By Mustafa Kocatürk /info@eurohoops.net
Yeni sezon günden güne yaklaşırken biz de okuyucularımızı yazılarımızla yeni sezona ısındırmaya çalışıyoruz. Nesine.com Eskişehir‘in ardından sırada Süper Lig’in belki de farklı bir hedefi olan tek takımı, Yeşilgiresun Belediyespor var…
Basketbol Süper Ligi’ne 2015-16’da yükselen Yeşilgiresun Belediyespor, uzun çabanın sonunda çıktığı Süper Lig’de ilk sezonunu koç ve oyuncu sirkülasyonuyla geçirdi. Ligin sonunda 11 galibiyet ile küme düşme tehlikesini çok da yaşamadan ligde kalmayı başaran Giresun, bir sonraki sezona ise bambaşka bir misyonla başladı. Anadolu Efes‘in Pertevniyal’le olan iş birliğini sonlandırması ve birçok genç oyuncusunu serbest bırakmasını en iyi değerlendiren takım Yeşilgiresun’du.
Giresun bu fırsatı kullanarak Okben ve Emircan gibi potansiyelli genç oyuncuları Gill ve Ledo gibi Avrupa’da çaylak sezonunu geçiren potansiyelli yabancılarla birleştirdi. Mütevazi bütçesine rağmen sezona çok iyi bir giriş yapan Giresun, ilk yarıdaki derecesiyle Türkiye Kupası’na katılmaya hak kazansa da takımın saha içindeki lideri Okben Ulubay’ın Darüşşafaka‘ya transferi Karadeniz ekibinin sezonunu ciddi etkiledi.
Sezonun bir bölümünde Ricky Ledo‘dan da faydalanamayan Yeşilgiresun, geçtiğimiz sezonu 10 galibiyet ile kapattı ve yine küme düşme tehlikesini pek hissetmediği bir sezonu arkasında bıraktı.
Taraftarıyla beraber Süper Lig’in en güzel renklerinden biri olan Giresun için önümüzdeki sezon geçtiğimiz iki sezondan da zorlu geçebilir. İlk sezon yaşadıkları ekonomik sıkıntıları yaşamamak adına değiştirdikleri misyona rağmen bu yaz geçtiğimiz sezon takımın omurgası olan yerli çekirdeğini kaybettiler. Takımın yeni koçu Mihalio Uvalin bu sezon Yeşilgiresun adına ortaya yeni bir şeyler koymalı…
Transfer
Yeşilgiresun’un transfer pazarındaki sezonundan bahsedeceksek lafa şüphesiz ki gidenlerden başlamak gerekiyor. Yeşil-beyazlı ekip geçtiğimiz sezon ki kadrosundan tam 11 oyuncuyu kaybetti. Bu da takımın geçtiğimiz sezondan bu sezona Enes Berkay Taşkıran hariç hiçbir oyuncusunun kalmadığı anlamına geliyor. Takımdan ayrılan oyuncuların gittikleri takımlar da Giresun’un yaşadığı kan kaybını anlatabilecek bir veri.
Takımın geçtiğimiz sezon parlayan iki yabancısı Gill ve Ledo, iki farklı EuroLeague takımının yolunu tuttu. Önümüzdeki sezon Gill Khimki’de, Ledo Anadolu Efes‘te mücadele edecek. Takımın omurgasındaki yerlilerden Doğuş Özdemiroğlu ve Emircan Koşut Darüşşafaka‘ya, Metin Türen de Pınar Karşıyaka’ya transfer oldu. Geçtiğimiz sezon takımın galibiyetlerinin çoğunda sahada olan Okben Ulubay’ın da gelecek sezon Darüşşafaka’da oynayacağını da atlamamak gerekiyor.
Peki Yeşilgiresun takıma kimleri kattı? Bu soruya cevap olan isimlerden en dikkat çekicisi Kenny Boynton. Geçtiğimiz sezon DeAndre Kane takımdan ayrılana kadar onunla birlikte Nizhny’de “kötü polis-daha kötü polis” ikilisi oluşturan Boynton, Türkiye’de izleyenlere agresif oyunuyla keyif verecek bir oyuncu.
