by Zach Kram / Çeviri: M. Bahadır Akgün
Bu çevirinin tüm hakları Eurohoops Ltd. Şti.’ye aittir ve izinsiz kullanılması kesinlikle yasaktır.
Bu yazı ilk olarak 18 Eylül 2018 tarihinde The Ringer’da yayınlanmış ve uyarlanarak çevrilmiştir.
Minnesota Timberwolves‘un lideri Tom Thibodeau, geçtiğimiz haftalarda Luol Deng’i takım kadrosuna dahil edince farklı şakalar gündemi meşgul etti. Bu hamle ile Thibodeau, kadrosundaki eski Bulls oyuncusu sayısını 4’e çıkardı. Jimmy Butler, hâlâ NBA’in en iyi oyuncuları arasında ve Taj Gibson da iyi bir rol oyuncusu ancak Derrick Rose ve Deng’in parladığı dönemlerde daha LeBron James, ilk şampiyonluğunu kazanmamıştı. Knicks pivotu Joakim Noah da yakında takıma katılabilir ancak son yıllarda sahadaki yeteneklerinden çok oturduğu sandalyeyi gördük.
2018 yılında eski zaferleri tekrarlamaya çalışmak, dalga geçilecek bir takım kurma stratejisi ama ya Thibodeau geçmişteki en iyi oyuncularını diriltmenin bir yolunu bulmuş olsaydı? Ve ya yalnızca Rose, Deng ve Noah ile kalmasaydı en iyi dönemlerini oynayan oyuncular? Tüm aktif oyuncuların yine en iyi dönemlerini yakaladıklarını düşünün. 2000-01 sezonunda Vince Carter’ın Hawks‘taki liderliğini görmüş, Gregg Popovich’in 2010-11 Pau Gasol’u hücum silahına dönüştürdüğü ve 2008-2009 model Rajon Rondo ile LeBron James’in Los Angeles Lakers‘ta güçlerini birleştirdiği bir ligde durum ne olurdu?
Biz de tam olarak bu sorulara cevap arıyoruz. Başlangıç olarak NBA takımlarının tamamında zirve dönemini en iyi geçiren 12’şer oyuncuyu belirledik. Bu zirve dönem ölçümleri de Basketball-Reference’ın galibiyet katkısı modeli baz alınarak elde edildi. Bu modele göre oyuncuların takımlarına belli bir sezonda ne kadar galibiyet katkısı sunduğu inceleniyor. Bu ölçümler elbette geçmişe dönük. Bu sebeple çaylak oyuncular listemize dahil edilmedi. Ayrıca genç bir oyuncunun yükselişi devam etse de mecburen şimdiye kadarki en iyi dönemleri ele alındı. (Örneğin geçen sezon takımlarının düşük galibiyet sayıları nedeniyle Dennis Smith Jr. ve De’Aaron Fox gibi genç isimler kadrolarda yer bulamadılar.)
Daha sonra da 12’şer kişilik her takımın ilk 5 ve bench oyuncularına nasıl süreler vereceğini inceledik. Son olarak da 82 maçlık süreçte alabilecekleri galibiyet sayısını inceledik. Hangi takım böyle farazi bir ligde en iyisi olurdu? Buyurun birlikte inceleyelim. Ancak başlamadan bir ipucu verelim: Warriors bu kez ilk sırada değil!
Not: Bir oyuncunun ismi ile birlikte verilen sezon, playoffların oynandığı yıla karşılık gelmektedir.
Grup X: En İyilerin En Kötüsü
30. Chicago Bulls, 25.4 galibiyet (en iyi oyuncu: ’14 Robin Lopez)
29. Sacramento Kings, 26.7 galibiyet (’11 Zach Randolph)
28. Orlando Magic, 27.7 galibiyet (’15 Nikola Vucevic)
Bu takımların en iyi hallerinin bile ciddi bir yetenek eksiği var. 7.0 galibiyet katkısı bulunan Vucevic, Orlando kadrosunun en iyisiyken Magic, aynı zamanda en iyi takımların en kötü oyuncusunu da sahip. Orlando’nun en iyi oyuncu havuzunda Vucevic’ten sonra gelen isimler daha da can sıkıcı: ’14 D.J. Augustin ve ’15 Timofey Mozgov. Ancak Kings ve Bulls kadrolarının en iyileri daha da kötü durumda. Sacramento arka alanındaki en iyi oyuncu ’18 Yogi Ferrell ve Kings de sırf Randolph’un ön alandaki katkıları sayesinde Bulls’un önüne geçebiliyor.
