By Dave McMenamin / Çeviri: M. Bahadır Akgün
Bu çevirinin tüm hakları Eurohoops Ltd. Şti.’ye aittir ve izinsiz kullanılması kesinlikle yasaktır.
Bu yazı ilk olarak 29 Aralık 2017 tarihinde ESPN’de yayınlanmış ve uyarlanarak çevrilmiştir.
33. yaşını geride bırakan ve NBA’de 15. sezonunu geçiren LeBron James, kendisini insanlara nazikçe, tanık oldukları şeyin tadını çıkarmalarını hatırlatmak için eski Nike sloganını tekrarlarken buldu.
“Bence insanlar artık benim yaptığım şeylere alıştılar ve bazen çok sık yaptığım ve uzun zamandır istikrarlı bir şekilde yaptığım için, yaptıklarım zaten olması gereken şeyler gibi gözüküyor,” diyordu James 6 Aralık’taki Kings maçının sabahında. “‘LeBron’ın zaten bunları yapması gerekiyor’ diyorlar. Kolay gözüküyor ama değil.”
James’in bu sezon kolay gösterdiği her ne varsa, ki artış gösteren iyi performansını istatistikler de ortaya koyuyor, bütün bu yaptıkları yaklaşık 10 yıl önce basketboldaki geleceğine yön veren bazı olaylarla bu hâli aldı.
Trajedi
James Buchtel’de 8. sınıftayken son sınıf öğrencisi, güçlü yapısıyla 1,93’lük şutör guard Doylan Robinson, Akron, Ohio’nun umut ışığıydı.
“Dev gibi geliyordu bana,” diyor James. “Akron City Public School’un basketbol takımı çok iyiyken tüm maçlara giderdik ve o da benim örnek aldığım biriydi çünkü gözlerimin önünde oynuyordu. Sonra Ohio State’e gitti. Ben de “Akron’dan biri direkt Ohio State’e gidebiliyor demek ki diye düşündüm. Sonra büyük bir kaza geçirdi ve bir daha oynamadı.”
Kolejdeki ilk yılında gerçekleşen kazanın ardından Robinson, okulda geri kaldı ve son yılında akademik kariyerine odaklanma kararı aldı.
Bu yaz James’in eşi Savannah’ın da gittiği Buchtel lisesi, Robinson’ın formasını emekli etti ve James’e de Robinson hatırlatıldı. James, Twitter üzerinden Robinson ile ilgili bir mesaj yayınladı ve Robinson da ortak bir dostlarına, James’in liseden takım arkadaşı Sian Cotton’a ulaşarak teşekkürlerini iletti.
Ancak Robinson, yapabildikleriyle James’i etkilediği kadar aynı zamanda ne kadar kolay uçup gidebilecek bir hayat olduğunu da öğretmişti James’e yaşadıklarıyla.
“Basketbol oynamaya başladığım günden veri, asla tek atımlık kurşunumu kullanıp unutulup gitmek istemedim,” diyor James. “Tanrı vergisi bir yetenekle doğduğumu biliyorum ama ben hep daha fazlasını zorlamak istedim. Elimden gelenin en iyisini yapmak istiyorum. Hep de gelmiş geçmiş en büyük oyuncu olmak istedim.”
Vücut Çalışma Yazı
James de Robinson’ın izinden gitti ve basketbolu Akron’dan çıkış bileti olarak kullandı. Ancak o biraz daha fazla açıldı ve Ohio State’in ve daha nice okulun burs teklifini reddedip St. Vincent-St. Mary Lisesi’nden doğrudan NBA’e gitti.
Kariyerinin başlangıcı ise alabildiğine görkemli oldu: 2004’te yılın çaylağı ödülü, 2005’te ilk All-Star deneyimi, 2006’daki ilk playoff maçında gelen triple-double ve 2007’de ilk Final deneyimi…
Ancak bir acele içinde gelen bu başarılar, James için yeterli değildi.
2008 yazında James, ABD’nin “Kurtuluş Takımı”nda oynuyor ve Pekin Olimpiyatları’na hazırlanıyordu. 23 yaşındaki James, bugün standardı hâline gelen antrenman düzeninin basamaklarını o günlerde çıkmaya başladı.
“Her yolu deniyor,” diyor James’in uzun zamandır atletik koçluğunu yapan Mike Mancias. “Grup olarak çalışıyoruz ve ‘Ne kaldı? Neyi denemedik?’ falan diye soruyoruz kendimize. Sonra da ‘Hadi bunu da deneyelim,’ diyoruz.”
James’in milli takımdan arkadaşı Kobe Bryant, ABD’nin yaptığı çalışmalarda ritmi belirleyen isim oluyor ve çoğunlukla da kişisel koçu Tim Grover’dan yardım alıyordu bunu yaparken. Mancias da Grover’ın öğrencisiydi ve James’e kendi dokunuşlarını katmıştı.
Cavs‘in teknik ekibi ve Donnie Raimon ile David Alexander gibi diğer dış koçlarla birlikte Mancias, James’in başarılı olması için sınırlarını zorlamaya devam ediyor.
“En zoru zaman bulmak,” diyor Mancias, kendisine James’in formunu korumanın diğerlerinden daha zor olup olmadığı sorulduğunda. “Hiçbir ayrıntıyı atlamak istemiyorum. En zoru bu. Zaman bulunca çalışmak geliyor arkasından.”
