tavsiye verdim. Dürüst olmak gerekirse bu çok güzel. 18. sezonumda böyle bir başarıya ulaşmak bir lütuf.”
Carmelo bu başarıyı bir lütuf olarak görüyor çünkü bugüne kadar hayatının büyük bölümünde her zaman en kötüsünü beklemiş.
Kariyeri boyunca birçok başarı elde etmiş olsa da Carmelo her zaman kendisini her zaman bir kurtulan olarak görmüş. Bu, gençlik yıllarında Baltimore sokaklarında edindiği bir huy…
“Benim başıma gelen en kötü şey etrafımda olan kötü şeylere bağışıklık kazanmış olmamdı.” diyor Carmelo. “Sürekli birilerinin vurulduğunu, öldüğünü duyuyordum. Kavga çıkıyordu, bir şeyler oluyordu.
Her sabah uyandığında Carmelo şu 3 şeyden birisini göreceğini bildiğini söylüyor: silahlar, uyuşturucu ya da polis şiddeti. Bazen bunların 3’ünü de aynı günde gördüğü oluyormuş.
“Kötüydü. Mahalledeydik, sokaklardaydık.” diyor Anthony. “İnsanların bugün televizyonlarda gördüğü bir Baltimore vardı. The Wire’daki gibiydi. Çatışmaların yakınında kaldığım oldu. Benim günlük çevrem böyleydi. Ergenlik yıllarım böyle geçmişti, hiçbir şeyin garantisi yoktu. Buna ayak uydurmak zorundaydınız.”
Carmelo bu yüzden sürekli olarak tetikte yaşadığını ve kendisini her an en kötüsüne hazırladığını söylüyor.
“Her zaman uyanık kalmanız, hazır olmanız gerekiyor.” diyor Anthony. “Ne olacağını bilemezsiniz. Bu yüzden her zaman kendimi hazır tutmaya çalıştım. En kötü senaryoya bile hazırlıklı olmanız gerekiyor. Bugün bile aynı şekilde hareket ediyorum. Gerçekten bana çok yardımcı oluyor. İnsanlar bana bazen ‘Melo, neden her zaman en kötüsünün olacağını düşünüyorsun?’ diyor. Çünkü etrafımda kötü şeylerin olmasına çok alıştım.”
Bu zihniyet NBA yolculuğunda da onu yalnız bırakmamış. Denver’dan ayrılmak istediğinde de New York’taki spot ışıklarının altında oynarken de efsanevi koç Phil Jackson’ın eleştirilerine maruz kaldığında da ve oynayacak takım bulamadığında da aynı azmi göstermeye devam etmiş.
“Yaşadığım iyi ve kötü her şeyin sebebinin o çevre olduğunu düşünüyorum. “ diyor Anthony. “Eğer o çevre olmasaydı, kaybetmiş hissettikten sonra tekrar nasıl ayağa kalkardım bilmiyordum. O tecrübelerim olmasaydı geriye dönmek benim için çok daha zor olurdu.”
Nuggets, Carmelo’yu 2003 Draftı’nın 3. sırasında seçti. Kariyerinin ilk 7.5 senesini Denver’da geçiren Carmelo’nun boynunda kolye şeklinde bir dövme var.
Dövmede “Mücadele Yoksa Kazanç Yok” yazıyor.
“O dönemde öyle hissediyordum.” diyor Carmelo. “Eğer mücadele etmiyorsanız ileriye gidemezsiniz. O acıyı çekmeniz gerekiyor. Zafere ulaşabilmek için gerekirse ateşin içinden geçmeniz gerekiyor. Her zaman buna inanmışımdır.”
Aradan geçen yıllardan sonra o mesaj artık Carmelo için daha da kuvvetli.
16 yıllık efsanevi bir kariyerin ardından 2018 yılında hiçbir NBA takımı Carmelo ile sözleşme imzalamak istemiyordu. Houston ile yolları sezonun ilk 10 maçından sonra ayrılmıştı ve hiçbir takım onunla sözleşme imzalamadı. Ocak ayında Rockets, Carmelo’yu Bulls’a takas etti ve Chicago ekibi de onu serbest bıraktı. Daha sonra yaklaşık 1 yıldan uzun bir süre Carmelo bir takımın onunla sözleşme imzalaması için bekledi.
“Birçok insanın kariyerinin tanımlayan anlar gençlik yıllarında gelir. Benimkisi 16. sezonumda geldi.” diyor Carmelo.