Bulls kadrosunda ’13 Ömer Aşık, Robin Lopez ve ’17 Cristiano Felicio gibi isimler var ama kadrodaki en iyi oyun kurucu 2015-16’da 1.4 galibiyet katkısı veren Cameron Payne. Kris Dunn, henüz 1.0 galibiyet katkısı bile yapmış değil. Açık olmak gerekirse bunun temel sebebi eski yıldızlarının tamamının Minnesota’da eski koçlarıyla olmaları.
Grup IX: Hâlâ Kötü Ama Daha Eğlenceli
27. New York Knicks, 29.4 galibiyet (’14 Joakim Noah)
26. Phoenix Suns, 31.0 galibiyet (’15 Tyson Chandler)
25. Atlanta Hawks, 31.5 galibiyet (’01 Vince Carter)
New York’un ciddi bir derinlik sıkıntısı var ancak en iyi oyuncuları arasında ’17 Tim Hardaway, ’17 Kristaps Porzingis ve ’18 Mario Hezonja gibi isimler var. Bu isimler de sezon boyunca maç başına toplam 100+ sayı atabilen oyuncular. Suns‘ın benchi ise daha da kötü durumda ama en azından Chandler, Ryan Anderson, Trevor Ariza, T.J. Warren ve Devin Booker’dan oluşan ilk 5 yapıları daha düzgün kurulmuş durumda.
Atlanta’da Linsanity – Vinsanity’den oluşan arka alan, takımı birazcık toparlıyor. Bu arada, gelin bu çalışmaya göre ligin en heyecan verici arka alan ikililerine bir bakalım:
5. ’09 Devin Harris ve ’18 J.J. Barea, Dallas – Bu ikilide Harris’in All-Star sezonu yer alıyor ve Harris o sezonda 21.3 sayı ortalamasıyla oynadı. ’18 Barea da yanında olunca ikili muhtemelen olabildiğince skor üretirdi.
4. ’18 Victor Oladipo ve ’10 Tyreke Evans, Pacers – Hem fizikli hem de her şeyi yapabilen iki guard, rakipler için kabus geceler yaşatabilirdi.
3. ’17 Isaiah Thomas ve ’18 Will Barton, Nuggets – Skor atıp taraftarı ayağa kaldırabilen bir gösterişli guarddan daha iyisi ne olabilir? Skor atıp taraftarı ayağa kaldırabilen iki gösterişli guarda ne dersiniz?
2. ’16 Kemba Walker ve ’07 Tony Parker, Hornets – Thomas – Barton ikilisinin daha da iyi bir versiyonu.
1. ’13 Lin ve ’01 Vin, Hawks – Smaçlar! Kritik şutlar! İnanılmaz bir çalım! Bu hayali ikili, Hawks’ın yıllar boyu en keyifli ikilisi olabilirdi.
Grup VIII: Çok fena değil ama heyecan da vermiyor
24. Portland Trail Blazers, 31.8 galibiyet (’18 Damian Lillard)
23. Brooklyn Nets, 33.3 galibiyet (’13 Kenneth Faried)
22. Philadelphia 76ers, 35.6 galibiyet (’18 Ben Simmons)
21. Los Angeles Clippers, 35.6 galibiyet (’15 Marcin Gortat)
20. Memphis Grizzlies, 36.3 galibiyet (’13 Marc Gasol)
19. Indiana Pacers, 36.6 galibiyet (’18 Victor Oladipo)
41 galibiyetin altında kalan bu takımlara bir bakalım. Zaten beklenen takımların dışında Blazers‘ın zirvesi de şaşırtıcı bir şekilde kötü bir derinliğe sahip. ’17 Seth Curry, bu takımın en iyi dördüncü oyuncusu. Brooklyn kadrosu ise Brooklyn’de oynadığını bile fark etmediğimiz oyuncularla dolu: İlk 5’te başlaması beklenen dört oyuncu, diğer takımlardaki performanslarıyla biliniyorlar. (Kenneth Faried, DeMarre Carroll, Ed Davis ve Jared Dudley). Philadelphia’nın listeye daha sonra bakacak olsak bu listede yukarılarda olacağı açık çünkü Ben Simmons, Dario Saric ve Joel Embiid gibi isimler hâlâ çıkışta.
