by Doug Haller / Çeviri: Toprak Kağnıcı
Bu çevirinin tüm hakları Eurohoops Ltd. Şti.’ye aittir ve tamamının veya bir kısmının izinsiz kullanılması kesinlikle yasaktır.
Bu yazı 14 Ocak 2021 tarihinde The Athletic’te yayınlanmış ve uyarlanarak çevrilmiştir.
1984 Olimpiyatları’ndan yaklaşık bir hafta önce Bob Knight üstü açık bir Mustang ile Güney Kaliforniya sokaklarında dolaşıyordu. Amerika Birleşik Devletleri milli takımı koçu, ayaklarını direksiyona yaslamış koltuğunu da arkaya yatırmıştı.
Pete Newell arabanın arkasındaydı. Henry Iba da sıkışmış bir şekilde arka koltukta oturuyordu. İki eski ABD koçu da seçmelerden bu yana üç aydır beraberdi. Newell uzun süredir Knight’ın akıl hocasıydı ve Knight için adeta bir baba figürüydü. Iba’nın eşi bir yıl önce vefat etmişti, Knight onu takıma danışmanlık yapması için teknik ekibe dahil etmişti.
Mustang’in arkasındaki otobüs Knight’ın takımını taşıyordu. Bu 12 oyuncu belki de spor tarihinin görmüş olduğu en büyük amatör yeteneklerdi. Bloomington’daki Olimpiyat seçmelerine davet edilen 72 adaydan 37 tanesi geleceğin ilk tur draft seçimi, 12 tanesi geleceğin NBA All-Star’ı, yedi tanesi de geleceğin Hall of Fame’i idi. George Washington’ın uzunu Michael Brown seçmelerdeki her oyuncudan imza almıştı, bu imzaları on yıllar boyunca sakladı.,
Takım açıklandığında en büyük tartışma Charles Barkley’nin kadroda olmayışı üzerinden dönmüştü. Zaman ilerledikçe Karl Malone ve John Stockton da kadrodan çıkarıldı. Birçok kişi Knight’ın iki tane çok güçlü kadro bile çıkarabileceğini düşünüyordu.
Knight’ın elinde gerçekten de yetenekli bir takım vardı. Yazarlar bu takımın gelmiş geçmiş en iyi Olimpiyat erkek basketbol takımı olabileceğini iddia ediyordu. Michael Jordan, Patrick Ewing, Sam Perkins, Chris Mullin ve Wayman Tisdale takımın yıldızlarıydı, Knight takımın geri kalanı şutörler, perdeciler ve savunmacılarla doldurmuştu. Takımın kuruluş süreci başlı başına efsaneydi. 36 yıl sonra röportaj yaptığımız koçlar ve oyuncular takımın nasıl kurulduğuna, Knight’ın takım üzerindeki etkisine ve denemelerin seçilemeyenler üzerindeki etkisine dikkat çektiler.
Georgetown’ın guardı Gene Smith şöyle anlatıyor: “1984 seçmeleri tam bir geçit töreniydi. Şu takımda olan oyunculara bir bak, bu takım gerçekten inanılmazdı. Tüm bu muhteşem oyuncuların yanında bir de Bobby Knight gibi oyunculardan maksimum performans çıkarma becerisi olan birisi vardı.”
Otobüs, Güney Kaliforniya’daki takım oteline park edildikten sonra Digger Phelps, takımın yardımcı antrenörü C.M. Newton’ı buldu ve başka bir yerde kalacağını söyledi. Phelps denemeler sırasında Knight’a yardım etmişti ancak turnuvada Keith Jackson’ın yanında analist olarak çalışacaktı. Phelps, Newton’a bir taksiye bineceğini ve takımla yarın antrenmanda görüşeceğini söyledi. Newton, Phelps’in gitmesine izin vermedi. “Bir problemimiz var ve bunu çözebilecek tek kişi sensin” dedi. Newton daha sonrasında problem hakkında Phelps’i bilgilendirdi.
