by Scott Cacciola / Çeviri: Bilal Baran Yardımcı / info@eurohoops.net
Bu çevirinin tüm hakları Eurohoops Ltd. Şti.’ye aittir ve tamamının veya bir kısmının izinsiz kullanılması kesinlikle yasaktır.
Bu yazı 3 Ekim 2022 tarihinde New York Times’ta yayınlanmış ve uyarlanarak çevrilmiştir.
Johnny Davis sonun geldiğinin farkındaydı.
1985’in yazında Davis, 10. NBA sezonuna hazırlanırken herkesin bildiği çabukluğu hakkında bir şey fark etti… O çabukluğu kaybetmişti.
Davis o zamanlar sadece 29 yaşındaydı fakat üretken bir basketbol kariyerinin yarattığı uzun kilometreler onu yormuştu.
“Atletizmimden çok tecrübemle iş yapıyordum. Aynı oyuncu olmadığım çok açıktı.” diyor en iyi zamanlarında versatil bir guard olan Davis.
Davis, emekliliğe hazırlanma vakti bulduğu için şanslı sayılırdı. “Hazırlıksız yakalanmadım.” diyor fakat yine de o büyük soruyla yüzleşmeliydi: Şimdi ne olacak?
NBA takımları sezonun başlamasından önce kadrolarını ayarlarken bir dolu oyuncu kendilerini aynı soruyu sorarken bulacaklar. Profesyonel sporlarda her zaman bir “son” vardır. Atletler, eski atletlere dönüşür; All-Star’lar, “Bu, o adam değil mi?” denilen kişiye dönüşür. En yüksek seviyeye çıkmanın yanında getirdiği güzellikler olsa da yeni sınav da kaçınılmazdır: Aşağıya düşmek.
13 yıllık NBA kariyeri henüz 33 yaşındayken 2013 yılında bittiğinde Quentin Richardson “NBA’den ayrıldığınız gün size yeniden başlamanızı söyleyecekler.” demişti.
Bazı oyuncular bırakmak için kendi şartlarını belirleyebilse de çoğu, bu kararı yaş ve sakatlıklar yüzünden alıyor. Kariyerleri, bir daha asla gelmeyen kontrat teklifini beklemekle şekilleniyor.
“Spor genelde sizi terk eder. Sonra da hayatınız boyunca yaptığınız şeyi bırakıp devam etmek zorunda kalırsınız. Bu da bazen kendinizi yeniden tanımlamanız gerektiği anlamına geliyor.” diyor 66 yaşındaki Davis.
Pau Gasol: “Şimdi Sıra Başkasında”
Tokyo Olimpiyatları’nda İspanya forması giydikten sonra geçen ağustos ayında eşi Cat McDonnel ve kızları Ellie ile vakit geçirmek için İspanya’daki kır evine dönmüştü. Gasol, sessiz yürüyüşlere çıktı ve NBA’de geçirdiği 18 seneyi, Kobe Bryant ile kazandığı şampiyonlukları düşünürken huzur buldu.
Birkaç hafta sonra ise 41 yaşına yeni girmiş olan Gasol, emekliliğini açıkladı.
“Üzücü bir an değildi.” diyor Gasol. “Daha çok bir kutlama anıydı.”
Gasol’un istikrarsızlıkla bağdaşan uzun bir kariyeri oldu. Memphis Grizllies’te başladı. Los Angeles Lakers ile iki şampiyonluk yaşadı. Chicago Bulls ve San Antonio Spurs‘teyken daha çok bir mentördü, NBA’deki son aylarını da sakatlıkla uğraşarak geçirdi. Rolünün yaşadığı evrime adapte olmuştu.
“Kolay olduğunu söylemiyorum. Hala maça başlamanız ya da önemli dakikalar oynamanız gerektiğini düşündüğünüz anlar oluyor fakat hayat devam ediyor. Artık sıra başkasında.” diyor Gasol.
Tokyo Olimpiyatları’ndan önce Barcelona’da, profesyonel kariyerine başladığı yerde, geçirdiği son sezonda İspanya Ligi şampiyonluğu yaşadı. “Romantikti diyebilirim.” diyor.
