By Sean Deveney / Çeviri: Mehmet Bahadır Akgün (@mbakgun)
Bu yazı ilk olarak 6 Nisan 2016 tarihinde SportingNews’de yayınlanmıştır ve uyarlanarak çevrilmiştir.
NBA’de forma giyen oyuncuların büyük bir bölümü halk tarafından büyük saygı gören birer vatandaş. Saha çıkıp işlerini yapmak, performans seviyelerini artırmak, takımlarının galibiyetlerine katkıda bulunmak ve maçları izleyen milyonlarca insanı eğlendirmek istiyorlar.
Fakat ne yazık ki hepsi için aynı durum geçerli değil. Bazı oyuncular takım arkadaşlarıyla ya da koçlarla geçinemiyor. Bazıları maçlara rakiplerini rahatsız ederek dikkatlerini dağıtmak için farklı tasarımlarla çıkıyor. Kimi rakip taraftarı kendisine düşman ediyor. Kimi kameramanları tekmeliyor, kimi taraftarla kavga ediyor, bazısı genç oyunculara tükürüyor, fırsatını bulunca koçların boğazlarına sarılıyor. Ve bu süreçte taraftarlar, takım arkadaşları ve koçlar nezdinde kötü bir itibar bırakıp etraflarındaki insanları kendilerinden nefret ettiriyorlar.
NBA tarihinde böyle oyuncuların sayısı fazla. Fakat, bazen çok farklı sebeplerle ve bazen hayli adaletsizce yıllar içinde nefret objesi hâline gelen oyuncuları sizler için derledik.
10. Kareem Abdul-Jabbar, 1969-1989
Abdul-Jabbar’ın neden asla birçoklarının olmasını istediği dost canlısı bir uzun olmadığını anlamak için 1960’lara gitmek lazım. New York Power Memorial’dan çıkıp geldiği dönemde halen Lew Alcindor ismiyle biliniyordu ve henüz NBA kariyeri başlamadan önce medyanın odak noktası o olmuştu. Mesela 1965’te Christian Science Monitor, Abdul-Jabbar’ın kolej kariyerine hiç geçiş yapmadan henüz 17 yaşında profesyonel basketbola adım atacağına dair bir haberi yayınlamıştı yanlışlıkla. Bir televizyon şovunda, “Evet burada yaşıyorum fakat burası aslında benim ülkem değil,” şeklindeki ifadeleri UCLA’da geçirdiği dönemde başına büyük dert olmuştu.
James Worthy kendisini daha sonra “başka bir adam” şeklinde ansın diye, zaman içinde Abdul-Jabbar taraftarlar, medya ve hatta takım arkadaşları üzerindeki kontrolünü bile kaybetti ve hepsini delirtti. Abdul-Jabbar’ın büyüklüğü ve uzun ömürlülüğü kendisine dair algıdan ötürü azaldı. Yine de en başından itibaren farklı bir adamdı Abdul-Jabbar.
9. Metta World Peace, 1999 – Günümüz
Ron Artest’in sevimli bir yanı var aslında, mesela ismini 2011’de Metta World Peace yaptı ve muhabirlere “İsmimi değiştirdim çünkü ‘Ron Artest’ten yoruldum, küfür gibiydi. Taraftarlar artık bana kızdığı zaman ‘World Peace’ten (Dünya Barışı) nefret ediyorum,’ diyorlar.” demişti. Enteresan bir teori fakat bu teori hiçbir zaman başarılı olamadı çünkü Artest hep nefret edilen figür olarak kaldı ve bunun da birçok sebebi vardı.
“Malice at the Palace” olarak bilinen Pistons–Pacers arbedesinin ardından 2004’te aldığı 77 maçlık ceza, Artest’in en büyük vukuatı oldu. Artest kalabalığın içine dalıp kendisine buz dolu bir bardağı fırlatan taraftara saldırdı ve çıkan arbedede dokuz oyuncuya toplam 140 maç ceza verilirken bu 140 maçın 86’sı Artest’e yazıldı. Kariyeri boyunca 14 ayrı ceza aldı Artest ve Chicago’da gelirini artırmak için ikinci bir işe ihtiyacı olduğunu ve maçların devre aralarında soyunma odasında konyak içtiğini söylediği için taraftarların öfkesine maruz kaldı.