Giresun, Boynton’ın yanına ise geçtiğimiz sezon Cedevita’da izlediğimiz Ra’Shad James’i koydu. Boynton’la uyumları soru işareti olsa da Ra’Shad James de gününde olduğu zaman seyirliği keyifli bir kısa.
Takımın uzun rotasyonunda ise fundamental’i yüksek Yugoslav oyuncular dikkat çekiyor. Pivot pozisyonuna Gagic’i, forvet pozisyonlarına ise Gabric ve Marinkovic’i koyan Giresun o pozisyonlardaki yerli oyuncu tercihleri ise Dusan Cantekin ve Efe Beşok.
Kadro Dizilişi
PG: Kenny Boynton – Kristijan Nikolov
SG: Ra’Shad James -Enes Berkay Taşkıran – Erkin Şenel
SF: Tomislav Gabric – Erkan Yılmaz
PF: Ivan Marinkovic – Efe Beşok
C: Djordje Gagic- Duşan Cantekin
Genel Görünüm
Yeşilgiresun Belediyespor’un kadrosu ligin ortalamasıyla karşılaştırıldığı zaman alt tarafta kalıyor olduğu bir gerçek. Henüz her pozisyon için yalnızca bir yabancı eklemesi yapan Karadeniz ekibi ilerleyen günlerde kadrosunu gelecek yeni yabancılarla güçlendirebilir ancak takıma bir Ricky Ledo-Okben Ulubay dokunuşu gerekiyor gibi duruyor.
Takımın şimdiki mevcuduna baktığımız zaman alanlardan alana değişen bir oyun anlayışı görmek mümkün. Takımın dış alanında Kenny Boynton ve Ra’Shad James gibi oyuna sadakatten uzak ancak patlayarak oyunu bir anda değiştirebilen oyuncular varken pota altında Gagic, Markinkovic ve Gabric gibi pozisyon oyuncuları bulunuyor.
Bu kadro yapısındaki en büyük soru işareti oyunun hangi tarafa meyyal olacağı. Eğer Uvalin, takımın direksiyonuna James-Boynton ikilisini koyarsa yarı sahada bir şeyler yapmak için pota etrafında rahatlık isteyen Boynton ile topu elinden çıkartmak konusunda zaman zaman gönülsüz olan James’in Gagic gibi bir pota altı bitiricisiyle uyumları nasıl olacak? Bu cevaplanması gereken bir soru işareti.
Ya da takım pota altındaki Yugoslav oyunculara göre kurguladıktan sonra yarı sahada verimi azalan Boynton-James ikilisinin yerine ne konacak? Koç Uvalin’in kabul edilebilir bir oyun ortaya çıkartmak için bu dilemma’dan bir çıkış bulup 6. yabancısını ona göre seçmesi gerekiyor. Naçizane fikrim oyun yönlendirebilecek bir 2.5 numaranın bu takıma yardımcı olabileceği yönünde.
Peki yerliler bu takıma ne katabilir? Böyle karakteri belirli olmayan takımlar rotasyon oyuncuları için hem şans hem de kriz anlamına gelebilir. Belli bir rol tanımıyla kariyerini geçirmiş oyuncular böyle belirsiz oyunlarda kaybolurken kendini iki tarafa da uyumlu hale getiren oyuncular da kendi yıldızlarını parlatabilir.
Bu ikili durumdan faydalanacak oyuncu, bence Enes Berkay Taşkıran. Takımın belirsiz kısa rotasyonunda belli bir istikrarı oturtması bile Enes’in geçen sene aldığı rolün üzerine çıkmasına yetebilir.
Kim zarar görecek peki? O da Kristijan Nikolov. Türkiye’ye geldiği dönemde yaşadığı lisans sorunuyla gelişimine büyük bir darbe yiyen Nikolov, üst yapıya geçtiğinden beri beklediğimiz Nikolov olmayı başaramadı. Savunmada korunması ve hücumda da iyi perdeler alması gereken Nikolov’a uygun bir oyun senaryosu ne yazık ki bu takımda da ortaya çıkmıyor.