Knight, Ewing’i kadrodan çıkarmak istiyordu. Ewing ve Jordan oda arkadaşıydı ve ikili odalarında güreşirken Ewing’in boynu kırılmıştı. Phelps konuyu duyunca sorunu çözeceğini söyledi. Phelps ve Knight’ın dostluğu yıllar öncesine dayanıyordu. Phelps 1963’te asistanken Knight iki saatlik uzaklıktaki başka bir yerde asistandı. Yıllar geçtikçe ikili birbirine yakınlaştı ve her ikisi de aynı eyalette, Notre Dame ve Knight Indiana’da başantrenör oldu.
Ertesi gün Phelps, Inglewood’daki benche oturdu. Takım sahaya çıktığında Knight ayakkabılarını taşıyarak korta çıktı. Phelps’in yanına oturdu ve kolej basketbolunun en dominant pivotu olan Ewing’i yerden yere vurdu.
Phelps “Tamam Knight ama ona ihtiyacın var” diye cevap verdi. Knight, Ewing’in Georgetown’daki koçu John Thompson’ı da yerden yere vurdu. Phelps tekrardan “Evet ama ona ihtiyacın var” dedi.
Knight salona baktı ve Ewing’in yavaşça ısındığını gördü. Ewing’in yavaşça ısınmasına ve hareketlerine bakıp ne kadar kötü olduğunu söyledi. Phelps’in cevabı yine aynıydı, “Evet Bob, ama ona ihtiyacın var.”
Knight ayakkabılarını bağladı, ayağa kalktı ve parkeye yürüdü. Hala benchte oturan Phelps’in gözü Newton’a takıldı, eliyle Newton’a bir onaylama işareti yaptı. Knight’la tartışmak aslında çok kolaydır ama bu sefer tartışma olmamıştı.
Üç ay önce 16 Nisan’da ülkenin dört bir yanından 72 oyuncu Indianapolis’e gitmişti. Oyuncular oradan Indiana Üniversitesi otobüslerine binerek basketbol delisi bir eyaletin basketbol delisi bir kasabası olan Bloomington’a 55 dakikalık bir yolculuk yaptı.
Oyuncuların kampüste yer alan 50 yıllık bir öğrenci yurdu olan Memorial Union’da kalması planlanıyordu. Ancak son dakikada yaşanan bir karışıklık sonucu takımın antrenörü Tim Garl 20 oyuncuyu Holiday Inn’e gönderdi. Başlangıçta oyuncular alfabetik olarak eşleştirildi. Auburn’den Chuck Person ve Villanova’dan Ed Pinckney Union’ın 331 numaralı odayı, Iowa’dan Greg Stokes ve Michigan’dan Roy Tarpley ise 343 numaralı odayı paylaştı.
İlk gün saat 16:00’da oyuncular sağlık kontrolünden geçti. Charles Bradley ve Charles Barkley tartılırken beraber beklediler. Bradley, SEC’de yılın oyuncusu seçilen Barkley’den haberdardı ancak onu tanımıyordu. Barkley’i hiç bu kadar yakından görmemişti. Barkley’nin boyu 1.80’in biraz üzerindeydi, vücut ağırlığı ise 128 kilogramdı. Bradley “Bu şişko çocuk burada oynayamaz” diye düşündü.
Knight 1982’de ABD koçu olduğu günden beri seçmelerin ana listesi üzerinde çalışıyordu Önce 30-35 isimlik bir grupla başladı, daha sonra dallara böldü. Masasının üzerinde alfabetik sıraya göre yazılmış oyuncu kartlarıyla dolu küçük bir plastik kutu vardı. Knight ülkenin dört bir yanındaki koçları arayıp sorular soruyordu. “Takımınızda dikkate alınması gereken birisi var mı?” “Konferansınızda iyi bir oyuncu var mı?” şeklinde sorular sorup isimleri not alıyordu.
Takımın antrenörü Garl, bu liste üzerinde günlük olarak çalıştıklarını söyledi: “Eğer bir yere uçuyorsak benden direkt olarak dosyayı isterdi.”