Clippers ise keyifli bir takım vaat ediyor: Gortat’nın dışarıdaki yardımcıları Lou Williams, Danilo Gallinari, Tobias Harris ve Avery Bradley olacak. Boban Marjanovic de rotasyona dahil oluyor. Grizzlies ise mevcut Grizzlies’in en ideal hali olarak dikkat çekiyor. Chandler Parsons’tan zirvesini görmeyi bekleyen Grizzlies, Gasol’un da uzun vadede geçen sezonu referans almasını istemiyor bu modelde. Indiana, Oladipo ve Evans dışında pek heyecan verici bir takım değil ancak Myles Turner – Thaddeous Young ön alanı ve ’18 Bojan Bogdanovic, takıma esnek bir tarz sağlıyor.
Grup VII: Bir oyuncunun, tecrübeli başka bir isimle ayakta tuttuğu takımlar
18. New Orleans Pelicans, 40.1 galibiyet (’15 Anthony Davis)
17. Charlotte Hornets, 40.7 galibiyet (’16 Kemba Walker)
Charlotte’un elinde Walker ile birlikte Tony Parker var ve New Orleans’ta ise Anthony Davis, ’09 Emeka Okafor ile birlikte takımını ayakta tutuyor. Geçen sezon Pelicans formasını 26 maçta giyen Okafor, 2013’ten bu yana NBA’de ilk kez forma giydi ancak bizim modelimizde o sürenin hiçbir önemi yok zira kendisinin 2009 yılında yaptıkları listemize girmesine yetiyor. Her ne kadar bu NBA bazlı bir çalışma olsa da kolej basketbolunun en dominant pivotlarından ikisinin bir araya gelmesi de heyecan verici.
Grup VI: Elle tutulur yanı olan genç takımlar
16. Milwaukee Bucks, 42.1 galibiyet (’17 Giannis Antetokounmpo)
15. Boston Celtics, 42.2 galibiyet (’10 Al Horford)
14. Denver Nuggets, 42.2 galibiyet (’17 Isaiah Thomas)
Giannis nihayet Brook Lopez, Eric Bledsoe ve Ersan İlyasova’nın da zirve performanslarının Khris Middleton’a katılmasıyla ihtiyaç duyduğu desteği görüyor ve Boston, günümüz NBA’indeki haline rağmen şaşırtıcı bir şekilde düşük bir sırada yer alıyor. Ancak Boston, genç oyuncularının fazlalığı nedeniyle şu anda Sixers benzeri bir görüntü çiziyor ve Horford ile Kyrie Irving dışındaki tüm oyuncular, en iyi dönmelerini son üç sezon içerisinde yaşamış durumdalar.
Boston’ın Denver’dan hiçbir eksiği yok aslında ancak Nuggets kadrosundaki her oyuncunun zirvesi son üç sezonda geldiği için takım daha güncel bir yapıda. Elbette Thomas’ın varlığının da gösterdiği gibi aslında her oyuncunun en iyi döneminde olduğu söylenemez. Denver, tüm takımlar arasında daha geniş bir modanın en ekstrem örneğini teşkil ediyor. Tüm takımlardaki 360 oyuncunun %70’inden fazlası en iyi dönemlerini son üç sezon içerisinde yaşadı. Yalnızca 12 oyuncu 2010’dan önce yaşadı en iyi dönemini. Sporda genç yetenekler, eskinin yerini çok çabuk alıyor. Liglerdeki oyuncuların birçoğu ya en iyi dönemlerini geçiriyor ya da en iyi dönemlerini daha yeni geride bıraktılar.
