by Bilal Baran Yardımcı / info@eurohoops.net
Bu yazının tüm hakları Eurohoops Ltd. Şti.’ye aittir ve tamamının veya bir kısmının izinsiz kullanılması kesinlikle yasaktır.
2023 yılında NBA’i izlerken ve analiz etmeye çalışırken artık pozisyonlara büyük anlamlar yüklememek gerektiğini göz önünde bulundurmak gerekiyor. Ligin geldiği hali düşündüğümüzde artık çoğu oyuncu, geleneksel pozisyonlarının gerektirdiğinden çok daha fazlasını veya değişiğini sahaya koyabildiği sürece değerli oluyor. Geçmişe göre rol oyuncularının kalitesinin inanılmaz bir artış göstermesinin de başlıca sebebi bu.
Peki neden pozisyonlar artık yok olma seviyesine geldi? Pozisyonlar yoksa oyuncuları nasıl sınıflandırmamız gerekiyor? İlk sorunun cevabı oyunun çok daha katmanlı, tempolu ve taktik açıdan gelişmiş hale gelmesi. Artık sahada en kötü savunmacınız kadar iyi savunma yapabiliyor, en kötü hücumcunuz kadar iyi hücum edebiliyorsunuz. Oyunun sadece tek tarafında etkili olan oyuncular en önemli anlarda sahada kalamıyor. NBA koçları öyle bir seviyeye geldi ki, playoffta bariz zaafları olan oyuncuların bu zaaflarını direkt gün yüzüne çıkarıp oyuncuyu sahanın dışına atabiliyorlar. Bu da takımların her zaman sahanın iki tarafında da tehdit yaratabilen oyuncularla sahada kalmak istemesine yol açıyor.
İkinci sorunun cevabı ise herkese göre değişebilir. Ben şahsen artık oyunu roller üzerinden okumak gerektiğini düşünüyorum. Her takımın sahada belli top yönlendiricileri, kanatları ve çember koruyan uzunları bulunuyor. İşin garibi hücumda ve savunmada her oyuncunun rolü, böylece sınıflandırması da değişebiliyor. Buna belki de en büyük örnek son Finaller MVP’si Nikola Jokic. Jokic, hücumda takımın ana yönlendiricisi ve top dağıtıcısıyken savunmada çember koruyucusu oluyor. Geleneksel pozisyonlara göre aslında Jokic hücumda bir oyun kurucu gibi, savunmada ise pivot gibi rol alıyor. Lig genelinde bu tarz örnekleri çeşitlendirmek çok kolay. Fakat bugünkü yazımızın konusu 2023 NBA’inde basketbolun geldiği hal değil.
Bugün hala ligde kabul gören geleneksel pozisyonlara göre takımların tarihlerine yol açacağız. Yakın gelecekte bu sınıflandırmaların değişebileceğini düşünsem de hala basketbolda sahada olan beş oyuncu için beş farklı pozisyon mevcut: Oyun kurucu, şutör guard, kısa forvet, uzun forvet ve pivot.
Önümüzdeki günlerde NBA’deki 30 takımın da bu geleneksel pozisyonlardaki en iyilerini listeleyeceğiz. Tarih olarak ise milenyum sonrasını alacağız. Bugün serimize kısa forvetlerle devam ediyoruz.
İşte karşınızda ligdeki 30 takımın milenyumdaki en iyi kısa forvetleri.
En İyi Oyun Kurucular Yazısına Buradan Ulaşabilirsiniz!
En İyi Şutör Guardlar Yazısına Buradan Ulaşabilirsiniz!
Atlanta Hawks – Josh Smith
Kariyerinin ilk dokuz sezonunu Atlanta Hawks formasıyla geçiren Josh Smith, hiçbir zaman yıldız bir oyuncu olmasa da düzenli şekilde takımın ilk 5 oyuncusu oldu ve altı sene üst üste playoff sahnesinde yer almayı başardı.
