by Sam Amick & Tony Jones / Çeviri: Berkay Terzi / info@eurohoops.net
Bu çevirinin tüm hakları Eurohoops Ltd. Şti.’ye aittir ve tamamının veya bir kısmının izinsiz kullanılması kesinlikle yasaktır.
Bu yazı 13 Haziran 2023 tarihinde The Athletic‘te yayınlanmış ve uyarlanarak çevrilmiştir.
Nikola Jokic ve Jamal Murray’nin şampiyonluk yüzüğünü takmasından yaklaşık altı yıl önce, Denver Nuggets‚ın 46 yıllık şampiyonluk hasretinin sona erdiği sona erdiği Ball Arena’da tüm o şampanyalar akmadan önce, muhtemelen serbest oyuncu olarak asla önlerine çıkmayacak türden bir yıldız için takas yapma şansları vardı: Kyrie Irving.
Bu, orta ölçekli bir organizasyonun yol ayrımına geldiği tek an değildi. Yakınından bile geçmedi.
Eski Nuggets yöneticisi Tim Connelly’nin 2015’te Sırbistan’dan Jokić’i ve bir yıl sonra Kentucky’den Murray’i şehre getirmesinden bu yana, telefonlar yüksek profilli oyuncularla ilgili kışkırtıcı olasılıklarla çalıyordu. Süper Takım modelinin tercih edilen bir yöntem haline geldiği günümüz NBA’inde, 2017 yazında Murray’i o zamanlar Cavaliers‚tan ayrılmak isteyen Kyrie Irving ile takas etme ihtimali kesinlikle ilgi çekiciydi. Tıpkı diğer zamanlarda olduğu gibi, karşılarına çıkabilecek yıldızlarla ilgili söylentiler havada uçuşuyordu. Jrue Holiday. Paul George… Liste uzayıp gidiyor.
Ama bu dürtüye direndiler. Sabırlı kaldılar. Jokić ve Murray’den oluşan bu dinamik ikilinin, playoff basketbolu tarihinin durdurulması en zorlu ikililerinden biri olacağına inandılar. Yine de geçtiğimiz playofflarda bu iki yıldızın etrafına daha tamamlayıcı bir kadro oluşturmadan başarıya ulaşamayacaklarını öğrendiler.
Bu, Nuggets’ın mimarı Tim Connelly’nin Minnesota’ya gidişini nasıl idare ettiğinin, onun yerine gelen eski NBA oyuncusu Calvin Booth’un koç Michael Malone ile birlikte nasıl parladığının ve geçen yıl yapılan üç hamlenin nasıl fark yarattığının hikayesidir.
Connelly’nin Gidişi ve Booth’un Ortaya Çıkışı
Nuggets camiasından herhangi birine Connelly’nin şampiyonluk hikayelerindeki yerini sorduğunuzda, her şeyin onunla başladığını söyleyeceklerdir. Nikola Jokic draft tarihindeki en etkili seçimlerden biriydi. Murray büyük bir darbe aldı ve Nisan 2021’de ACL yırtığı, uzun süre sahadan ayrı kalmasına sebep oldu.
Buna 2018’de 14. sırada seçilen Michael Porter Jr. ve Mart 2021’de Aaron Gordon için Orlando ile yapılan takası da eklediğinizde artık şampiyonluk çekirdeğine sahipsiniz. Ancak Connelly geçen yaz Timberwolves‚a katılmaya karar verip Nuggets‚ın asla yapamayacağı türden zenginlikler sunan beş yıllık, 40 milyon dolarlık bir anlaşma imzaladığında, önümüzdeki 12 ayı şekillendirecek bir tartışmayı zorunlu kıldı.
Altı sezon boyunca Connelly’nin altında genel menajer yardımcılığı yapmış eski bir NBA yolcusu olan Booth, takım başkanı Josh Kroenke tarafından anında en üst pozisyona yükseltildi. Bu son derece başarılı programı devam ettirecek zekâya, tutuma ve kurumsal bilgiye sahipti. Ancak Malone’un hatırladığı kadarıyla, Booth’un ileride ne olacağına dair çok önemli bir sorunun cevabına sahip olması daha da önemliydi.
