By Utkan Şahin / info@eurohoops.net
Biliyorsunuz… İnsan için hayat, hiçbir zaman planladığı gibi gitmiyor.
Sezon başında Eurohoops Fırın olarak Not Defteri yazı dizisine başladığımız zaman amacım bunu haftalık yapmaktı ama maalesef yazı için gerekli olan vakti son haftalarda bulamadım.
Ancak geride kalan 11. haftanın sonunda dikkatimi çeken bir şey oldu: “Momentumunu değiştirenler!”
EuroLeague’in normal sezonlu formatı gerçekten çok uzun! Takımlar çoğu zaman başladıkları gibi tüm sezon devam edemiyor. Bazen iyi başlayıp kötü devam ediyorlar bazen de kötü başlayıp iyiye doğru gidiyorlar.
Son dönemde ise sezona kötü başlayıp sonrasında yaşanan değişimle toparlanan 4 takımımız var. Ben de bu fırsatı kaçırmadım ve sizler için sezon içerisinde momentumunu değiştiren o 4 takımı inceledim.
Hazırsanız başlayalım!
EuroLeague Not Defteri #1: Türk Savunması, Sarunas Jasikevicius ve Geri Dönenler
EuroLeague Not Defteri #2: Türk Takımları ve Uzunlar, Markus Howard ve Partizan Savunması
EuroLeague Not Defteri #3: Nigel Hayes-Davis, Muhteşem Olympiakos ve Problemli Virtus Bologna
Yeni Koç ve Mükemmel Başlangıç!
Genelde bir takım kötü gidiyorsa ilk suçlu genellikle koçtur.
Oyuncuları değiştirmek daha maliyetli olduğundan yöneticiler, kötü gidişatı göndermenin daha az maliyetli olduğu koç değişikliğiyle durdurmayı planlar. Yeni koçun takım içerisindeki problemleri çözerek her şeyi rayına oturtması umulur. Tabii bu bazen sadece bir beklenti olarak kalır, bazen de işe yarar.
EuroLeague’de bu sezonun tek koç değişikliğinde ikincisi yaşandı.
Geçen yaz Dejan Radonjic’i Panathinaikos‘a kaptıran Kızılyıldız, onun yerine geleceği parlak gözüken “genç koç” Vladimir Jovanovic’i getirdi. Kariyerinde ilk kez bu seviye mücadele eden 38 yaşındaki koç, Kızılyıldız’ın yönetilmesi kolay olmayan kadrosu karşısında biraz zorlandı. Tabii şunu da belirtmem gerekiyor, bunda tek suçlu o değildi. Elinde zaten kısıtlı bir kadro varken Nemanja Nedovic’in sezona sakat girmesi, Luca Vildoza’nın takıma geç katılması da sahadaki dengeyi bulmasını zorlaştırdı.
Yine de onun 7 haftalık döneminde Kızılyıldız sadece 1 galibiyet alabilirken sahada potansiyeli çok kısıtlı, dağınık bir takım olarak gözüktü. Hatta birçokları onların sezonu son sırada bitireceğinden emindi.
8. hafta öncesi Jovanovic yerine takımın başına geçen Dusko Ivanovic görüntüyü tamamen değiştirdi.
İlla ki rast gelmişsinizdir; Karadağlı koçun takımın başına geçtiği günlerde onun hakkında birçok eleştiri vardı. Ivanovic’in oldukça ağır olan antrenman temposunun günümüz sporcuları tarafından sevilmediği söylendi. Onunla daha önce çalışan birçok Amerikalı oyuncu, Ivanovic’in bu tavrını yerden yere vurdu. Kurt koç ise bu eleştirilere “takıma 4 saat yerine 6.5 saat antrenman yaptırdığını” söyleyerek absürt bir cevap verdi.
Ivanovic hakkında yapılan eleştiriler aslında biraz zihniyet çarpışmasıydı. Avrupalı koçların, özellikle de yaşlı Avrupalı koçların başarıya giden yolu antrenmandan geçtiğini düşünmesi bir sır değil. Yeni nesil oyuncuların ise antrenmandan daha çok maç odaklı ilerlemek istediği de bilinen bir durum. Bu yüzden sadece Ivanovic özelinde değil, Avrupa’nın diğer Balkan kökenli koçları için eski moda kaldıklarına dair eleştirileri zaman zaman görüyoruz.
Fakat bence bu tarz durumlarda tek bir bakış içerisinde ilerlemek insanları yanıltıyor. Hayatta tek bir doğru yoktur ve her uygulamanın farklı yerlerdeki etkileri aynı olamaz.
En basitinden Amerikan kökenli bir takım olan Maccabi‘de böylesine ağır antrenmanlı bir planlama muhtemelen takım içerisinde bir kaos yaşatacaktır ama Kızılyıldız gibi yerel oyuncuların etkisini yoğun bir şekilde yaşayan bir takımda ise ağır antrenmanlara dair tepki daha kabullenir şekilde olabiliyor.
4 hafta sonunda da aslında bunu gördük.
Kızılyıldız, EuroLeague’de sırasıyla LDLC Asvel, ALBA Berlin, Maccabi Playtika Tel Aviv ve Virtus Bologna’yı mağlup ederek üst üstte 4 galibiyet aldı. Üstüne ABA Liga derbisinde en büyük rakipleri Partizan’ı mağlup etti. Tabii aklınızdan Kızılyıldız’ın rakiplerinin görece daha dişlerine göre olduğu fikri geçebilir. Haklısınız da ama sadece skor etkisinden çıkmak gerekiyor.
Kızılyıldız, Ivanovic öncesinde sahada ne yaptığı belli olmayan, rollerin oturmadığı ve Nedovic, Vildoza, Bentil ve Petrusev gibi oyuncuların istatistik kastığı bir takım görüntüsündeydi. Yavaş tempoyu tercih ederek pozisyon sayılarını düşürmelerine rağmen savunmadaki performansları da kabul edilebilir değildi.
Ivanovic kısa sürede bunu değiştirdi.
Hücumda hala çok verimli bir takım olmamalarına rağmen pozisyon pozisyon savaşarak bu 4 maçlık seriyi yarattı. Özellikle iç sahada taraftarlarını da arkalarına alarak rakiplerini sertlikle bastırdılar. Üstelik bunu birçok maçta geride olmalarına rağmen başardılar. Bu önemli bir zihniyet değişimi çünkü Kızılyıldız gibi sezona kötü başlayan takımların maç içerisinde geriye düştüğünde dağılması daha kolay olur ama Ivanovic’le birlikte Sırp ekibi, maç içerisinde hiç dağılmadı. Aksine maç sonlarında psikolojik olarak ağır basan taraf hep onlar oldu.
Keza Ivanovic öncesinde Kızılyıldız’da bırakın rollerin dağılmasını maç öncesi kimin oynayacağı bile bir muammaydı. Karadağlı koçla birlikte ise bu değişti ve kimin ne kadar süre alacağı, sahada nasıl bir role sahip olacağı belli oldu.
Sezonun devamında Kızılyıldız’ın daha güçlü rakipler karşısında zorlanması elbette normal. Sonuçta yetenek tavanlarının yetmediği takımlar da olacaktır. Keza yeni bir koçun oyunculara her zaman fazladan bir enerji getirdiği de bir gerçek. Sezonun devamında bu enerjinin düşmesini de bekleyebiliriz.
Fakat şu bir gerçek; Ivanovic öncesinde Kızılyıldız ne yaptığı belli olmayan sonunculuğun en büyük adayıydı. En azından bu kötü giden momentumu kırdılar ve playoff için görece yarışmacı bir hale geldiler.