Boston Celtics – Paul Pierce
Geldik Celtics tarihinin en büyük efsanelerinden birine… Pierce, takımda kariyerinin ilk 15 sezonunu geçirdi ve 10 kez All-Star seçilerek döneminin en büyük yıldızlarından biri oldu. Celtics‘in 1986’dan beri kazandığı tek şampiyonlukta da final serisinde ezeli rakibi Los Angeles Lakers‘a karşı harika oynamış, Finaller MVP’si olmuştu.
Brooklyn Nets – Kevin Durant
2019 yazında Nets‘in yolunu tutan Kevin Durant, ilk senesinde sakatlığı nedeniyle takımın formasını giyemedi. 2020-21 sezonunda ise playofflarda Kyrie Irving ve James Harden’ın sakat olduğu seride sezonu şampiyon tamamlayacak Milwaukee Bucks‘a gösterdiği özel performans tarihin en iyi playoff performansları arasında yer alıyor. Durant, tek başına seriyi 7. maçın uzatmalarına kadar taşımıştı. Nets serüveni nihai hedefe ulaşmadan üç buçuk senede sona erse de Durant’in bireysel performansı yine üst düzeydi.
Charlotte Hornets – Gerald Wallace
Charlotte formasıyla altıdan fazla sezon geçiren Wallace, 2009-10 sezonunda All-Star seçilerek kariyerinin zirvesini yaşadı. Hiçbir zaman yıldız bir oyuncu olmadı fakat çok fazla playoff sahnesinde göremediğimiz Charlotte ile aynı sezon bir playoff macerası da yaşadı. Mücadeleci ve oyun motoru yüksek tarzı da her zaman seyircilerle bağ kurmasını sağladı.
Chicago Bulls – Luol Deng
Luol Deng’in kariyeri Los Angeles Lakers‘tan aldığı absürt kontratla gölgeli şekilde sona erse de kariyerinin başında Chicago Bulls‘ta geçirdiği 10 sezon kesinlikle hatırlanmaya değer. 2011-12 ve 2012-13 sezonlarında üst üste iki kez All-Star olma başarısı da gösteren Deng, takımda geçirdiği süre boyunca istikrarlı şekilde en önemli oyunculardan biri oldu ve altı kez Bulls‘u playoff sahnesinde temsil etti.
Cleveland Cavaliers – LeBron James
Yani, fazla söze gerek olduğunu düşünmüyorum. Tarihin en iyi iki oyuncusundan birinin en çok özdeşleştiği takımda yer alması kadar doğalı yok. 2016’da kazandığı şampiyonluk ve son üç maçtaki insanüstü performansı hala NBA Finalleri tarihinde özel bir yerde ve muhtemelen 50 yıl sonra da böyle kalmaya devam edecek.
Dallas Mavericks – Michael Finley
Dallas’a 1996-97 sezonunun ortasında katılan Michael Finley, 2005-06’ya kadar Mavericks forması giydi. Bu dokuz sezonda oynadığı neredeyse her maça ilk 5 başlayan Finley, iki kez üst üste de All-Star seçildi. 2000’lerin başında zirve yapan Finley, beş kez üst üste playoff yapan kadronun önemli bir parçasıydı.
Denver Nuggets – Carmelo Anthony
Carmelo, Jokic-Murray dönemine kadar Iverson ile birlikte 2000’lerde Nuggets formasını giymiş en büyük yıldız. LeBron James ile aynı draftta lige giren ve kariyerinin ilk yıllarında LeBron’un gölgesinde kalsa da kendisi de lige direkt adapte olan Melo, Denver’da geçirdiği sekiz sezonda organizasyona izini bıraktı. Belki bu hikaye iyi sonlanmadı fakat Melo’nun görkemli kariyerinde Nuggets‘ın yeri çok büyük.
Detroit Pistons – Tayshaun Prince
Pistons‘ın 2000’li yıllardaki en büyük başarısı 2004 şampiyonluğu olduğu ve o günden beri organizasyonun çok iyi dönemler geçirmediğini düşünürsek o takımdan oyuncuları kadroya almaya devam edeceğiz gibi gözüküyor. Prince de 12 sezon boyunca formasını terlettiği Pistons organizasyonuyla özdeşleşmiş, beş sezon üst üste 82 maç oynayarak büyük bir istikrar göstermiş ve şampiyonlukta da forvet pozisyonunda kritik rol oynamıştı.