Carmelo için bu tanımlayıcı bir andı çünkü içsel hesaplaşmalara yöneldi. Bu acı verici dönemi geçmesi gerekiyor. Lig dışında kaldığı için öfkeliydi ve bir yandan da utanıyordu. Kendisine cevaplaması zor bazı sorular sormaya başlamıştı: Neden basketbol oynuyordu? Oyunu neden seviyordu? Kendisi için neler önemliydi? Neyin değişmesi gerekiyordu?
“Benim için zorlayıcı bir dönem olsa da üzerimde önemli bir fark yarattı.” diyor Carmelo. “Zihnen, fiziken, duygusal ve ruhsal olarak beni değiştirdi. Farklı bir bakış açısı kazanmamı sağladı.”
Her zaman basketbolun bir iş olduğunu biliyordu. Ancak spora baktığı zaman artık işin politik tarafını da anladığını söylüyor. Tam olarak bu söylediğini detaylandırmasa da zihnini temizlemesine yardımcı olduğunu söylüyor.
“Kendi kendime ‘Neden ben?’ diye defalarca sorduktan sonra bakış açımı değiştirmem gerektiğini fark ettim. Oyunun politik tarafından bakmaya başladım. Bunu ve nedenini anladıktan sonra kendimi daha iyi hissetmeye başladık.” diyor Carmelo.
Medyada yazılanları, konuşulanları takip etmeyi tamamen bıraktığını söylüyor. Robert C. Marshall’daki 8 yaşındaki çocuğu tekrar bulmaya odaklanmış.
“Çocukken büyük bir keyifle oynadığımı hatırladım. “ diyor Carmelo. “Salondayken gülüyordum, oyunu oynarken eğleniyordum.”
Carmelo bu dönemde çalışmaya, antrenman yapmaya devam etmiş. Uyuduğu saatlere ve beslenmesine dikkat ederek disiplinli yaşamaya çalışmış. Ancak buna rağmen çok uzun süre takımlardan teklif almamış. Artık kırılma noktasına gelip emekliliği düşünmeye başladığı dönemde Blazers’ta Zach Collins’in sakatlanması sonrasında 2 hafta boyunca Portland ekibi bir türlü onun yerini dolduracak birisini bulamadı.
En sonunda Portland, Carmelo’yu aradığında yıldız oyuncu buna hazırdı. Çünkü 1 yıldır mücadele ediyordu, artık gelişimi görme zamanıydı.
“Oyundan uzak olduğum dönemde yaşadığım olayların negatif olması benim bakış açımı daha olumluya çevirdi.” diyor Carmelo.
Carmelo’nun ligde ortalama 20 sayıyla oynadığı dönemde San Diego’da onu izleyen ufak bir çocuk vardı. Onun her hareketini izleyip, saha dışında da onun tarzını taklit ediyordu.
“Melo gibi olmak istediğimi hatırlıyorum.” diyor şu anda Carmelo’nun Portland’daki takım arkadaşı Norman Powell. “Anneme onun ayakkabılarını alması için yalvarıyordum. Orta okuldayken beyaz – açık mavi renklerdeki Melo’nun ayakkabısı ve onuna uyumlu mavi bir kıyafetim vardı. Saçlarımı onun gibi ördürürdüm ve kafa bandı takardım. Onun gibi olmak istiyordum.”
Powell, annesinin hala evindeki çocukluk odasını tuttuğunu ve oyuncaklarının da orada durduğunu söylüyor. Powell’ın odasındaki bir rafta plastik dinazorlar, diğerinde ise aralarında Carmelo’nun da bulunduğu basketbol figürleri varmış.
“Ben, Melo’yu çok örnek aldım.” diyor Powell. “Onun oyununu seviyordum. Her zaman onun tek dribbling üzerinden attığı orta mesafeyi çalışıyordum. Birçok çocuğa yol gösterdiğini düşünüyordum. Hepimiz Melo gibi olmak istiyorduk çünkü o her şekilde basket atabiliyordu. Post, üç sayıl, penetre, smaç…”
Melo’nun etkileri Las Vegas’a da ulaşmış. Zach Collins de gençlik yıllarında Carmelo’nun oyununa hayranlık duyuyormuş.
“Basketbol hakkında çok bir şey bilmediğim zamanlarda bile Carmelo Anthony’yi izlemeyi sevdiğimi biliyordum.” diyor Collins. “Onu izlemesi her zaman çok keyifliydi.”
Orlando’da yaşayan Anfernee Simons isimli bir başka genç de onun oyunuyla büyülenmiş.
