By Brad Stevenson / Çeviri: Anıl Can Sedef
Bu çevirinin tüm hakları Eurohoops Ltd. Şti.’ye aittir ve izinsiz kullanılması kesinlikle yasaktır.
Bu yazı ilk olarak 31 Mart 2017 tarihinde Fadeaway World’de yayınlanmış ve uyarlanarak çevrilmiştir.
NCAA Erkekler Basketbol Turnuvası dünya üzerinde en heyecanlı anlara sahne olan basketbol etkinliklerinden biri. Bazıları için son yıllarda NBA Finali’nden bile daha eğlenceli.
Her yıl bir ay kolej basketbolunu sevenler bir avuç maç için ekrana ve salonlara koşuyor ve genelde devlerin karşısındaki küçük okulları tutuyor.
Peki, okullar bir yana, kolej basketbolunun gördüğü en büyük oyuncular kim?
Tek yıllık mucizelerin üstüne çıkıp sağlam bir üniversite kariyeri yapanlar ve okullu oyunun en iyi 10 ismi olmayı başaran 10 yetenek burada:
- Christian Laettner – Duke (1988-1992)
Laettner 1988’de Duke’a geldiğinde kolej seviyesinde görülen en etkileyici yetenek kesinlikle değildi. 8.9 sayı, 4.7 ribaunt ortalamalarla kolej basketbolunun büyükleri arasına gireceğini kimse düşünemezdi.
Ama son yılında yaptıklarıyla unutulmaz oldu. Bir NCAA oyuncusunun kazanabileceği her türlü bireysel ödülü kazandı, şampiyonluğu getiren şutu attı.
Ve hepsini bir yılda başardı. 21.5 sayı, 7.9 ribaunt ortalamaları, %58 şut isabeti ve %56 üçlükle unutulmazdı.
Ama en unutulmaz olan Laettner’ın Kentucky karşısında serbest atış çizgisinden dönerek attığı o şampiyonluk şutu oldu.
- Magic Johnson – Michigan State (1977-1979)
Magic Johnson, Michigan State’le iki yıl geçirdi ama NBA’de nasıl bir oyuncu olacağını üniversitede belli etmişti.
Johnson kolejden 17.1 sayı, 7.6 ribaunt, 7.9 asist ortalamalarla NBA’e mezun oldu.
1979’daki NCAA turnuvasında NBA tarihinin en büyük rekabetlerinden biri için de tohumlar atıldı.
Magic hem bütün oyunları kazandı hem de Larry Bird’e karşı şampiyon oldu. Sonra Lakers‘a gitti ve oradan bu yana basketbol ve NBA tarihini etkilemeye devam ediyor.
- Carmelo Anthony – Syracuse (2002-2003)
Kolej tarihinin en büyük “tek sezonluk harikalarından” biri Melo devamlılık kutusunu boş bırakmasına rağmen listede olmayı hak ediyor.
Carmelo, LeBron’un aksine liseden direkt NBA’e değil, kolej üzerinden gitti. O bir yılda skor gücünü keskinleştirdi ve üniversitede büyük işler başardı.
Onun için iyi de oldu: 22.2 sayı, 10 ribauntlu tek yılında Syracuse’u tarihinin ilk NBA şampiyonluğuna taşıdı.
Tabii ki ne kadar önemli ödül varsa topladı.
- Jerry West – West Virginia (1957-1960)
Logo’nun NBA kariyerinden önce kolejde de büyük kariyeri yapmasına tabii ki şaşırmadınız.
İkinci yılında West Virginia’yı tarihinin tek şampiyonluk maçına taşıdı. Ama mağlup oldular.
Kolej kariyeri boyunca Jerry West 24.8 sayı, 13.3 ribaunt ortalamalar tutturdu hem de bir guard olarak.
Tıpkı tek yüzük kazandığı NBA kariyeri bol bol bireysel başarı kazandı ama takım başarılarında yolda kaldı.
- Oscar Robertson – Cincinnati (1957-1960)
Kolej basketbolunun ilk yıllarında asistlerin sayılması konusunda pek özenli olmamaları onun için talihsizlik. Çünkü Big O kolejde de triple-double ortalama tutturabilirdi.
Üç yılda 33.8 sayı, 15.2 ribaunt ve resmi olmayan sayılara göre 7.1 asist.
Oscar da West gibi bireysel ödüllere ve başarılara boğuldu. Ama yine onun gibi pek takım başarısı yakalayamadı. Üç kez Final Four’da elendi. O gittikten sonra da üç yıl üst üste şampiyon oldular.
- Larry Bird – Indiana State (1976-1979)
Larry Legend daha önce bahsettiğim büyük rekabetin diğer yarısı.
Gözlemciler başka türlü baksa da Magic Johnson’dan kolejde daha iyiydi. Başarıları ve ödülleri de bunu gösteriyor.
30 sayı, 13.3 ribaunt ortalamaları nasıl bir skorer olacağını gösteriyordu. İlk yılı sayısal olarak en iyisi olsa da büyük ödüller ikinci ve üçüncü yılda geldi.
Ama ne yazık ki döneminde takım başarısı gelmedi. Hatta Magic’e bir şampiyonluk maçı da kaybetti. O dönemki bireysel kalitesi ise tartışılmaz.
- Bill Walton – UCLA (1971-1974)
UCLA şanslı bir okul: Her basketbol takımı Kareem Abdul-Jabbar’ı gönderdikten iki yıl sonra Bill Walton’a kavuşamaz.
UCLA’de 20.3 sayı, 15.7 ribaunt ortalamayla oynayan Walton tam bir canavardı.
Elbette özellikle boyalı alanda.
Ve o üç yılda 27 bireysel ödül kazandı. İki de şampiyonluk. Üç kez üst üste kolej basketbolunun en prestijli ödülünü kazanmış olması sadece takımın değil, onun da efsanevi bir gücü olduğunu ispatlıyor.
- Wilt Chamberlain – Kansas (1956-1958)
Bunu tahmin etmeniz zor değil: Chamberlain kolejde de çocuklar arasında koca bir adam gibiydi. Kansas’da 29.2 sayı, 18.3 ribaunt ortalamaları tutturdu.
1957’de NCAA Turnuvası’nın en iyi oyuncusu seçildi.
Takımı onunla çıktığı 50 maçın yalnızca sekizini kaybetti. Bu listedeki birçok oyuncu gibi onun da bireysel heybeti şampiyonluğa yetmedi. Kansas’la tek şampiyonluk maçını tek sayı farkla kazanamadılar.
- Pete Maravich – LSU (1967-1970)
Kolej basketbolunu pek bilmiyorsunuz Pistol Pete’in bu listede olması size garip gelebilir. Çünkü bu listedeki çoğu ismin aksine tarihin en iyileri listesinde onun ismini pek görmüyorsunuz.
Peki, neden böyle heybetli bir listede ikinci sırada?
Çünkü 44.2 sayı ortalamayla oynadığı, maç başına 38 şut atıp %43’ünü soktuğu saçma sapan bir üniversite kariyeri yaptı.
Ama takımı hiç NCAA Turnuvası’nda yer alamadı. Bunun hiç suçlanabileceğini düşünmüyorum.