by Jon Greenberg / Çeviri: Bahadır Akgün / info@eurohoops.net
Bu çevirinin tüm hakları Eurohoops Ltd. Şti.’ye aittir ve tamamının veya bir kısmının izinsiz kullanılması kesinlikle yasaktır.
Bu yazı 6 Ocak 2022 tarihinde The Athletic‘te yayınlanmış ve uyarlanarak çevrilmiştir.
28 Ekim 1993 günü Scottie Pippen, kendisine ait olan şeyi aldı.
O gece Pippen, Michael Jordan’sız ilk maçına çıktı. Los Angeles Clippers ile önemsiz bir sezon önü hazırlık maçıydı. Maçtan önce soyunma odasında basın mensupları varken Pippen, Jordan’ın geniş çift kişilik dolabını boşalttı, mizahi bir tavırla efsaneden kalanları deşti.
Pippen, bir Jordan tişörtünü çıkarıp basın mensuplarına “Gözyaşlarını silmek isteyen var mı?” diye sordu. Eski şekerler buldu, Jordan’ın büyülü güçlerine sahip olup olamayacağını görmek için bu şekerleri deneyebileceği konusunda bir şaka yaptı.
Fakat her şeyin ötesinde spor dünyasında bir krala ayrılan birinci sınıf mülkü devralmaktan ötürü mutlu gözüküyordu. Taht, artık Pippen’a aitti.
Eski Bulls yazarı Melissa Isaacson’ın Jordan sonrası Bulls dönemini anlattığı Transition Game isimli kitabına göre “Michael seni çok seviyorum ama gittiğin için mutluyum” diyordu Pippen, gülerek.
1993-94 sezonunda Jordan, Southern League’de beyzbolun gizemlerini çözmeye çalışırken Pippen, onun dolabını almış; Bulls’u NBA finalinin kıyısına taşımış, MVP yarışını üçüncü sırada tamamlamış ve All-Star maçının MVP’si olmuştu. Bulls, Doğu Konferansı’nda üst üste altıncı kez final oynamaya Hue Hollins’in Pippen’a çaldığı bir faul kadar uzaklıktaydı. Fakat Pippen da olabilecek en kötü zamanda devrelerini yakmıştı. Bugün bile kötü hatırlanmasına sebep olan kara bir leke bıraktı bu durum onun kariyerinde.
Pippen, ışıkların kendi üzerinde olduğu o kısa sürede hem zafere uçtu hem de büyük sorunlar yaşadı. Onu yakından takip edenler, Pippen’ın dünyasındaki gerginliği görüyorlardı. Zaman zaman Jordan’ın otoriter tavrından ötürü rahatsızlık duyuyordu fakat yine de yetenekli takım arkadaşı için mükemmel bir partner -yancı demeyin- rolünü oynuyordu.
“O dönemden ve Jordan’ın Batman’ine Robin olarak anılmaktan nefret ediyordum” diyor Pippen.
Pippen artık “Birinci Adam”dı ve sonsuza dek çok büyük gelecek birinin yerini almaya çalışıyordu. Bugün bile nereden bakarsanız bakın 33 numaranın 23 ile ilişkisi, Pippen’ın mirasını tanımlıyor.
Öyleyse nedir Pippen’ın mirası?
Altı NBA şampiyonluğu? Şöhretler Müzesi’ne girecek bir kariyer? En iyi 75 oyuncudan biri olması? Yalnızca Amerika’da görülecek türden bir sıfırdan gelip zenginliğe uzanma öyküsü?
Kendi başına da bir yıldız mı? Yoksa “yalnızca” NBA tarihinin en iyi tamamlayıcı oyuncularından biri mi?
Elbette bunların hepsi. Scottie birçok şeyi bünyesinde barındırıyor. Bu durum, her zaman güçlü ve zayıf yanı oldu.
Bir forvet vücuduna sahip bir oyun kurucuydu. Skorerdi, ribaund alabiliyordu, savunma yapıyordu, liderli ve sürekli şikayet ediyordu.
Saha dışında gizemli bir yapıya bürünebiliyordu. Sahada yeri doldurulamıyordu.
“Basketbolu ve bugünkü oyun tarzını değiştiren oyunculardan konuşuluyor” diyor Bulls yayıncısı Stacey King. (King, beş sezon boyunca Pippen ile birlikte oynamıştı.) “Wilt Chamberlain’e bakıyorsunuz, Wilt Chamberlain basketbolu değiştirdi. Kareem (Abdul-Jabbar) basketbolu değiştirdi. Michael basketbolu değiştirdi. Scottie, basketbolun değişiminde verdiği katkının karşılığını almıyor. Scottie’nin oyun tarzı ağacı, Grant Hill’lere, Kevin Durant’lere uzanıyor.