“New York’a gittiği zaman onu takip etmeye başladım. Onun oyununa da o dönemde aşık oldum.” diyor Simons. “Konu skor üretmeye geldiği zaman her şeyi yapabiliyor. Yetenekleri sebebiyle oyununun bambaşka bir boyutu var. Fiziğiniz nasıl olursa olsun bir basketbolcu olarak onun yaptıklarını kendinize örnek alabilirsiniz.”
Jenerasyonlarca basketbol oyuncuların etkisi Anthony’nin en büyük basketbol miraslarından birisi olacak. Carmelo, tüm zamanların en skorer oyuncuları listesinde de etkisini göstermeye devam edecek gibi gözüküyor. Carmelo’nun mirasını konuşurken bunu göz ardı edemeyiz. Ancak Blazers’a getirdiği tüm yararlar içerisinde takım arkadaşları ve koçları en çok onun genç oyunculara yardımcı olmasından bahsediyor.
“Bu her zaman farkında olduğum bir şeydi.” diyor Anthony. “Her zaman insanları etkileyebildiğimi biliyordum. Genç oyuncular daha önce beni izlemiş ve oyunuma hayranlık duymuş oluyor. Bunun yanında karakterimi de biliyorlar. Mükemmel olmadığımı biliyorum, kariyerim boyunca birçok yanlış yaptım. Ancak her zaman geriye daha güçlü dönmesini bildim. Hiçbir zaman şikayet etmedim, sızlanmadım, kimseyi suçlamadım. Benim suçum olmasa bile her zaman sorumluluk ladım. Bu yüzden insanlar benim dürüstlüğümü ve içtenliğimi görebiliyor. Bu da insanları bana doğru çeken bir şey.”
Carmelo’nun Portland formasıyla lige dönmesinden beri meslektaşları tarafından ne kadar saygı duyulan bir oyuncu olduğu bir kez daha ortaya çıktı. Hatta Carmelo’nun en az hayranları kadar NBA oyuncuları tarafından da idol olarak görüldüğünü söyleyebiliriz.
Bu hayranlığın kökeninde ise oyuncuların Carmelo’nun ne kadar uzun süre oyunu üzerine çalıştığını anlaması yatıyor.
“Teknik açıdan baktığınız zaman soktuğu şutları çok kolay gösteriyor.” diyor Collins. “Ancak bir basketbol oyuncusu olarak sahaya çıkıp aynı şeyleri denediğinizde ne kadar zor olduğunu görüyorsunuz. Melo kadar akıcı bir oyuna sahip olmak için ne kadar çok çalışmanız gerektiğini daha iyi anlıyorsunuz.”
Collins, Carmelo’nun imza hareketlerinden birisi olan uzaklaşarak attığı fadeawayleri örnek gösteriyor. Collins, Carmelo’nun ayaklarına, vücudunu konumlandırışına, vücut dengesine ve zamanlamasına dikkat çekiyor.
“Eğer daha önce salona girip bu şut üzerine çalışmadıysanız anlatması zor.” diyor Collins. “Bu hareketi denediğinizde çok iyi yaptığınızı hissedebilirsiniz ancak sonra kaydını izlediğinizde rezalet gözükebilir. Buna ek olarak Carmelo sahadaki istediği her yere gidebiliyor ki bunu yapmak da kolay değil. Savunmacısının nerede olduğunu ve nasıl hareket edeceğini çok iyi okuyabiliyor. Bir de ek olarak attığı fakeler var…”
Geçen ay Simons, Blazers ile Nuggets’ın karşılaştığı maçta hayranlıkla benchten Carmelo’ya baktığını söylemişti.
“Oyunu adeta zamansız. Hangi dönemde olursa olsun etkili olabilecek bir oyun stiline sahip.” diyor Simons. “Maçı izlerken kendimi ‘Carmelo gerçekten oyununu uzun süre oynayabilecek şekilde tasarlamış.’ diye düşünürken buldum. O bir şutör ve şutörler ligde daha uzun süre kalabiliyor. Çünkü her takımın buna ihtiyacı var. Buna ek olarak postta da yaratıcı bir oyuncu. Orada hızlı ya da çabuk hareket etmesi gerekiyor. Tamamen teknik açıdan bakıyor. Bu yüzden insanların nasıl Carmelo’nun işinin bittiğini düşündüğünü anlamıyorum. Onu savunması hala çok zor. Neredeyse her gece bunu görüyorsunuz, takımlar hala ona ikili sıkıştırma getiriyor.”
