by Marc J. Spears / Çeviri: Bilal Baran Yardımcı / info@eurohoops.net
Bu çevirinin tüm hakları Eurohoops Ltd. Şti.’ye aittir ve tamamının veya bir kısmının izinsiz kullanılması kesinlikle yasaktır.
Bu yazı 14 Ağustos 2019 tarihinde Andscape‘te yayınlanmış ve uyarlanarak çevrilmiştir.
Basketbola olan aşkım altıncı sınıfta başladı. 1980’in başlarında Magic Johnson, Charles Barkley, Larry Bird, Kareem Abdul-Jabbar, Michael Jordan, Eric “Sleepy” Floyd, Isiah Thomas ve Dominique Wilkins gibi yıldız isimlerin posterleri asılıydı odamda. Onlar benim kahramanlarımdı.
Fakat idolüm olarak gördüğüm sadece bir oyuncu vardı: Ricky Alan Berry.
Hall of Fame Rick Barry’den bahsetmiyoruz, San Jose State University tarihinin en iyi oyuncusu olan ve 1988 draftında Sacramento Kings tarafından seçilen Ricky Berry’den bahsediyoruz.
Ricky’i ilk kez 1985 yazında yedinci sınıfken üniversitenin basketbol kampında görmüştüm. Kamptaki oyunculara kimsenin ondan top çalamayacağını söylüyordu. Bunu duyduktan sonra artık kafamda görev olarak Berry’den top çalmayı belirlemiştim.
Bir gün Ricky’in topu arkası dönükken dikkatsize tuttuğunu fark ettim ve koşarak topu çalıp kaçtım. Herkes bu anı izleyip bağrışırken Ricky beni kovaladı.
Onun saygısını kazanmıştım.
Ondan sonraki yıllarda Ricky, üniversite maçlarında beni gördüğünde bana zaman ayırırdı. Bir keresinde SJSU’nin koçu ve aynı zamanda Ricky’nin babası olan Bill Berry, beni lisemden alıp üniversiteye getirmişti ve beraber antrenman yapmıştık. Lisede ve kolejde Ricky’den esinlenerek 34 numaralı formayı giydim.
1989 yılında lisemin son senesi başlamadan hemen önce Los Angeles’ta düzenlenen ve en yüksek potansiyelde oyuncuların katıldığı “Double Pump” lise basketbol kampına davet edildim. 14 Ağustos’ta sonrasında Jason Kidd ile beraber forma giyecek Monty Buckley beni bir odaya çekti. Odada eski SJSU asistan koçu Eric Saulny de vardı.
Bize idolümüzün, Ricky Berry’nin hayatını sonlandırdığı haberini veren de o oldu.
NBA’de başarılı çaylak sezonu yeni bitmiş olan Berry, Sacramento’daki evinde kafasına kurşunu sıkmıştı. Monty ve ben yıkılmıştık, kafamız karışmıştı.
“İlk başta şaka olduğunu düşündüm. Öldüğüne inanamıyordum. Beş pozisyonda da oynayabilen iki yönlü bir oyuncuydu. Basketbolun en iyilerinden biri olma potansiyeli vardı.” diyor Buckley.