By Dylan Jacob / Çeviri: M. Bahadır Akgün
Fotoğraf: Getty Images
Bu çevirinin tüm hakları Eurohoops Ltd. Şti.’ye aittir ve izinsiz kullanılması kesinlikle yasaktır.
Bu yazı ilk olarak 29 Nisan 2018 tarihinde The Sportster’da yayınlanmış ve uyarlanarak çevrilmiştir.
NBA’de playofflar başladı ve aylardır sorduğumuz soruların cevaplarını almaya hazırlanıyoruz. Bir LeBron takımı, Büyük Üçlü olmadan playofflarda başarılı olabilir mi? Golden State Warriors‘ı durdurabilen çıkacak mı? Peki Knicks, koçluk görevine getireceği isimlerle ilgili değerlendirmelerini tamamlayacak mı?
Finaller birkaç ay içinde sonuçlandığında 15 kadar oyuncu bu sezonu bir yüzük ile tamamlayacak. Bir oyuncunun o yüzüğü hak etmiyor olabileceğini söylemeyeceğiz ancak Haziran ayında şampiyon olan takımın vasat bir oyuncusu yüzük kazanabilir. Takvimler 2000’li yılları gösterdiğinden beri bunu yaşayan bir dolu oyuncu oldu ama hangileri en kötüleriydi?
Geleneksel istatistikleri, analitik verileri ve sağduyumuzu kullanarak bu soruyu yanıtlamaya çalışacağız. Son yıllarda kurdukları üstünlük nedeniyle birçok Lakers, Spurs ve Heat oyuncusu göreceksiniz bu listede. Başlıktan da çıkarabileceğiniz üzere yalnızca şampiyonluk kazanan oyuncular bulunacak listemizde, finale çıkanlar değil. Ve hayır, Kevin Durant, Oklahoma City’yi bırakıp Golden State‘e gittiği için bu listede yer almayacak. Gerçek bir liste yapacağımıza ve adil olacağımıza söz veriyoruz.
20 Tyronn Lue – Los Angeles Lakers (2001)
Tyronn Lue’nun NBA finallerinde bir noktada başka bir şansı olacağına eminiz. Gerçekten kötü bir koç değil! Ancak Cavaliers koçunun iki yıl öncesinden, bir de Lakers forması giydiği 2000-01 sezonundan birer yüzüğü var. Hatırlar mısınız, Allen Iverson, 76ers’ın kaybettiği o final serisinde Lue’nun üzerinden atlamıştı. Hatırladınız mı?
Peki Lue niye bu listede? Lue, oradan oraya dolaştığı bir oyun kuruculuk kariyerini geride bıraktı ancak kariyeri boyunca vazgeçilmezlik düzeyi hep negatif seviyede oldu.
Ortalamanın altına düştüğünüz zaman da bu listeye girmeyi hak ediyorsunuz. Alınma Ty. En azından artık LeBron’ın var.
19 Eddy Curry – Miami Heat (2012)
2011-12 sezonunda Miami Heat formsaıyla tam anlamıyla hiçbir şey yapmadan yüzük kazandığı hatırlayıp şaşırsam bile Eddy Curry’nin niye bu listede olduğunu açıklamama bile gerek yok. Bazılarınız, Knicks döneminde geçirdiği sakatlıklar ve Bulls ile Knicks formaları giydiği dönemde sağlıklıyken başarılı işler yapması nedeniyle ona çok yüklendiğimi söyleyebilirsiniz. Belki de öyledir. Ancak adamın vazgeçilmezlik düzeyi -5.0 seviyelerinde gezdi. En iyi sezonunda bile 0.1’i bulabildi.
Ve evet, bu istatistik bazen abartılı kaçabilir ancak Google’a yazar gibi bir “Eddy Curry Knicks” deyin, müzmin sakat bir uzunun neden bu listede olduğunu anlayacaksınız.