Carmelo ise bunun sebebinin tamamen salona gitmeyi çok sevmesiyle alakalı olduğunu söylüyor.
“Kariyerimin bu noktasında hala bazı şeyleri yapabiliyor olmak tesadüf değil.” diyor Camelo. “Sözün kime ait olduğunu hatırlamıyorum ama birisi ‘Bir konuda iyi olmak için onun üzerine 10,000 saat çalışmanız gerekir.’ demişti. Ben 10,000 saati fazlasıyla geçmişimdir.”
İnsanlar Carmelo’nun yakaladığı sayı ortalamalarını, tüm zamanların ilk 10’una girmesini anlayabiliyor. Ancak bunun arkasında nasıl bir çalışma olduğunu göremiyorlar.
“İnsanlar 10,000 saati anlamıyor.” diyor Carmelo. “Bir alanda harika olmak için üzerine çalışmanız lazım. Benim de antrenman yapmak istemediğim, yorgun olduğum günler oluyor. Ancak ben istikrarlı olarak çalışmaya devam ediyorum. 8 yazdan, yaklaşık 20 yıllık antrenmandan bahsediyorum. Bunu yapabilmek gerçekten disiplin istiyor. Ben de istikrarlı olarak çalışmamın karşılığını alıyorum. Tüm bu saatlerin karşılığını alıyorum.”
Kariyerinin en büyük başarılarının da birisine yaklaşırken Carmelo bir kez daha kendisini Baltimore’daki o günleri düşünürken buldu. Bazı şeylerin nasıl bu noktaya geldiğini düşünürken gülümsüyordu.
8 yaşında basketbola aşık olduğu günleri düşünürken Carmelo’ya her zaman yaşıtları arasındaki en iyi oyuncu olup olmadığı soruldu.
“Hayır. Ben her zaman yetenekliydim, her zaman nasıl oynamam gerektiğini biliyordum. Oyuna karşı çok iyi bir hissim vardı ama diğerleriyle karşılaştırdığımızda genelde ortalama bir oyuncuydum.” diye cevap verdi Carmelo.
Çocukluk yıllarında basketbol oynarken sürekli gülmesini sağlayan mutluluk, liseye girdikten sonra yerini konsantrasyona bırakmış.
“Lise 1 veya 2’ye gelene kadar o kadar da ciddiye almıyordum. Ancak işleri ciddiye almam gerektiğini fark ettim.” diyor Carmelo.
37 yaşına yaklaştığı bu günlerde de Carmelo hakkında benzer sorular soruluyor.
“Açıkçası şu anda NBA’de de gençlik yıllarımda yaşadığıma benzer bir dönemden geçiyorum.” diyor Carmelo. “Hala aynı şey. ‘Bunu yapabilir mi? Uyum sağlayabilir mi?’ Benim hakkımda her zaman bir algı oldu. Her zaman insanların konuştuğu bir şeyler oldu.
Carmelo bu tarz şeyler üzerine düşünmeyi bu yüzden sevmediğini söylüyor. Çünkü bunları düşünmeye başladığı zaman ileriye gitmek yerine geride kaldığını düşünüyor.
“Şu anda bile burada olduğum sürece bir şeyler kanıtlamam gerekiyor gibi hissediyorum.” diyor Carmelo. “Benim zihniyetim bu, her gün devam etmemi sağlayan şey bu. Bu işi hala yapabileceğimi biliyorum ve kendime meydan okuyorum. Benim için şu anda önemli olan bu.”
O yüzden Atlanta’daki o gece de Carmelo, kendi yerini tarihe not düşerken kendisine sunulan övgüleri kabul etti. Ancak Çarşamba gecesi oynanan Cleveland maçı, salonda geçirdiği bir başka geceden farklı değildi. Oyuna duyduğu sevgiyi harlayabilmesi için bir başka fırsattı.
Tüm zamanların en skorer 10 oyuncusu arasında yer almak çok güzel. Ancak Carmelo bunun için burada değil.
“Bana böyle veda etmeyeceksiniz.” diyor Carmelo. “Bunun ne kadar önemli olduğunun farkındayım ama bunun üzerine şu anda düşünmek benim için çok kolay değil. Ben burada basketbol oynamak için varım. Kazanmak istiyorum, play-off’lar başlayacak. Zamanı geldi. Portland’a gelmemin sebebi de buydu.”
Basketbol gündemindeki en son gelişmeleri kaçırmamak için tıklayın!