by D. Aldridge, J. Edwards ve T. Jones / Çeviri: Toprak Kağnıcı / info@eurohoops.net
Eurohoops Türkiye’nin Instagram hesabını takip etmek için tıklayın!
Bu çevirinin tüm hakları Eurohoops Ltd. Şti.’ye aittir ve tamamının veya bir kısmının izinsiz kullanılması kesinlikle yasaktır.
Bu yazı 13 Aralık 2023 tarihinde The Athletic‘te yayınlanmış ve uyarlanarak çevrilmiştir.
Üzerinden 40 yıl geçmiş olmasına rağmen Kiki VanDeWeghe o gün için hala sinirli.
VanDeWeghe şöyle anlatıyor: “Evet hala çok sinirliyim. Hala beni rahatsız ediyor. İnsanlar bana gelip ‘ama çok sayı attın’ diyor? Tamam ama ne işe yaradı? Maçı kaybettik.”
VanDeWeghe 1980’lerin klasik bir üç numarasıydı. Her iki eliyle de şut atabilen bir orta mesafeciydi. Bu özelliği 13 Aralık 1983 gecesi de bolca kullandı, o gece sahada olan herkes gibi. Denver Nuggets ile Detroit Pistons arasında oynanan ve 186-184’lük skorla biten mücadelede NBA’in rekorlar kitabı paramparça oldu. İki takım karşılaşmada toplamda 370 sayı üretti. Bu maç halen ligde en fazla skorun olduğu maç.
NBA’in çok fazla sayı atan takımlarını, bireysel skorerlerini düşündüğümüz de bu skorun 40 yıldır hiçbir maçta geçilememesi dikkat çekici. Ancak yine de son zamanlarda artan üç sayılık isabetlerle birlikte bu rekorun yakında geçilebileceğini de söylememiz gerekiyor. Bu şubat ayında oynanan Kings–Clippers mücadelesi 176-175’lik skorla sona erdi ve iki takım toplamda 351 sayı attı.
Her ne olursa olsun rekor hala 13 Aralık 1983 gecesi oynanan bu mücadelede.
O gece 34 dakika oynayan Pistons‘ın pivotu Earl Cureton şöyle anlatıyor: “3 sayı çizgisi o karşılaşmadan 3 sezon önce gelmişti ancak kimse alışamamıştı. Koçlar üç sayılık atışlar denememizi istemiyordu. Oyuncular da bu konuda ustalaşmamıştı. Herkes orta mesafe atışları üzerinde çalışıyordu.”
VanDeWeghe attığı 51 sayıyla o gecenin en skorer oyuncusu oldu. Isiah Thomas 47 sayıyla VanDeWeghe’i takip etti ve Bill Laimbeer’in son saniyelerde kasıtlı olarak kaçırdığı serbest atışı inanılmaz bir şekilde sayıya çevirerek maçı ilk uzatmaya götürdü.
“O maç altı gecede oynadığımız dördüncü maçtı.” diye anlatıyor Isiah Thomas. “Maçtan sonra ticari bir uçakla Detroit’e dönecektik, maç oynanırken bazı oyuncular çok iyi performanslar sergilediğini fark etmişti ancak kimse bir rekor kırabileceğimizin farkında değildi.”
Hall Of Fame seçilen Alex English bugün o gün Nuggets için 47 sayı attı, 12 ribaund aldı ve 7 asist yaptı. Detroit’in guardı John Long 41 sayı attı. Ligin en skorer forvetlerinden birisi olan Kelly Tripucka 35 sayı attı. Dan Issel, Denver adına 28 sayı attı.
“Ben ve T.R. Dunn takımın en iyi iki savunmacısıydık.” diye anlatıyor Bill Hanzlik. “Ama o gece kimseyi durduramadık.”
Maçın ilk yarısı 74-74 sona erdi. Normal sürenin sonunda 145-145’lik bir eşitlik vardı. İlk uzatma periyodu 159-159 sona ererken ikinci uzatma periyodu 171-171 sona erdi.
O gece şut atan herkesin topu çemberden içeri giriyordu.
“Hatırladığım bir şey daha varsa o da hiç ribaund alamadığımızdı.” diyor Cureton. “Sahada sürekli olarak gördüğüm şey topun çemberden içeri girdiğiydi. Ben sahanın bir ucundan diğer ucuna koşarken sürekli sayı oluyordu. Sanırım sadece 7 ribaund alabildim.”
O gece Nuggets‘ın oyun kurucusu olan Mike Evans ise şöyle diyor: “İkinci uzatma oynanırken bir ara 200 sayı atabileceğimizi düşündük.”
Başantrenör Doug Moe’nin çılgın sisteminde o sezon maç başına 123.7 sayı atan Nuggets ligin maç başına sayı lideriydi. Pistons ortalama 117.1 sayıyla üçüncü sıradaydı. Denver ligin en tempolu oynayan takımıyken Detroit ligin en tempolu oynayan 5. takımıydı. Detroit’in maçtaki koçu ilerleyen yıllarda Detroit’i ölümcül bir savunma takımı yapacak olan Chuck Daly idi. Daly’nin Detroit’in başında ilk sezonuydu. Detroit’in o günkü temposunu Daly’nin çılgın savunmasıyla düşününce oldukça ironik gözüküyor.
Sezon başında lig ve hakem sendikasının bir çok konuda anlaşmaya varamaması üzerine bir lokalt başlamıştı. Lokavt aralık ayının ilk hastasında sona ermişti ancak hakemlerin sahaya dönmeden kondisyon kazanmaları için birkaç güne ihtiyacı vardı. Bu yüzden bu maçta yedek hakemler görev almıştı.
VanDeWeghe: “O gun kesinlikle bir savunma yoktu. Kimse kimseyi savunmuyordu. Zaten takımımızda çok güçlü hücum oyuncuları vardı, herhangi bir gecede bile onları savunmanız çok zordu ancak herkes kariyer gecesini geçirdi.”
Hanzlik: “5 yıldır birbiriyle oynayan bir sokak basketbolu takımı gibiydik. Herkes birbirinin nerede olacağını biliyordu. Herkes birbirinden yararlanarak oynuyordu. Pivot oynamamın nedenlerinden birisi de bu. Eğer hızlı koşarak bir guardın beni savunmasını sağlayabilirsem takımımızdan bir başkası boşta kalacaktır. Uzunlar koşmayı sevmezler, bu yüzden sahada olabildiğince hızlı koşuyordum.”
VanDeWeghe: “Alex English ve Dan Issel inanılmazdı. Çok iyi oyuncularımız ve koçlarımız vardı ancak gerçek bir set oyunu oynamıyorduk. İnsanlar buna inanmıyor ama bu doğru. Doug Moe sürekli bir pas oyununa ve hareket olmaya önem veriyordu, bu yüzden tüm oyuncularımız koşuyordu. Bu basit oyun şeması rakiplerimizi çok zorluyordu. Çünkü tahmin edilemez bir oyun oynuyorduk.”