Golden State Warriors – Kevin Durant
2016 finallerinde 3-1’den kaybettikleri seriden sonra Warriors durmadı ve o zamanlar ligin en iyi üç oyuncusundan biri olan Kevin Durant’i kadrosuna kattı. Durant gelmeden önce de Warriors çok iyi bir takımdı fakat Durant’in gelişi onları adeta yenilmez hale getirdi. 2017 ve 2018’de Durant’li Warriors, playofflarda toplamda sadece altı maç kaybederek iki kez üst üste şampiyon oldu. Bu iki senede de Durant, LeBron James’li Cavaliers‘a karşı Finaller MVP’si seçilmişti.
Houston Rockets – Trevor Ariza
NBA’de 18 sezonluk başarılı bir kariyeri geride bırakan Ariza, toplamda 10 takımda forma giydi. 2000’li yılların en çok kullanılan rol oyuncusu prototiplerinden 3&D’nin ilk ve en iyi örneklerinden biri olan Ariza, hiçbir zaman yıldız olmadı fakat hep çok iyi bir bağlayıcı oyuncu oldu. Warriors hanedanlığına karşı koyan tek Batı takımı Rockets‘ın da önemli bir parçasıydı.
Indiana Pacers – Ron Artest (Metta World Peace)
Tartışmalı fakat eğlenceli karakteriyle NBA tarihine iz bırakmayı başaran oyunculardan biri olan Artest, bireysel olarak kariyerinin zirvesini Pacers formasıyla yaşadı. 2000’lerin başında All-Star olduğu tek sezonu da Pacers formasıyla geçiren Artest’in takımdaki kariyerinden en çok akılda kalan an ne yazık ki “Malice at the Palace” kavgasındaki görüntüleri… O tatsız olay yaşanmasa yaşlı Reggie Miller’ın liderlik ettiği Indiana kadrosu şampiyonluğa yürüyebilirdi.
Los Angeles Clippers – Kawhi Leonard
2019 yazında Los Angeles’ın alışık olunmayan tarafında George ve Kawhi Leonard ile kurulan “süper takım”ın ligi domine etmesi bekleniyordu. Ne yazık ki yaşanan sakatlıklar, en önemli playoff serilerinde yıldız oyuncuların, özellikle de George’un bekleneni verememesi beklenen başarıdan uzak kalınmasına sebep oldu. Yine de Kawhi, bubble’daki Nuggets serisi hariç sahada kalabildiği her playoff serisinde üst düzey performans sergiledi. “Sahada kalmak” ise maalesef yıldız oyuncunun en büyük problemi.
Los Angeles Lakers – LeBron James
“Kral”ın ikinci Cavaliers macerası ardından yeni durağı ihtişamlı günlerinden uzak kalan Lakers olmuştu. 2018 yazında Los Angeles’ın yolunu tutan James, o günden beri inişli çıkışlı bir Lakers kariyerini geride bıraktı. Yine de 2020 yılında kazanılan şampiyonluk, geçen sene yapılan konferans finali, tarihin en skorer oyuncusu olduğu an… Zaten James’in oynamasına rağmen giremeyeceği bir takım hele ki 2000’lerde yok.
Memphis Grizzlies – Rudy Gay
“Grit and Grind” Memphis Grizzlies, NBA tarihinin en özel takımlarından biriydi… Hiçbir zaman şampiyon olamadılar, finallere çıkamadılar fakat her elendikleri playoff serisinde rakibi oldukça zorlamayı başardılar. Bu da sürekli mücadele etmeyi gerektiren, sert savunma yapılan, eforun ve oyun motorunun bir an bile durmadığı eşsiz oyun stillerinden geliyordu. Rudy Gay maalesef ki bu dönemi yakalayamadı. Yine de başarılı NBA kariyerinin ilk yedi sezonunu Grizzlies‘ta geçirmesi ve skorer kimliğini bütün lige kanıtlaması onu bu listeye sokuyor.