by Jay King / Çeviri: Bilal Baran Yardımcı / info@eurohoops.net
Bu çevirinin tüm hakları Eurohoops Ltd. Şti.’ye aittir ve tamamının veya bir kısmının izinsiz kullanılması kesinlikle yasaktır.
Bu yazı 2 Haziran 2022 tarihinde The Athletic‘te yayınlanmış ve uyarlanarak çevrilmiştir.
Celtics Jayson Tatum’ın playoff’un ilk maçında attığı son saniye basketini kutlarken hiç umulmadık bir takım arkadaşı göze çarpıyordu.
Yeşil-Beyaz giyinen Boston oyuncularının arasında Matt Ryan, siyah kapşonlusu ve pantolonuyla ayrışıyordu. Çift yönlü kontratla takıma dahil olan Ryan, playofflar’da bu sebepten dolayı oynayamasa da yaşanan deneyimin her anına şahit olma hakkına sahipti. Onun için Tatum’ın Nets‘e attığı son saniye basketi, bir doğum günü sürprizi olmuştu.
32 dişi ile gülen Ryan, Tatum’a sarıldı ve onu havaya kaldırıp yere indirdi. Sonrasında arkadaşları Tatum’a nasıl bu kadar çabuk ulaştığını sorduğunda Ryan, başlangıç pozisyonundan yararlandığını söyledi. Maçın son pozisyonunu baseline’ın sağ kenarından izleyen Ryan, Tatum’a ulaşmak için en direkt rotaya sahip isimdi.
Ryan için orada, TD Garden’da, Celticsli takım arkadaşlarıyla bulunmak bile harikaydı.
Takım, Ryan’ın 1 yıl önce çalıştığı mezarlıktan 200 mil uzakta oynuyordu maçlarını.
5 yıllık süreçte 3 farklı kolejde okuyan ve bu süreçte 7.9 sayı ortalaması tutturan Ryan, en garip şampiyonluk yüzüklerinden birine doğru yol alıyor. Kontrat durumu maçlarda oynamasına izin vermese de Ryan’ın dışarıdan gözüktüğü gibi Boston’daki en mutlu adam olmak için birçok sebebi var. Basketbol kariyerinin ilk yılı, onu mezarlıktan NBA Finalleri’ne taşıdı.
“Kendi hikayem gibi bir hikaye duymadım.” diyor Ryan. “Aklım almıyor. Bunları yaşadığıma inanamıyorum ancak yaşadım.”
Mezarlıkta çalışmanın en zor kısmı havanın soğukluydu.
Ryan, St. Joseph’in mezarlığında çalışmaya başladığında hava buz gibiydi. İşe başladığı 2021 Mart ayında Ryan, sabah 7’de işte olmak için evinden 40 dakika önceden çıkmak zorundaydı. İlk birkaç haftasında mezarlıkta Noel’den biriken karları temizliyordu.
“8 kat giyiniyordum.” diyor Ryan.
Hava sıcakladıkça Ryan’ın görevleri de değişti. Çimenleri biçti. Yaprakları temizledi, belli bölgelere tohum ekti ve mezarların yanına taze topraklar götürdü. Ryan’ın patronu Frank Dietrich, 2 metre boyundaki yeni çalışanını kullanmanın yollarını buldu.
“Boyu kesinlikle çok iyi geldi.” diyor Dietrich. “Bazen yerden çok yüksekte olan dallar oluyordu ve hemen Ryan’ı çağırıyorduk. Burada çalışan bazı insanlar kısa, gerçekten çok kısa.”
Ryan, kolejden sonra masabaşı bir işi kovalayabilirdi. New York’ta bağlantıları ve Vanderbilt’ten ekonomi diploması vardı. O sadece profesyonel basketbol kariyeri hayalinden vazgeçmek istememişti. Yine de paraya ihtiyacı vardı. Dietrich, Ryan’a basketbolla ilgili herhangi bir fırsat çıktığında mesaiden gidebilmesi açısından özgürlük tanımıştı. Bazı geceler mezarlıktan ayrıldıktan sonra ekstra para kazanabilmek için DoorDash ve UberEats’te de çalıştı. Aynı zamanda halk düzeyinde bir basketbol takımının koçluğunu yaptı.
“Üniversiteden yeni mezun olmuştum, hiçbir şeyim yoktu.” diyor Ryan.