Grup V: Daha fazlasının hayalini kuran playoff yarışçıları
13. Utah Jazz, 42.6 galibiyet (’17 Rudy Gobert)
12. Detroit Pistons, 43.0 galibiyet (’14 Blake Griffin)
11. Oklahoma City Thunder, 44.2 galibiyet (’16 Russell Westbrook)
Bu yeni Jazz takımı, mevcut takıma ’13 Thabo Sefolosha’nın 3-and-D performansı, ’14 Alec Burks ve ’15 Derrick Favors’ın da skor katkıları ile fayda sağlıyor. Utah ayrıca 2016-17’de 14.3 galibiyet katkısı ile Gobert’den fazlasıyla yararlanıyor zira kendisi o dönemde tüm aktif pivotlar arasında en iyi ikinci zirve sezonu geçirmiş, Dwight Howard’ın 2010-11 sezonunun yalnızca 0.1 galibiyet katkısı altında kalmıştı. Geçen sezon Yılın Savunmacısı seçilen Gobert’in değeri hala tam bilinmiyor gibi gözüküyor.
Bu noktada Pistons, listede bu kadar yukarıda olduğu için şaşırtıcı bir takım ancak Griffin’in yanındaki beklenmedik destek sayesinde bunu başarıyorlar. Jose Calderon, yaklaşık 10 yıl önce en iyi sezonunu geçirmişti ve Zaza Pachulia’nın bir zamanlar bir playoff takımının en çok galibiyet katkısı veren ikinci oyuncusu olduğunu bilen herkes ödülü hak ediyor. Pistons ayrıca atletik ve dış şut atabilen kanat oyuncuları ile modern bir takım görüntüsü çiziyor. Her ne kadar mevcut takım gelecek yıllarda sıkıntı çekmeye hazır gözükse de bunun hayali ile yaşayabilirler.
Oklahoma City ise Russell Westbrook’un Kevin Durant ile birlikte oynadığı son sezondaki başarısı sayesinde yükseliyor. ’10 Raymond Felton’ın dışında Thunder, en iyi dönemlerine yakın oyuncular ile dolu ancak önemli bir eski MVP oyuncuları eksik ve bu sebeple ligin üst katmanının altında kalıyorlar.
Grup IV: Farklı yollara giden prestijli organizasyonlar
10. Los Angeles Lakers, 44.8 galibiyet (’09 LeBron James)
9. San Antonio Spurs, 46.4 galibiyet (’11 Pau Gasol)
8. Cleveland Cavaliers, 46.4 galibiyet (’14 Kevin Love)
’10 Rudy Gay, ’11 LaMarcus Aldridge ve ’16 DeMar DeRozan’ın ilk 5’te Gasol’e katılmasıyla Spurs, tek başına NBA’e orta mesafe şutunu geri getiriyor. Ancak bu kısımdaki takımlar arasında en ilginç takım, LeBron James’in eski takımı Cleveland Cavaliers‘ın başı çekiyor olması. 2008-2009’daki 20.3 galibiyet katkısı ile James, Lakers‘a tüm oyuncular arasında en büyük katkıyı yapıyor. (Bu galibiyet katkısı, 72 galibiyet alan Bulls‘ta Jordan’ın 20.4 galibiyet katkısından sonra en iyi katkı.) Ancak Rondo’nun varlığı (9.9) da kadrodaki derinlik eksikliğini kapatamıyor. Bu durumda JaVale McGee ilk 5’e giriyor, Zubac ve Caruso ise dakika alıyor.
Cavaliers’ın elinde, Lakers’ta olduğu gibi yıldızlar yok ama Kevin Love’ın Minnesota dönemindeki katkılarının yanı sıra ’10 Channing Frye, ’16 Rodney Hood ve ’18 Larry Nance Jr., McGee’den daha çok katkı veren oyuncular ve hepsi de benchten gelebilirler. James, Cavs’de kalmış olsa ve diğer kadrolar tamamen aynı olsaydı Cavs, ligde 59.5 galibiyet ile üçüncü sırayı alacaktı. Lakers ise son beş sırada yer alacaktı.