James, VersaClimber gibi eski aletler de kullanılsa, yoga toplarının üzerinde dengede durmak gibi yeni teknikler de kullanılsa ekibin yöntemlerine güveniyor.
“Aynı görüşteyiz,” diyor Mancias. “Her zaman ‘Başka ne yapabiliriz? Bununla nasıl mücadele edebiliriz? Artan yaş konusuyla nasıl başa çıkabiliriz?’ diye sorduk kendimiz. Elbette etik değerlerden de kopmadık.”
Mancias, “etik değerlerden çıkmama” kısmını bilerek ve isteyerek söylüyor. James’in başarılarını, performans geliştiricilere yorarak meşruiyetten uzaklaştırmak isteyen eleştirmenlerin farkında. Ancak Mancias, James’in çalışmalarını gördüğü için verimliliği de -ki James ligde en çok “clutch-time” sayısı atan, asisti yapan ve ribaundu alan oyuncu- onun için sürpriz değil.
“Çalışmayan, tembel, kötü beslenen biri olsa, ‘Dur bir! Bu adamın bilimi inkar ediyor!’ derdim,” diyor Mancias. “Ancak çok çalışır, ödevin yaparsan iyi notlar alırsın, değil mi? Aynı senaryo işte. Her gün. Her günün bir anlamı var.”
Ders Çalışma Yazı
2009 güzünde yayınlanan ve James’in lise yıllarını anlatan “More Than a Game” belgeselinin piyasaya çıkışı teatral olmuş ve sonrasında James de filmin reklamını yapmak için dünya turuna çıkmıştı. James, o dönem Cavs‘de yardımcı koçluk yapan Chris Jent’in de yardımıyla hem basketbol oynamaya vakit buldu hem de işportacı gibiydi.
“Bence onun gelişiminde yaptığımız yolculuk büyük rol oynadı,” diyor bugünlerde Atlanta Hawks‘ta yardımcı koçluk yapan Jent. “O yaz, ilginç bir yazdı çünkü koçluk yapmak için çok fazla zaman vardı. 6.000 videoyu beraberinizde getirip ona 13 saatlik yolculuklarda hangisinin iyi, hangisinin kötü olduğunu gösteriyorsunuz.
Kolejde oynamadan doğrudan NBA’e giden adam, Jent’in bilgisayarından video üzerine video izleyerek hızlandırılmış bir Basketbol 101 dersi aldı. O videolarda ikili sıkıştırmalardan kurtulma yollarından, perdeden yanlış çıkışlar, zayıf taraftaki ribaund bekleyen oyuncuyu en etkili “box-out” etme yöntemleri, dış savunmada yanlış alan daraltmalar ve daha niceleri vardı… O yaz James, herhangi birinini kariyeri boyunca izleyeceğinden çok daha fazla video izledi.
“O kadar fazla zamanımızın olması gerçekten birçok şeyi geliştirdi,” diyor Jent. “Hem oyunun temel gereklilikleri konusunda hem de oyununa yaptığı farklı bir katkı hususunda. Dolayısıyla benim için eşsiz bir deneyimdi. Böyle bir şeyi hiçbir oyuncuyla yapmadım.”
Ayrıca kendisini çalışmaya iten James’in sahip olduğu içten yanmalı motora da sahip bir oyuncuyla hiç çalışmamıştı. Yedi kez üst üste finallerde boy gösterdikten sonra James’in bu yaz sınırlarını zorlamasını ve bir önceki gece saatlerce yollarda kaldıktan sonra üst üste çıktıkları ikinci maçın ısınmaları sırasında dans etmesini sağlayan da aynı güç ve aynı hayat zevki aslında.
“Hep onun enerjisini kendimde buluyorum,” diyor Jent. “O enerjinin bir sonu yok. Sezon içinde, işini ciddiye alan bir profesyonel olarak doğru enerjiyi ve konsantrasyonu bulabiliyorsunuz. Ancak Los Angeles veya Oregon’a deplasmana gittiğinizde fotoğraf çekiliyor, reklam çekimi yapıyor, sağa sola gidiyor, sabah çalışıyorsunuz ama enerjisi yine zirvede oluyor. Sonra işi bitiyor, günün sonunda akşam 8’de yine salonda. ‘Bu adam neyden yapılmış?’ diyorsunuz o zaman.”
Sırada Ne Var?
James, bu sezon beşinci kez MVP seçilirse, ki bu ay Washington Post tarafından yapılan bir ankette James Harden’ın arkasında, ikinci sırada yer aldı, ödülü aldığı yıllar arasında dört yıldan fazla zaman bulunan ilk birden fazla MVP ödülü sahibi olacak.
“Ona ‘Seçilmiş Kişi’ diyorlardı ama büyük bir oyuncu olmayı seçen o’ydu,” diyor James’in menajeri Rich Paul.
Ancak Paul bile hâlen James’in bugünkü yeriyle ilgili soru sorulunca cevaplamakta zorlanıyor: 33 yaşı da geride kalmışken neden bu kadar zorluyor?
“Bağlılık, her şeyin anahtarıdır,” diyor James.