Pandemi yüzünden hayatın durması, Ryan’ın seçeneklerini de azaltmıştı. Birçok NBA takımıyla deneme çalışmasına çıkmayı düşünürken bu eşsiz durum, bütün hepsini sildi. NBA, Ryan gibi oyuncular için kendilerini gösterme fırsatı olan Yaz Ligi’ni de iptal etti. 2020 Mart ayında dünya durduğunda Ryan, Tennesse’de okulunu bitiriyordu.
“Antrenman salonumuz kapatılmıştı. Ben ne mi yaptım? Walmart’a gittim. Pota satın aldım ve onu apartmanımın park yerine kurdum, orada 2 ay geçirdim.” diyor Ryan.
Ryan her ne kadar profesyonel basketbolcu olmayı çok istese de yaşanan bu ulusal kriz, bu durumun hemen olmasını engellemişti. G Leage, ESPN’in Bay Lake’teki spor kompleksinde kısaltılmış bir sezon düzenledi ancak 15.4 sayı ortalaması tutturduğu son üniversite yılı, Ryan’ın davet edilmesini sağlayamamıştı.
“Oraya girebilmem imkansızdı.” diyor Ryan.
Böylece Ryan beklemeye başladı. Garip başlayan basketbol kariyeri, gelecek basketbol kariyeri hakkında da ipuçları verecekti. Onun için hiçbir şey kolay olmadı. Notre Dame’da umut verici bir ilk sene geçirdikten sonra 2. senesinde dakikaları kesildi. Oradaki koçu Mike Brey ile hala konuştuğunu söylese de Ryan, NBA’e girebilmek için olan şansını arttıracağını düşünerek Notre Dame’dan ayrılmaya karar verdi. Vanderbilt’te transfer kuralları gereği 1 yıl kenarda oturduktan sonra ikinci senesinde Aaron Nesmith’in yanında 8.1 sayı ortalaması tutturdu. O sezondan sonra okul, koç Bryce Drew’i kovdu.
“Bir daha transfer olmam gerektiğini düşündüm. Bunu istemiyordum ancak önüme sunulan durum buydu. Ben de sonrasında Wisconsin yerine Chattanooga’yı seçtim.” diyor Ryan.
Ryan, Chattanooga’daki tek senesinde sayı ortalamasını ikiye katladı. 33 maçta 88 üçlük isabeti buldu, bazı yetenek avcıları onun fiziği ve şutunu beğenmişti. Yine de NBA radarından çok uzaktaydı. Sam Vecenie’nin 2020 Draftının en potansiyelli 100 oyuncusu listesinde yer almadı. Ryan’ın kariyeri, yurtdışında başlayacak gibiydi.
Tabii ki de pandeminin hedeflerine olan etkisini beklemiyordu. Ulaşmak istediği kariyer ertelenince Ryan, hazır olmak için kendi kendine çalışmaya devam etti. Dietrich, Ryan’ın her gün mezarlığa spor çantası ile geldiğini söylüyor. Bütün gün çalıştıktan sonra Ryan, yerel bir spor salonunda antrenman yapıyordu. Kendi söylediğine göre her gün 4 saat.
“O zamanlar çok zordu. Ne zaman tekrar oynayacağımı bilmeden spor salonuna gitmek çok zordu.” diyor Ryan.
Şut yeteneği, Ryan’ın kendisine olan inancını kaybetmesini engelliyordu.
Bir şansı olduğunu düşünüyordu.
Ekstra motivasyon olması için Brad Stevens’ın kenarda oturup onu izlediğini hayal ediyordu. Herhangi bir koç ya da menajerin değil, eninde sonunda patronu olacak kişinin.
“Oydu. Son yılların en öne çıkan koçlarından biriydi. En etkileyici basketbol akıllarından birine sahipti. Büyürken de hep Celtics‘in bir parçası olmayı istemiştim. New York’lu olsam da Celtics‘te beni çeken bir şey vardı. O zamanlar Stevens, Celtics’in koçuydu, şimdi genel menajeri. Eğer her gün spor salonunda mücadele etmek için ekstra motivasyona ihtiyaç duyuyorsam Brad Stevens’ı da orada hayal ediyordum. Gittikçe geliştim çünkü çok çalıştım. Fırsat geldiğinde de bundan dolayı hazırdım.” diyor Ryan.