by Eurohoops Team / info@eurohoops.net
Bu çevirinin tüm hakları Eurohoops Ltd. Şti.’ye aittir ve tamamının veya bir kısmının izinsiz kullanılması kesinlikle yasaktır.
Bu yazı 16 Haziran 2019 tarihinde The Detroit News‘te yayınlanmış ve uyarlanarak çevrilmiştir.
15 Haziran 2004 günü sabah 8.
Uzun süre Detroit Pistons‘ta çalışmış Mike Abdenour, Auburn Hills’te takımın antrenman salonuna doğru araba sürüyordu. Bir gece önce çok fazla düşünce kafasında dolaştığı için uyku tutmamıştı.
Detroit Pistons oyuncuları ve koç Larry Brown, NBA Finalleri 5. maçındaki galibiyeti kutluyordu. Düşünceleri gitti, yerine özgüven geldi. “1 ve 25 arasında bir sayı seçin, bu gece o kadar farkla kazanıyoruz.” diye düşündüğünü hatırlıyor.
18 yıl önce bir cumartesi günü Los Angeles Lakers‘a karşı alınan 100-87’lik galibiyet, takıma şampiyonluğu getirmişti. Abdenour’un tahmini de tutmuş oldu böylece. İleride bunun “açgözlülük” olarak düşünülmemesini umdu.
Ancak doğruyu söylemek gerekirse o sabah tesisteki herkesin hissettiği de buydu.
“Herkeste çok sık göremediğiniz tarzda bir heyecan vardı.” diyor Abdenour. “Yapmak üzere olduğunuz şeyin çok sık yaşanmadığının farkındaydınız.”
Neden öyle hissetmesinler ki? Pistons; 4 Hall of Fame’i bulunan, son 5 senedeki 4. şampiyonluğunu kazanmak isteyen Lakers‘ı devirmeye 1 maç uzaktaydı.
3-1’lik üstünlük aşılamaz gibi gözükse de Kobe Bryant ve Shaquille O’Neal gibi iki oyuncunun en iyi zamanlarındayken liderlik yaptığı bir Lakers takımı, hala 5. maçı kazanıp seriyi Los Angeles’a taşıyabilirdi. Ne de olsa karşınızdaki takım Lakers’tı.
Pistons’ın “Herkes İş Başına” adı verilen 5. maç galibiyetinden önce yaşanan heyecana The Detroit News, olayın aktörleri gözünden bakıyor.
Maç öncesi hazırlık
Metro Detroit’te Pistons forması giymeyen herkesi rahatsız edici bir gerginlik sarmıştı.
Pistons‘ın Koçu Larry Brown: “Oyunlarda çok iyi değilim. Her zaman takımımı maçta yaşanabilecek bir şeye çalıştırmadığımı düşünür, maç başlayana kadar karşılaşmayı kafamda oynardım. Maç başladığında rekabetçilik ruhu devreye giriyor ve neler olup bittiğini anlıyorsunuz ancak maçtan önceki o gerginlik benim için her zaman olmuştur.”
Maç Spikeri George Blaha: “Kulaklarım 4. maçın ardından hala ağrıyordu ancak ‘Bu gece şampiyonluk gecesi olacak, işinin başına geçsen iyi olur.’ diye düşünüyordum. Herkes biraz baskı hisseder. İşi batırmadığınızdan emin olmak istersiniz.”
Abdenour: “Kalbimizin, ruhumuzun, aklımızın derinliklerde oluşan o Lakers‘ın işini bitiriyoruz beklentisi gerçek dışıydı.
Yine de özgüven, çok önemli bir destekleyiciydi.
Chauncey Billups ve takım arkadaşları, şampiyonluğu getiren 100-87’lik galibiyetlerini kutluyordu.
Blaha: “Pistons’ın şampiyon olmasını bekliyordum. Seri başlamadan önce sürpriz olarak görülse de 5. maçı kazanacaklarını biliyordum.”
Abdenour: “Akşam olduğunda hala içimde bir gram şüphe yoktu. Oynamaya hazırdılar. Hangi saatte olursak olalım oynamaya hazırdık.”
Brown: “Ailemle birlikte Birmingham’da olduğumuzu hatırlıyorum. 3 maç üst üste kendi sahanızda maçınız olunca ailenizle vakit geçiriyorsunuz. Yolda Pistons taraftarlarıyla dolu arabalar, Piston bayrakları, ailemi yolda durdurup şans dileyen insanlar… Her şeyi görüyordunuz.”
Abdenour: “The Palace park yerinde arabalar dipdibeydi. Jurrasic Park’ı biliyor musunuz? 2004’te o park yeri, resmen Jurrasic Park’ın bir yansımasıydı.”
Blaha: “5. maçtan önce Lakers‘ın otobüsü geldi. Bir tarafta büyük bir Ben Wallace, öbür tarafında Rasheed Wallace karikatürü vardı. Resmen ‘WallaceVille’e hoş geldiniz.’ göstergesiydi. Böyle bir atmosfere girmek, böyle adamlarla oynamak birazcık kanınızı dondurabilir. Kim olduğunuz hiç önemli değil.”
The Palace’ın 2 mil kadar güneyinde, 3. şampiyonluğu bekleyen taraftar grubu toplanmıştı.
Hoops’un Sahibi Mike Allen: “İnsanlar ateşliydi. Enerji seviyesi inanılmazdı. Herkes çok eğleniyordu. Yüksek yoğunluk, güzel zamanlar.”
Hoops Çalışanı Katheryn Mitchell: “Maçı izlemek için binamızın önünde ezilen insanlar vardı. İşletmemiz anca 200 civarı insan alabiliyor, bu yüzden hoparlörler dışarıda da insanların toplanmasını ve izlemesini sağladık. Maç kazanıldığında biz de işin bir parçası haline geldik. Enerji muhteşemdi.”