18 Adam Morrison, Los Angeles Lakers (2009)
Adam Morrison, bu listedeki draft fiyaskolarının ilki olarak göze çarpıyor. Gerçi çok fazla draft fiyaskosu da olmayacak listede. Yalnızca benchten yedek olarak gelip kazandıklarından daha fazla şampiyonluğu takımlarına lider isim olarak kazandırması gereken, aşikar isimler. Morrison da o oyunculardan biri olduğu için Lakers formasıyla bir de değil iki şampiyonluk kazanıp neden bu listede olduğunu anlayabilirsiniz.
Morrison en azından emeklilik sonrası verimli işler yapmanın yollarını buldu ve ondan çok fazla nefret etmeyeceğiz ancak bu adam 2000’den bu yana NBA şampiyonluğu kazanmış en kötü oyunculardan biri ve bu listeye girmeyi hak ediyor. Bu adam Kobe Bryant’ın yanında iki şampiyonluk kazandı ve hem Dwight Howard’ı hem de Boston’ın Büyük Üçlü’sünü yendi. Kazandığı para için hiç fena değil.
17 Brian Scalabrine – Boston Celtics (2008)
Kızıl Mamba’dan kim nefret edebilir ki? Elimizden geleni yapacağız ancak Scalabrine’ın ihtişamlı bir havlu sallayıcı olması, en azından taraftarların sevgilisi bir havlu sallayıcı olması ama yine de ihtişamlı bir havlu sallayıcı olması ona listemizde bir yer veriyor.
Eğer Scalabrine’ın Boston günlerinden gelen ve kendisini taraftarların sevdiği bir yayıncı yapan bunca seveni olmasaydı şampiyonluk kazanmaması gerekip de kazanan isimlerden biri olurdu.
Ancak her takımın o kadar oynamayıp soyunma odasına renk katacak bir oyuncuya ihtiyacı var. Heat‘te o isim Udonis Haslem mesela ve bazı taraftarlar gitmesini istese bile araları iyi. Scal’da da hep bu özellik olacak. Bir de hep 2008 şampiyonluk yüzüğü olacak.
16 Darko Milicic – Detroit Pistons (2004)
Bu listeye giren bir diğer draft fiyaskosu da Darko ancak o en azından yüzüğü çaylak sezonunda kazandı, drafta yatan takımlarda bile doğru düzgün oynamayıp ligi dolaştığı günlerde değil. Öyle veya böyle bu en azından olumlu bir taraf ve Darko en azından gittiği bazı yerlerde yedek parça olarak saygın bir kariyer sürdürdü. Ancak sırf ikinci sıra seçimi olmanın getirdiği beklentileri karşılamadığı ve Larry Brown’ın onu hiç oynatmayacağı kadar ham olduğu için bu listeye girdi.
Daha önce söyledim yine sölüyorum: Darko ikinci sıra yerine 22. sıradan seçilmiş olsaydı fena bir kariyeri olmadığını söyleyecektim. Ancak bu kadar vasat istatistiklere sahip bir ikinci sıra seçimi? Hayır, o yüzden Darko burada.
15 Dexter Pittman – Miami Heat (2012)
Fiyasko olmayan oyuncuların ilkine hoş geldiniz ancak buradalar çünkü ya iyi değillerdi ya da LeBron ya da Kobe’nin taşıdığı oyuncular olarak tarihe geçtiler. Daha basitleştirelim: “Efsanelerin Taşıdığı Oyuncular.” Teksas’ta pivot olduğu dönemde efsanevi kilo kaybı ve yemek yeme rahatsızlığının üstesinden geldiği için Pittman’a saygımız sonsuz. Ancak NBA seviyesindeki başarı azlığı ve LeBron James sayesinde bir şampiyonluk kazanmış olması onu bu listeye sokuyor.
Pittman, 2011-12 sezonunda 35 maçta Heat formasıyla 3 sayı ve 2 ribaund ortalamaları yakaladı. Joel Anthony o sezon çok iş yaptı ve o sebeple bu listeye girmedi. Ancak diğer dört sezonda o da yalnızca 15 maça çıktı… Çok da harika değil.