Grup III: Giderek ısınıyor…
7. Dallas Mavericks, 47.8 galibiyet (’06 Dirk Nowitzki)
6. Washington Wizards, 47.9 galibiyet (’11 Dwight Howard)
5. Miami Heat, 49.1 galibiyet (’09 Dwyane Wade)
4. Toronto Raptors, 50.0 galibiyet (’16 Kawhi Leonard)
Mavs‘de ilk 5, model NBA’in en dengeli takımı olabilir. Harris, takımın oyun kurucusu ve Wesley Matthews ile Harrison Barnes da kanat rotasyonunda yer alıyor. Nowitzki ile DeAndre Jordan ise uzun rotasyonunda güçlü bir ikili olarak dikkat çekiyor. Dallas’ın daha iyi bir sırada olmamasının tek sebebi ise kötü bench rotasyonu. Salah Mejri, Maxi Kleber, Gian Clavell ve Jalen Jones gibi oyunculara büyük yük düşüyor.
Wizards ise Wolves‘un daha az ayrımcılık yapan bir versiyonu zira Ernie Grunfeld, nerede olduklarından bağımsız son 10 yılda bir ara parlamış her oyuncuyu kadroya katmaya meraklı. Howard, Washington’ın kadrosuna MVP adayı olarak katılırken ’10 Jeff Green, ’11 Jodie Meeks ve hatta ’14 Markieff Morris de takıma önemli bir rotasyon derinliği sağlıyor. Tabii bu Wizards bile 1979’dan beri olduğu gibi 50 galibiyeti göremiyor.
Miami ise 17. sıradan beşinci sıraya kadar çıkıyor zira Wade, en iyi günlerine dönüyor. Heat‘te ilk 5 oyuncuları Wade, ’14 Dragic ve ’05 Udonis Haslem, ligin modern basketbola en az uygun beşini oluşturuyor. Ayrıca dominant Hassan Whiteside da takımın önemli bir parçası ancak takımın bench rotasyonunda genelde son dönemde parlayan oyuncular yer alıyor. Bu dört oyuncu dışında Heat kadrosundaki tüm oyuncular zirvesini son iki sezonda gördü.
Ne Washington ne de Miami, Doğu Konferansı’nda Toronto Raptors‘ı yakalayabiliyor. Leonard’ın gelecek sezon NBA’de oynayacağı varsayılan bu modelde hiçbir takım, Leonard, Kyle Lowry, Serge Ibaka ve Danny Green’in zirve dönemleri karşısında kolay galibiyet alamayacak. Ayrıca 5 numarada ister Jonas Valanciunas, ister Greg Monroe oynasın, fark etmez. Raptors’ın daha iyi seçenekleri de var ancak OG Anunoby de katkı verebilecek bir oyuncu.
Grup II: Fikri veren takım
3. Minnesota Timberwolves, 58.1 galibiyet (’18 Karl-Anthony Towns)
Dördüncü sıradan üçüncü sıraya yükselmek için çok ciddi bir galibiyet farkı gerekiyor: Toronto, ligde 15. takıma, Wolves‘tan daha yakın bir galibiyet sayısına sahip. Ancak Thibodeau’nun kadrosunun bu varsayımsal modelde bu kadar yukarılarda yer alması, gerçek hayatta vizyonunun ne kadar saçma olduğunu gösteriyor: Model Wolves kadrosunun en iyi yedi oyuncusundan dört oyuncusu eski Bulls oyuncuları. En iyi dönemleri geçen Jeff Teague ve Jamal Crawford ile Karl-Anthony Towns bu ekibe dahil değil. Andrew Wiggins ise 4.2 galibiyet katkısı ile takımda 10. sırada yer alıyor. Bu da onun verimsizliğini gösteriyor. ’18 Anthony Tolliver bile onun üzerinde.