8. Danny Ainge, 1981-1995
1987’de Detroit’te oynanan bir Doğu Konferansı final maçı öncesi Ainge bir grup taraftarın, üzerinde “Danny Ainge’den nefret ediyorum” yazan tişörtler giydiğini görüyor. Yaklaşıyor ve o tişörtten bir tane de kendisine istiyor. Sonra o tişörtü ısınmalarda giyiyor Ainge. Ainge’in şutör guard olarak mütevazı bir kariyeri oldu. 11,5 sayı ve 4,0 asist ortalamaları ile oynadı. Fakat Danny Ainge tam 14 sezon NBA’de oynadı çünkü hem zeki bir oyuncuydu hem de rakiplerini kusursuz biçimde rahatsız ediyordu.
Sedale Threatt ve Tree Rollins ile yaptığı kavgaların neticesinde kenarda “bench”ler dağılmıştı ve bu kavgalar en unutulmaz Boston muharebeleri arasında yerlerini almıştı fakat 1994’te Phoenix’te (Ainge, profesyonel bir beyzbol oyuncusuydu) oynadığı dönemde muhtemelen en Batı yarıfinalinde Mario Elie’nin yüzüne topu fırlatması muhtemelen en nefretlik hareketi oldu. Hâlâ içinde var bu huy. 2013’te Ainge LeBron James’in hakemlerle ilgili şikayetlerini sorguladığıda Heat başkanı Pat Riley şöyle bir demeç vermişti: “Danny Ainge’in artık bir susup kendi takımını yönetmesi lazım.”
7. Rick Mahorn, 1980-1999
Mahorn’a “McNasty” (McHuysuz) diyen kişi Celtics radyocusu Johnny Most’tu ve bu lakap üzerine çok da güzel oturmuştu. Mahorn’un Lakers, Celtics ve Bulls maçlarında yaptıkları hafızalarda hâlâ canlılığını korusa da, ki kendisinin bu takımların en büyük yıldızlarıyla kapışmak konusunda hiçbir sorunu yoktu, Cleveland’da yaptıkları Mahorn’a özel bir kötü itibar kazandırdı.
1989’da Cavaliers Doğu Konferansı’nın favorisiydi. Ta ki Mahorn Cavs‘in oyun kurucusu Mark Price’ı attığı dirsekle baygın bir şekilde yere indirip Cleveland’ı kendilerine ev sahibi avantajını kaybettiren girdaba sürükleyene kadar. Mahorn Sports Illustrated’a o baharda şunları söylüyordu: “Nasıl o kadar ciddi bir sarsıntı geçirdi hiç anlamıyorum. Doğru düzgün vurmadım bile. Başka yerde olsa buna “sevgi dokunuşu” derler.
6. Allen Iverson, 1996-2010
Iverson dinamik bir skorerdi. Kariyerindeki anlaşma da tam bu noktada sonlanıyordu zaten. Iverson, en azından birkaç yıl boyunca, NBA’in en büyük yıldızıydı ve bu da ligi zor bir konuma sokuyordu. Lig yönetimi kendisini aylık derginin kapağına koyuyordu fakat dövmeleri montajlanıyordu. Ligin her defasında Iverson’a böyle davranacağı ve yalnızca görüntüsü bulanıklaşırsa yıldızlığının kabul göreceği artık belli oluyordu.
Iverson, David Stern ile rap albümündeki şarkı sözleri ile ilgili konuşmak için çağrılmıştı ve lig yönetimi esas itibariyle Iverson’ın tarzından ötürü genel bir kıyafet kuralı getirmişti. Iverson için bu hiç de adil değildi. Fakat kendi imajını zedelemek için de bir sorumluluk hissediyordu Iverson, davalara girip çıkıyordu. Tabii ki hep Larry Brown’ın antrenmanlarına yönelik söyledikleriyle hatırlanacak fakat Brown ile olan görüşmeleri çok daha derinlere inmiş; ikilinin birlikte çalışabilmek için takımın sahibi Pat Croce ile defalarca görüşmesi gerekmişti.