By Alonzo Warond / Çeviri: Anıl Can Sedef
Bu çevirinin tüm hakları Eurohoops Ltd. Şti.’ye aittir ve izinsiz kullanılması kesinlikle yasaktır.
Bu yazı ilk olarak 3 Haziran 2017 tarihinde FadeawayWorld‘de yayınlanmış ve uyarlanarak çevrilmiştir.
Genler, bazı sporcular söz konusu olduğunda, boyu, gücü ve çabukluğuyla çok sayıda özelliği olan bir babadan geldiğinde çok önemli bir miras halini alabilir, bu da oğulları için babalarının mirasını devralmaları ve aile ağacındaki bir diğer büyük bir oyuncu olmaları için bir şans demektir.
Ama tabii ki, NBA’de bunu yapabilmek için genetikten çok daha fazlası gerekli: Sıkı çalışma, güçlü bir zihin, yetenek ve son birkaç yılda ligin ne kadar değiştiğine göre kendini ayarlamak da çok önemli. Yoksa basketbolcu bir oğlun babası kadar iyi olması her şeye rağmen çok zor.
Ne yazık ki çoğu zaman mirasçılar babaları kadar iyi olamıyor. Ya büyük hayal kırıklığı yaratıyorlar ya da hiç NBA’e giremiyorlar. Bugün o oğullardan çok daha iyi basketbolcular olmayı başarmış ve genleri çocuklarını bahtını yapmaya yetmemiş 11 NBA babasını sıralıyoruz:
11. Tim Hardaway
Hardaway, çağının en kurnaz ve yetenekli nokta koruyucularından biriydi. NBA’de Warriors, Heat, Pacers, Nuggets ve Pacers‘ın bir üyesi olarak 14 sezon geçirdi, Team USA ile Olimpiyat Madalyası kazandı ve 17.7 sayı ortalama ile kariyerini bitirdi. Yanına 3 ribaunt ve 8.2 asist ekledi.
Oğlu NBA’e büyük övgü ve beklentiyle geldi. New York Knicks’in yeni yüzü olacağı düşünülüyordu. Babasının hiç olmadığı kadar atletikti ama yetenek genleri ona sırtını dönmüştü. Önce G-League’e, sonra Atlanta Hawks’a gitti. Bugün kırık dökük bir Knicks’e liderlik etmeye çalışıyor ama babasının gölgesi onun boyundan hala daha uzun.
10. Ralph Sampson
Sampson, Houston Rockets tarafından 1984 NBA draft’ının 1. sıra seçimiydi. Hakeem Olajuwon’un yanında İkiz Kuleler’i oluşturup geçirdiği 4 sezonda 83-84 Yılın Çaylağı Ödülü’nü kazandı. Maç başına ortalama 15.4 sayı, 8.8 ribaunt ve 2.3 asist ortalamasıyla çok önemli bir uzun olduğunu kanıtladı.
Öte yandan, 2012 NBA draft’ı sırasında babasıyla aynı pozisyonda oynamasına rağmen oğlu seçilmedi bile. Ralph Sampson III bir grup Gelişim Ligi takımlarında oynadıktan sonra okyanus ötesinde basketbol oynayarak hayatını kazanıyor.
9. Glen Rice Jr.
Rice çok ilginç bir 15 sezonluk NBA kariyerine sahipti. Üç kere All-Star, bir kere All-Star MVP olurken diğer yanda Los Angeles Lakers‘la keskin bir şutör olarak NBA şampiyonluğuna da uzandı.
Ve sonra oğlu Glen Rice Jr geldi; Washington Wizards‘da başarılı olamamasının ardından G-League’e gönderildi. Şimdilerde Avrupa topraklarında daha etkili ve başarılı bir kariyere adım atabilirmiş gibi gözüküyor. Ama babasının ödüllerine ve şampiyonluğuna bakınca, kıyaslamak bile doğru değil.
8. Hersey Hawkins
1988 draft’ında Los Angeles Clippers tarafından 6. sırada seçildi. Hiçbir zaman gerçek bir yıldız oyuncu olamadı ama o potansiyele sahip olduğu kariyerinin her döneminde hissedildi. Charles Barkley’in arkasında kalması bir sonraki seviyeye asla çıkamamasının sebeplerinden biriydi.
Yine de, Hawkins daha az yetenekli oğlu Corey Hawkins’den daha başarılı bir kariyere sahipti bu kesin. 2015 NBA draft’ına girip asla NBA’de forma şansı bulamayan Corey önce Gelişim Ligi’ni, sonra da okyanus aşırı ülkeleri dolaşan oğullardan oldu.