„Tümseği nasıl aşacağız?“ Malone o zamanlar Booth’a sormuştu.
Malone, Booth’un terfi ettirilmesi hamlesine tam destek veriyordu ama bu desteğin bazı şartları vardı. Aynı fikirde olduklarını bilmek istiyordu. Booth’un vizyonunu bilmek istiyordu.
Malone, The Athletic’e yaptığı açıklamada, „‚Dinle, elimizde özel, eşsiz bir oyuncu var ve bu pencere sadece bir süre açık‘ dediğimiz bir konuşma yaptığımızı hatırlıyorum. „Yani o pencere açıkken, Nikola Jokić’in etrafını şampiyonluk kalibresinde bir takım olmamızı sağlayacak parçalarla sarmak için elimizden gelen her şeyi yapmalıyız. Ve o zaman bile, bu noktaya geleceğimizin garantisi yok. İşlerin yolunda gitmesi gerekir. Şans her zaman devreye girer. Bu yüzden nasıl daha iyi olmamız gerektiğini konuştuk. Daha iyi savunma oyuncuları almalıyız. Daha çok yönlü olmalıyız. Geçen yılki NBA Finallerini (Boston ve Golden State arasında oynanan) izlerken sahadaki herkesin topu yere vurabildiğini ve birden fazla pozisyonu savunabildiğini konuştuk.“
Bu hamlelerin ne olacağını henüz bilmiyorlardı ama değişiklik yapılması gerektiği konusunda hemfikirdiler. Ve sezona girilirken Booth’un zihniyeti „ya şampiyonluk ya başarısızlık“ şeklindeydi.
„Calvin harika bir iş çıkardı,“ diye devam etti Malone. „Tim ayrıldığında Josh’la konuştuğumu ve ‚Dinle, bu senin kararın Josh, ama yedi yıldır burada olan bir baş antrenör olarak sana söylüyorum ve doğru yönde ilerliyoruz, umarım Calvin Booth’a görevi devralma fırsatı verilir‘ dediğimi hatırlıyorum. Dedim ki, ‚Onu tanıyorum, o da beni tanıyor. Oyuncularımızı tanıyor. Sizi de tanıyor.
„Booth tüm bunları alıp ‚Tamam, iyi bir noktadayız‘ diyerek harika bir iş çıkardı. Ama iyiden mükemmele nasıl geçebiliriz? Bunu nasıl daha da iyi hale getirebiliriz? Calvin bunu yapacak cesarete sahipti.“
Bruce Brown Sizin İçin Neler Yapabilir?
Bruce Brown finallerin 5. maçında 14.3 saniye kala sakince iki serbest atış kullandı. Bu serbest atışlar 94-89’luk skoru getirdi ve şampiyonu belirledi. Brown koşarak Denver benchine döndü ve Malone’a bir beşlik çaktı. Koçu „Bir tane daha!“ diye bağırdı, yani NBA şampiyonluğuna giden yolda bir savunma pozisyonu daha. Birkaç pozisyon önce Brown hücum ribaundu almış ve Nuggets‚a son 30 saniyede iki sayılık üstünlük sağlamıştı.
İki pozisyon. İki şampiyonluk oyunu. Neredeyse bir yıl önce Malone’un hayal ettiği şey buydu.
Nuggets koçu, küçük kızı Bridget’in ulusal bir turnuvada voleybol oynamasını izledikten sonra Indianapolis’ten eve dönmek üzere uçaktaydı. Nuggets, Christian Braun’u Kansas’tan yeni draft etmişti. Kentavious Caldwell-Pope’u takas etmişlerdi. Yeni kadroda şu ana kadar yaptıkları işler konusunda kendilerini iyi hissediyorlardı. Ama daha fazlasını istiyorlardı.
Booth ile telefonda yeni konuşmuşlardı. Serbest oyuncu kararlarında acele etmek yapmak istedikleri son şeydi. O esnada Brown ortaya çıktı. Savunması. Rekabetçiliği. Sahanın her yerindeki etkisi skorla ölçülemezdi. Daha da önemlisi, hücumdaki potansiyeli. Malone onda bir bağlantı parçası ve karar verici gördü. Sahanın her iki tarafında da rotasyonuna dahil edebileceği bir adam gördü.
