by Utkan Şahin / info@eurohoops.net
Yıllarca her iki takımının taraftarının, Türk basketbolunun unutmayacağı, referans göstereceği o büyük maçı geride bıraktık.
Vitoria’da Anadolu Efes, belki de sezonun en pragmatist, bu maç için doğru basketbolunu oynayarak Fenerbahçe Beko’nun yapmak istediği hiçbir şeyi yapmasına izin vermedi ve tarihinde ilk kez finale yükselmeyi başardı. Shane Larkin’in bundan 20 yıl sonrada hatırlanacak inanılmaz performansı da maçın yanına kâr kaldı.
Şimdi Efes, sadece 48 saat içerisinde tarihinin en büyük maçına çıkacak ve EuroLeague kupasını almaya çalışacak. Hemen belirteyim, bu maç hakkında uzun bir analiz yazısını maçtan önce sizlerin karşınıza getireceğiz. Fakat o maçtan önce, dün gece lacivert-beyazlıların yaptığı mükemmel şeylerle, Fenerbahçe’nin yapamadığı şeyleri konuşmamız gerekiyor.
Bu sebeple hazırsanız, karşınızda büyük maçın şifreleri…
Tempo Savaşları
Maçın ilk beşlerinden aslında iki takımın da nereye saldırmak isteyeceği oldukça belliydi.
Fenerbahçe, Dixon-Green-Guduric üçlüsüyle sahaya çıkarak ana amacının bu üçlünün oynayacağı bire birler ve ikili oyunlarla kendi hücumu içerisinde pas sayısını azaltarak tempoyu azaltmak olduğunu hemen gösterdi. Ergin Ataman ise genellikle ikinci beşle birlikte sahaya sürdüğü Larkin ile başlayarak planın ne olacağını bize fısıldadı.
Aslında garip bir şekilde maçın başında iki takımın da planları işledi. Setlere sürekli tepeden iki ikili oyunla başlayan sarı-lacivertliler, Dunston‚ı yukarıya çıkartarak mümkün olduğunca onun yardıma gelmesini engelleyerek basketler buldu.
Maçın başında biraz pota altını kullanan Efes için ise her şey 06:55’ten itibaren başladı. Ribaundu aldıktan sonra lacivert-beyazlılar, önce 7 saniye, sonra da 3 saniyede Larkin’den iki geçiş hücumu üçlüğü buldu.
☄ Shane Larkin maça çok sıcak başladı! İki hücumda iki 3 sayılık isabet! #ItsMyTime #FinalBizim #F4Glory pic.twitter.com/epa3xjOr2B
— beIN SPORTS Türkiye (@beINSPORTS_TR) 17 Mayıs 2019
Bu sekans da bir anda maçı Efes‚in istediği şekle soktu. Efes ne zaman kolay ribaund alsa tempoyu artırdı ve geçiş hücumlarında çok kolay basketler buldu. İlk yarıda Efes, Larkin ve Micic’in toplamda bulduğu 8 saha içi isabeti ribaundu aldıktan sonra ortalama 8.8 saniye içerisinde buldu. Bu Avrupa basketbolu için ve özellikle Fenerbahçe’nin bir maçı için oldukça absürt bir ortalama.
2016’tAn beri bütün oyununu tempoyu düşürmek üzerine kurgulayan Fenerbahçe’nin Efes‚in 8.8 saniye içerisinde guardlarıyla sayı bulmasına engel olamaması maçın ritminin kime doğru kaydığının bir göstergesi.
Fenerbahçe, doğru şutlar bulsa da maçın temposu ve maçın oynanış şekli o geçiş hücumunda bulunan iki üçlükle birlikte Efes’in istediği şekle geçti. Ta ki Ergin Ataman’ın koca maç içerisinde yaptığı tek büyük hataya kadar.
Simon iki faul aldıktan sonra ilk çeyreğin ortasında Ataman, James Anderson’a güvenmek yerine sahaya Rodrigue Beaubois’yı sürdü. Bu tercih de Fenerbahçe’ye hayalini kurduğu ama sakatlıklar sebebiyle bulamadığı şeyi verdi. Sezon boyunca Datome ve Kalinic‚in fiziksel üstünlükleri sebebiyle rakiplerin kanatlarına bela oldu sarı-lacivertliler. Fakat bir tanesinin yokluğu, diğerinin de hazır olmayışı sebebiyle bu maçta bunu kullanamayacak gibiydiler.