Şu anda 42 yaşına gelen Gasol, obeziteli çocuklara odaklanan kuruluşu, Uluslararası Olimpiyat Komitesi, Golden State Warriors‘a yaptığı danışmanlık ve WNBA yatırımcısı gibi şeyler sebebiyle o günden beri meşgul kalmayı başardı. Ayrıca ara sıra golf turlarını da araya sıkıştırıyor.
Tabii ki de basketbol oynamayı özlediği günler oluyor. O da kişisel tatmin ve emeklilik kitapları okuyarak bununla başa çıkıyor. Ayrıca NBA Oyuncular Birliği’nin mental sağlık direktörü Dr. William D. Parham ile iletişimini devam ettiriyor.
“Onunla bunu hafifletmesi birkaç kez konuştum. Hiçbir şeyin oynamanın verdiği heyecanla karşılaştırılamayacak olduğunu anlamalısınız.” diyor Gasol.
Jamal Crawford: “Duygulandığım Günler Oldu”
Şimdilerde bile Jamal Crawford, kariyerinin bitmesinin nedenini bulmakta zorlanıyor.
Bençten gelerek Minnesota Timberwolves‘un 2004 yılından sonra ilk kez playoff’a kalmasına yardımcı olduğu 2017-18 sezonunu düşünüyor. Crawford, NBA’de Yılın Takım Arkadaşı seçilmiş, sonrasında aylarca kontrat bulamayarak serbest oyuncu olmuştu.
Yaşlandığı açıktı. 38 yaşındaydı ve 18. NBA sezonunu bitirmişti fakat sağlığı yerinde. 2018-19 sezonunun başlamasından bir gün önce sonunda Phoenix Suns bir teklif yaptı. Ligin en kötü ve en genç takımlarından biriyle bir yıllığına rol oyuncusu olmak için imzalamıştı.
“Yeni çocuklara profesyonel olmayı öğretirken işin güzel kısımlarını görebiliyorsunuz.” diyor.
Crwaford, sezonunun sonunda yüksek sayı ürettiği maçların ardından o yaz tekrar kontrat bulacağına inanmıştı. Yanılıyordu. Bir sonraki sezon onsuz başladı.
“Uyanıp ‘Bir telefon gelmediğine inanamıyorum’ diye düşündüğüm duygusal günlerim oldu.” diyor.
Birkaç takım 2019-20 sezonu için koç ekibi ya da yönetim tarafında bulunması için ona ulaşmıştı fakat Crawford hala oynamak istiyordu. Şaşkındı. Sezon sonundaki skor performansı onun aleyhine mi işlemişti? Takımlar kısıtlı bir rolü istemeyeceğini mi düşünüyordu?
COVID-19 pandemisi NBA’i 2020’nin Mart ayında durmaya zorladığında hala işi yoktu. O temmuz ayında sezon devam ettiğinde Nets‘e katıldı ve ilk maçında hamstring’inden sakatlandı. Sezonu bitmişti. O an bilmese de kariyeri de…
Sonraki iki yıl boyunca sosyal medya ve televizyon üzerinden tekrar oynama arzusunu belli etse de kendisine yeni bir tutku bulmuştu: Oğlu J.J.’in Seattle’daki genç basketbol takımına koçluk yapmak.
“Deliceydi çünkü koçluk yapmak istediğimi hiç bilmiyordum.” diyor Crawford.
Oğlunu haftasonu turnuvalarına götürüyor. iPad’inde ona setler çiziyor. Önümüzdeki yıllarda kendini koçluk yaparken görebildiğini söyledi. Mart ayında NBA’den emekli olduğunu açıkladı fakat temmuz ayında bir yetişkin liginde hala yeteneği olduğunu gösterdi.
“Dürüst olmam gerekirse koçluk yaparken oynamaktan daha çok eğleniyorum. Oynamayı da hala seviyorum bu arada… Eğer elit bir sporcuysanız ve çok uzun süre oynamışsanız her zaman rekabetçi kalacaksınız. Bu, bitmiyor. Bunu yöneltecek yeni bir uğraş bulmak zorundasınız.” diyor Crawford.