„Boşta olduğunu gördüm,“ dedi Malone. „Ve aklıma girdi. Bruce’u ve çok yönlülüğünü her zaman sevmişimdir. Playofflarda Boston’a karşı oynadığı maçlara baktım ve Jayson Tatum’u nasıl savunduğunu gördüm. Top hakimiyetini, şutunu ve nasıl oyun kurduğunu izledim. Köşeden üçlükler attığını gördüm. Ve ‚İşte bu adam‘ dedim.“
Booth’u aradığında Malone uçaktan yeni inmişti. O ve Booth, Bruce Brown konusunda hemen anlaştılar. Boyunu ve atletizmini beğendiler. Onun top sürerek boyalı alana girmesini ve hem kendisi hem de diğerleri için şut yaratmasını izlediler. Evet. Aradıkları oydu.
„Serbest oyuncu piyasasının ikinci gününde boşta olmasını beklemiyorduk,“ diyor Booth. „Onu farklı bir maaş dilimine koymuştuk. Onun için bir şansımız olacağını düşünmemiştik.“
Ertesi sabah telefon geldi. Brown ve Malone konuştular. Brown geçen sezon Brooklyn Nets‚te forvet ve pivot olarak kullanılmıştı. Bir gard ve hatta oyun kurucu olma şansı istiyordu. Malone hâlâ boşta olup olmadığını sordu. Brown evet diye cevapladı.
Endişeler vardı. Brown Brooklyn’de kullanıldığı şekilde kullanılmak istemiyordu. Malone ve Booth öyle olmayacağına dair ona güvence verdiler. Onun üçlük çizgisinde oynamasını istiyorlardı. Şampiyonluk yarışının önemli bir parçası olmasını istiyorlardı.
„Ve öyle de oldu,“ diyor Malone. „Bir, iki ve üç numaradaki yedeğimizdi. Bizim için maçlara başladı. Bizim için her şeyi yaptı. Bruce Brown’ın serbest oyuncu piyasasında çok büyük bir transfer olduğunu düşünmüştüm. Yani KCP ve Bruce’un deneyimlerine bakarsanız. Christian gibi genç bir çocuğa, Aaron Gordon takasına ve draft parçalarına bakarsanız – Jamal Murray’ler, Nikola Jokic’ler, Michael Porter’lar. Bunlar organik olarak, içeriden ve sekiz yılda inşa edildi.“
Nuggets Brown’ı tutabilecek mi? Asıl soru bu. İki yıl, 13 milyon dolarlık bir anlaşma imzaladıktan sonra, reddetmesi beklenen bir oyuncu opsiyonu var. Bu da onun sınırsız serbest oyuncu olmasının önünü açacak. Bird haklarına sahip değiller, bu da Brown’a 8 milyon dolarlık teklif yapabilecekleri anlamına geliyor ama Brown çok daha ciddi teklifler alabilir.
Nuggets’ın zaferinin ardından Booth, şatafat ve gösteriş arasında görüşmelere başlaması gerekebileceğini söyleyerek şaka yaptı.
Booth, „Belki de onu bir şampiyonluk kazanmanın sarhoşluğu içindeyken alırız ve kabul etmesini sağlarız,“ dedi. „Bunun dışında (ne olacağını) söyleyemem.“
2018’de Miami Üniversitesi’nden 42. sırada Pistons tarafından seçilen ve iki sezonu Detroit’te, iki sezonu da Brooklyn’de geçiren Brown, geleceği sorulduğunda tereddüt etti.
The Athletic’e „Şu anda sadece mutluyum“ dedi. „(Bulunduğum) eski takımlar hakkında endişelenmiyorum bile. Daha yeni bir şampiyonluk kazandık ve burada olduğum için mutluyum. Şu anda (serbest oyuncu) olmayı düşünmüyorum.“
Ama Brown’ı başka bir takıma kaptırsalar bile, bu sezon buna değdi. Hem de fazlasıyla. Değerini yeniden kazandı. Şampiyon bir takımın önemli bir parçası oldu. Nuggets’ın Jokić ve Murray etrafında ihtiyaç duyduğu ateş gücünü sağlamasına yardımcı oldu.