Fakat Efes, Beaubois ile sahada küçülünce Fenerbahçe bunu hemen cezalandırdı. Ataman muhtemelen pek fazla sırtı dönük oyun oynamayan Guduric‚in bunu yapamayacağını düşündü ama hemen ilk hücumda Sırp forvet, buradan basketi çıkardı. Daha sonra Efes savunması Beaubois’ya daha yakın durunca Fenerbahçe, topsuz cut’lar için daha fazla alan buldu ve oyunu kendi istediği şekle çevirdi.
Buna Micic’in de ilk çeyreği kötü bitirmesi eklenince Fenerbahçe, çeyrek sonunda bir anda kendini önde buldu.
Sürpriz Katkılar, Fenerbahçe Bozulması
Normal şartlar altında Fenerbahçe Beko’nun kendi temposunu yakaladıktan sonra maçın içerisinde rakibine tekrardan tempoyu kaybettiğini çok fazla görmezsiniz. Rakipler tabii ki daha iyi oynayarak belki skoru yakın götürür ama tempo sarı-lacivertlilerin istediği şekilde kalır. Özellikle de sahada Sloukas–Guduric–Kalinic–Melli–Vesely gibi bir beş varsa…
Fakat tam tersi oldu. Fiziksel olarak Fenerbahçe’nin en kuvvetli olduğu bu beş, Efes‚in rol oyuncularına tempoyu kaybetti. Maç öncesinde bana Anderson-Motum-Pleiss’lı bir beşe karşı fiziksel üstünlüğü kaybedeceğini, tempoyu kaybedeceğini söyleseniz size inanmazdım fakat öyle oldu.
Anderson, Kalinic‚in oynamaya çalıştığı bütün -bir tanesi hariç- sırtı dönük oyunlarda Sırp forvetin arkasında kale gibi kaldı ve sarı-lacivertlilerin bunu kullanmasına izin vermedi. Evet, Kalinic sakatlıktan yeni çıktı. Haliyle maç temposu da düşüktü ama ligin kendi pozisyonuna göre en fazla sırtı dönük hücum üreten isminden bahsediyoruz. Sakatlığı sebebiyle ismini bile unuttuğumuz Motum ise hem Melli‚ye karşı girdiği savaşı kazandı hem de Moerman’ın dinlemesi için bir şans verdi.
Micic’in de 2. çeyreğin başında toparlanıp, arka arkaya bire birlerle sayı üretmesiyle oyun bir kez daha Efes‚in lehine döndü.
Vasilije Micic! 2 hücumda 5 sayıyı bulup molayı aldırıyor! #ItsMyTime #FinalBizim #F4Glory pic.twitter.com/WHKrHLZEyU
— beIN SPORTS Türkiye (@beINSPORTS_TR) 17 Mayıs 2019
Bu süreçten sonra Fenerbahçe, Melih Mahmutoğlu’nun verdiği kritik katkılar, Vesely üzerinden oynanan ikili oyunlarla birlikte skor olarak maçın içerisinde kalmayı başardı. En azından belli bir kısma kadar. Fakat bence öncesinde geçirilen bu süreç, maçın Efes adına kırılmasında en büyük iki süreçten biriydi.
Final Four maçlarında takımların sistemlerinin çalışmaması, bunun yerine maçın kendilerine verdiği durum üzerinden hareket etmeleri gayet olağan olandır. Önemli olan takımların buna adaptasyon gösterebilmesidir. Zeljko Obradovic, takımını buna hazırlama konusunda master yapmış birisi olsa da dün gece Ataman karşısında sınıfta kaldı.
Efes zannedildiği gibi kendi basketbolunu oynayarak kazanmadı. Bunu sadece topu ne kadar az paylaştıklarından bile görebiliriz. Lacivert-beyazlılar, Fenerbahçe’nin zaafı neresiyse oraya saldırdı. Bu kısma 3. çeyrekte değineceğimiz için oraya bırakıyorum.
Fenerbahçe’ye geri dönersek… Bir kere iki takımın bu beşleri sahadayken Fenerbahçe’nin fiziksel olarak ezilmesi oyuncuların mental olarak maçtan ne kadar uzak olduğunu gösteriyor. İkinci olarak ise sarı-lacivertliler, Efes’in savunmadaki zaaflarının hiçbirine dokunmadı. Fenerbahçe’nin ilk devre sonunda 40 sayı bulması sizi aldatmasın. Ne Pleiss’in yavaş ayaklarına hücum edildi, ne de Motum’un savunmadaki büyük problemlerine…
İkinci çeyrekte Fenerbahçe, 8 tane üçlük, 7 tane ise ikilik şut denemesinde bulundu. Bu Fenerbahçe’nin oyunu değil. Normal şartlar altında sarı-lacivertliler, defoyu gördüğü zaman parçalar, böyle hücum etmez.