Bu oyuncuların savunma yapabileceğini, sayı atabileceğini biliyorsunuz. Ribaund alabiliyor, asist yapabiliyorlar. Bu anlamda Scottie Pippen’ın forvetten oyun kuran tarzına yakın bir sürü oyuncu geldi.”
The Athletic’in NBA 75 listesine 32. sıradan giren Pippen, Arkansas, Hamburg’un kırsal bölgesinde fakirlik içinde, bir düzine kardeşten biri olarak büyüdü. Ağabeyi Ronnie, 13 yaşındayken felçli kalıyor. 10 yıl sonra ise babası, Pippen henüz 13 yaşındayken vefat ediyor.
“1960’ların sonu ve 1970’lerin başında Amerika’nın küçük kasabalarında sık sık görülen huzurlu çocukluklardan birini yaşasaydım keşke” diyor kitabında. “Fakat öyle olmadı.”
Pippen zorluklara göğüs gerdi ve University of Central Arkansas’a gitti. Küçük bir üniversiteydi ve NBA’e çıkan yolları kayıp gözüküyordu. Özellikle de Pippen, uygulamada takım menajeri olarak başlamıştı kariyerine. Fakat alışılmadık başarı hikayesi de tam olarak burada başladı aslında. Boyu iki metreye çıktı ve NBA’e adım atabilmek için çok çalıştı.
NBA’in gözlemcilik efsanesi Marty Blake’ten tüyoyu alan Jerry Krause, Pippen’ı draft öncesi gözlemcilik platformu Portsmouth Invitational’da ilk gördüğünde kendi gözlemcisi Billy McKinney’i arayıp “Pippen olacak” dedi. Krause nereden biliyordu o olduğunu? McKinney, Playing for Keeps: Michael Jordan & The World He Made isimli kitap için verdiği demeçte David Halberstam’a “Bunlar, gördüğüm en uzun kollar” diyordu.
İnsanlar onu görünce Pippen’ın yıldızı parladı. Bulls, 1987 NBA Draftı’nın ilk turunda onu alabilmek için Seattle SuperSonics ile takas ayarladı.
Halberstam’ın kitabında yazdığına göre Bulls güç koçu Al Vermeil, draft öncesi Pippen ile ilk çalıştığında Pippen’ın nadir bulunan bir esnekliğe, hareketlerinde ender görülen bir akıcılığa sahip olduğunu gördü. Sanki koşarken enerji harcamıyor gibiydi. Çaylak sezonunda Jordan ile aralarında öğrenci-öğretmen ilişkisi var gibi gözüküyordu. Jordan, ham Pippen’ın üzerinde North Carolina antrenmanlarını uygulamaya çalışıyordu. Eski Bulls koçu Doug Collins’in ifade ettiği üzere Jordan, Pippen’da neredeyse kendisini klonlamış ve savunmayı düşünen, sert bir kanat oyuncusu yaratmıştı.
Belki de bu durum, Jordan’ın sürekli büyüyen gösterisinde oynamanın nasıl bir şey olduğunu öğrenen Pippen’da dargınlığa yol açmıştı. Öğrenciler, zaman zaman öğretmenlerine darılabiliyorlar ve Jordan da karşı özgüveni, gücü ve sınırsız varlığı ile takım arkadaşlarına tepeden bakıyordu.
Pippen’ın Bulls kariyerinin tamamını yakından takip eden ve Jordan Rules isimli kitabı yazan Sam Smith, “Aslında Jordan ile ilgili bu merak dolu duygu ikilemini yaşıyordu” diyor. “Kabul edilmek ve Jordan’ın yörüngesinin bir parçası olmak istiyordu. Bu da bence çıkış noktasından kaynaklanıyordu. Hep iştahlıydı fakat Michael gibi bir köpek balığı, bunu fark ediyordu. İnsanların bunu yapmak istediğinin çok farkındaydı.
Pippen, eşit görülmek istediği zaman küçümseniyordu. Öyle olunca da olmak istediği gibi kabul edilmediği için bir anlamda pişman olup Horace Grant ve diğerlerinin yanına dönüyordu.”
Pippen ve Jordan, uzun vadeli kontratlar imzaladılar fakat kısa süre sonra bu kontratlar, piyasanın çok altında kaldı. Fakat Jordan, asıl parasını basketbol dışındaki işlerinden kazanıyordu. O sırada kimsenin Pip Gibi Ol şeklinde bir şarkı yazdığı falan yoktu.
Muhtemelen insanların yaptıkları işte en iyileri karşılaştırdıklarında Jordan’ın birileri ile kıyaslanması da işleri daha kötüye götürdü. Eğer birisi, bu insanların kıymetli bir ortağıysa ancak o zaman Pippen ile kıyaslanıyordu.