14 Gabe Pruitt – Boston Celtics
Gülümsemesi nedeniyle “Gülen Gabe” lakabıyla bilinen Pruitt, 2007 yılında Boston Celtics tarafından draftın ikinci turundan seçildi ve o yıl yalnızca 15 maça çıkıp 2.1 sayı ortalamasıyla oynamasına rağmen bir şampiyonluk kazandı.
Pruitt, o sezon playofflarda hiç süre almadı bile ve buna rağmen şampiyonluğa uzandı. Rajon Rondo, Eddie House ve Sam Cassell’ın arkasında derin kısa rotasyonunda kaybolmuştu…
Anlıyor musunuz? Çünkü oyun kurucuydu.
Pruitt muhtemelen bu üçlüden biri sakatlanmış olsa daha fazla oynardı ya da en azından Cassell’ın oyuncu-koç olarak görev yaptığı ertesi sezonda biraz daha süre alırdı ancak kenarda oturmaktan başka pek bir şey yapmadı ve burada adını anma sebebimiz bu.
13 Devin Brown – San Antonio Spurs (2007)
Brown da kendisine güzel bir kariyer çizen ve aslında 2006-2007 sezonunda güçsüz New Orleans Hornets takımından faydalanarak 11.6 sayı, 4.3 ribaund ve 2.6 asist ortalamalarını maç başına 28.7 dakikada yakalamış başka bir oyuncu. Bir şekilde Brown ve kariyeri, bir anlamda Mike James’e ve onun 2005-06 sezonunda Kobe’den 81 sayı yiyen Raptors kadrosunda geçirdiği tek iyi sezonuna benziyordu.
Hakkını verelim, Brown San Antonio’da doğru işler yaptı ancak Tim Duncan, Tony Parker ve Manu Ginobili’nin bulunduğu takımda yan parçaydı. Şampiyonluk kazandığınız zaman bir o önemli tabii.
12 Mengke Bateer, San Antonio Spurs (2003)
Bateer, Spurs formasını 12 maçta giydi, bir uzun olarak şutlarının %23.5’inde isabet kaydetti ve maç başına 3.8 dakika süre alıp 0.8 sayı üretti. Tüm bunları 2002-03 sezonunda yaptığı için de Bateer, NBA şampiyonluğu kazandığını söyleyebiliyor. Bateer’in Şubat 2005’te Çin’e döndükten sonra daha başarılı zamanları oldu ve hatta 2005-06 sezonunda Çin Ligi MVP’si de seçildi. Gerçi lig daha sonra o ödülü bir önceki yıl ceza aldığı için geri aldı ama…
Eğer bu hikayenin güzel bir yanı varsa o da sırf Spurs koçu Gregg Popovich’in 2002 Dünya Şampiyonası’ndaki performansından etkilendiği için Bateer’in şampiyonluk kazanmış olmasıdır. Tam da bu yüzden kimilerince Pop, NBA tarihinin en iyi koçu olarak görülüyor bu arada.
11 Stanislav Medvedenko – Los Angeles Lakers (2001, 2002)
Lakers ile 2001 ve 2002 yıllarında üst üste iki şampiyonluk kazanan Stanislav Medvedenko ne kadar kötüydü? Bu noktada sözü Kobe Bryant’a bırakıyoruz:
“Ağlattığım bazı oyuncular oldu. Bir takım arkadaşım vardı ki çok kötüydü. Çok kötüydü. Kwame Brown değildi. Kwame aslında o kadar kötü değildi. Kwame’ye ben çok sataşıyorum. Smush Parker da değil. İsmini söylesem hatırlamazsınız bile. İsmini telaffuz edemiyorum bile. Avrupalı bir çocuktu. Bilmiyorum. Ama gerçekten, gerçekten kötüydü. ‘Hayatındaki amacın ne olduğunu tekrar gözden geçirmek isteyebilirsin. Belki de bu değildir,’ dedim ona. 20’li yaşlarımdaydım. Bilmiyorum. Gerçekten gençtim.”
Bu hikayeyi bizim değil de Kobe’nin anlatmış olması güzel.