Bu her iki taraf için de kazançlı bir birliktelikti.
Veteran Takası
Lakers‚ın Miami Heat karşısında şampiyonluğa ulaştığı 2020’de Los Angeles Lakers‚ı geçememek Denver döneminin en zor anlarından biri oldu. Batı Konferansı’nı kazanmaya ve NBA Finalleri’ne çıkmaya iki galibiyet uzaklıktaydılar.
Ancak bu şans ilk turdaki Utah Jazz‚a serisinde neredeyse sona eriyordu. Denver o seride kendini 3-1 geride buldu. Nuggets üst üste üç maç kazanarak seriyi aldı, ikinci turda LA Clippers‚ı mağlup etti ve Batı Konferansı finallerinde Lakers’ı zorladı.
Bu aynı zamanda Denver yönetiminin ilk kez kendini sorgulamaya yaklaştığı andı. Booth’un bu çekirdeğin bunu başarıp başaramayacağını merak etmesine neden olan 3-1’lik farktı. Takip eden haftalarda bu soruya kesin bir „evet“ cevabı verilecekti. Ancak Jazz‚a karşı oynanan o seride karanlık anlar da vardı.
„Kendimize gelişimin çizgisel olmadığını söylemek zorundaydık,“ diyor Booth. „Ve bunu kendimize sürekli tekrarlamamız gerekiyordu.“
O 2020 takımının başarısının planı bazı açılardan bu takıma kopyalanıp yapıştırıldı. Torrey Craig. Jerami Grant. Paul Millsap. Jokić ve Murray’nin etrafında büyük ve atletik oyunculardı. Savunma yapabilen adamlardı. O dönem Lakers’ta oynayan Caldwell-Pope, Booth’un ilgisini çekmişti. O seride Murray’i zorlamak için çok zaman harcadı ve bu Los Angeles’ın Nuggets‚ı yenmesinde önemli bir rol oynadı.
Birkaç yıl sonra eline fırsat geçtiğinde Caldwell-Pope için Monte Morris ve Will Barton’ı takas etti. Caldwell-Pope’un fiziksel olarak takıma kattıkları önemliydi. Perimetre savunmasında direnç kazandırdı. Hücumda ise tüm sezon boyunca kritik şutlar attı.
Daha da önemlisi, Caldwell-Pope’un soyunma odasındaki varlığı çok önemliydi. Kadroda nasıl kazanılacağını bilen tek kişiydi. LeBron James ile bir şampiyonluk kazanmıştı. Ama o da kendi payına düşen kötü takımlarda oynamış ve kendi payına düşen zorlukları yaşamıştı.
Caldwell-Pope yıldızlarla ve süper yıldızlarla nasıl oynanacağını biliyordu ve bu deneyimini Denver’a da taşıdı. Onu hücumda izlerseniz, sahada mükemmel şekilde topsuz hareket ediyor, Jokić ve Murray’e her zaman bir sonraki pas için seçenek sunuyor. Top elindeyken yetenekli olmasına rağmen basketbol topuyla çok fazla şey yapmaya çalıştığını nadiren görürsünüz. Savunmada ise zorlu eşleşmelerden zevk alıyor. Geçiş hücumlarında her zaman iyi bir oyuncu olmuştur.
Nuggets’ta saha içinde ve dışında rolünü benimsedi ve kabul etti. Nuggets’ın şampiyonluk kazanmasının nedenlerinden biri de bu.
„Kyrie, CP (Chris Paul) gibi isimleri her organizasyonun isteyeceğini düşünüyorum. Kim olursa olsun, günün sonunda takımda katkı sağlayan ve takıma çok şey veren başka oyunculara da ihtiyacınız var,“ dedi Caldwell-Pope. „Bir üç ve dört numaraya ihtiyacınız var. Kritik şutlar ya da bunun gibi şeyler hakkında endişelenmeyen bir adama ihtiyacınız var. Bu süper yıldızlara uyum sağlamak için takımda çok şeye ihtiyacınız var.“