by Andy Bailey / Çeviri: M. Bahadır Akgün
Bu çevirinin tüm hakları Eurohoops Ltd. Şti.’ye aittir ve tamamının veya bir kısmının izinsiz kullanılması kesinlikle yasaktır.
Bu yazı ilk olarak 18 Eylül 2019 tarihinde Bleacher Report‘ta yayınlanmış ve uyarlanarak çevrilmiştir.
Tarihin en iyi uzun forveti kim?
Oyun kurucular, şutör guardlar ve kısa forvetler geride kaldığına göre sırada oyunun dengesiz pozisyonu uzun forvetler var.
Yıllar boyunca 4 numaralar kadroların rakibi parçalayan ismi oldu. Charles Oakley, Dennis Rodman, Karl Malone gibi isimleri düşünün. Rodman ve Malone, güreş bile yaptılar…
Sonra Dirk Nowitzki geldi ve strect 4 konseptini popülerleştirdi. Birden bire yetenekler de kas gücü kadar önemli oldu. Kevin Garnett, uzun bir oyuncunun geçiş hücumunu nasıl yönetebileceğini ve hatta gizli bir oyun kurucu olabileceğini de göstererek o devrimde yardımcı oldu.
Şimdilerde 4 numaralar artık oyun da kuruyor. Şut atabilmek ve atmak istemek artık yetmiyor. Ryan Anderson’a sorun.
Ancak 4 numaradan oyun kuran oyuncular, NBA’in pozisyonsuz basketbolunun yeni yıldızı olmadan çok önce 4 numaralar ribaundları ve boyalı bölgeyi kontrol ediyordu. Listemizde her iki dönemden de isimler var…
Seçimler büyük oranda öznel kritelere dayansa da önceki listelerde olduğu gibi gelişmiş istatistikler de etkili olacak.
1973-74 sezonundan bu yana kullanılan artı-eksi verimlilik ve 48 dakika başına galibiyet katkısı gibi istatisitkler kullanılıyor artık. Ayrıca oyun hızı ve oynama süresine uygun istatistikleri de göreceksiniz. Ancak bu faktörlere soyut gözlemler de eklenmeli.
Son bir not: Basketball-Reference’ı bu yazıda oyuncunun pozisyonu konusunda hakem olarak kabul edeceğiz. Bu kısım önemli çünkü Basketball-Reference, Tim Duncan’ın sürelerinin %71’ini pivot pozisyonundan aldığını söylüyor.
NBA Tarihinin En İyi 10 Oyun Kurucusu
10. Dennis Rodman
Maç başına istatistikleri: 7.3 sayı, 13.1 ribaund, 1.8 asist, 0.7 top çalma, 0.6 blok
75 pozisyon başına istatistikleri: 9.0 sayı, 16.1 ribaund, 2.2 asist, 0.8 top çalma, 0.7 blok
İlişkili doğru şut yüzdesi: +1.3
Net verimlilik değişimi: Yok
Artı-eksi verimliliği: +3.0
48 dakika başına galibiyet katkısı: .150
Bu listeyi, NBA tarihinin en iyi ribaundcularından biri ile açıyoruz. Boyu 2 metre olmasına rağmen Dennis Rodman, kariyer ribaund ortalamasında yalnızca Andre Drummond ve Hassan Whiteside’ın gerisinde.
Dahası oyun hızı faktörünü göz önünde bulundurup onun istatistikleri Wilt Chamberlain ile kıyaslanırsanız, Rodman’ın kariyerindeki ribaund ortalamasının efsanevi isimden daha iyi olduğunu görürsünüz.
1990-91 ile 1999-2000 arasındaki 10 yıllık süreçte 15,9 ribaund ortalama yakalayan Rodman, ikinci sıradaki Shaquille O’Neal’a 3,5 ribaund fark atmıştı. Shaq ile 23. sıradaki Vin Baker arasında da bu kadar fark vardı…
Ayrıca 1990 ve 1991 yıllarında da en iyi savunmacı ödülünü kazanan Rodman, insan ruhunun varabileceği noktanın canlı bir örneğiydi. Dev isimlerin oynadığı bir oyun ve pozisyonda o eşsiz bir rolü harika üstlendi.
Şampiyonluk kazanan beş takımın da kritik oyuncularından biriydi… NBA’de ondan daha fazla şampiyonluğu olan oyuncusu sayısı yalnızca 13.
9. Chris Webber
Maç başına istatistikleri: 20.7 sayı, 9.8 ribaund, 4.2 asist, 1.4 top çalma, 1.4 blok
75 pozisyon başına istatistikleri: 21.2 sayı, 10.0 ribaund, 4.4 asist, 1.5 top çalma, 1.5 blok
İlişkili doğru şut yüzdesi: -1.6
Net verimlilik değişimi: Yok
Artı-eksi verimliliği: +3.9
48 dakika başına galibiyet katkısı: .132
Oyun kuran 4 numaralar moda olmadan önce Chris Webber, oyun kuran bir 4 numaraydı. Son sezonunun sonuna doğru Webber, kendi boyunda veya kendisinden daha uzun oyuncular arasında en yüksek yedinci asist ortalamasına sahipti.
Hangi zaman dilimini kullandığınızdan bağımsız olarak Webber, en iyi pasör uzunlardan biri olarak öne çıkıyor. Belki bunun için hak ettiği takdiri görmüyor olabilir ancak durum bu…
Webber’in bencil olmayan tarzı bugün muhtemelen daha büyük takdir toplardı. Artık herkes, beş oyuncudan da farklı yeteneği sahaya koymasını bekliyor. Onun döneminde ise uzun forvetler, ribaund ve skor katkıları ile biliniyordu ancak Webber bu alanlarda da iyiydi.
Ayrıca 1,4 blok ve 1,4 top çalma ortalamaları da var. Lig tarihinde 5.000+ dakika süre alıp bu iki kategoride bu istatistikleri yakalayan Anthony Davis, Julius Erving, Andrei Kirilenko, Nerlens Noel, Hakeem Olajuwon ve David Robinson dışında oyuncu yok.
8. Elvin Hayes
Maç başına istatistikleri: 21.0 sayı, 12.5 ribaund, 1.8 asist, 1.0 top çalma, 2.0 blok
75 pozisyon başına istatistikleri: 17.8 sayı, 10.6 ribaund, 1.6 asist, 0.9 top çalma, 1.8 blok
İlişkili doğru şut yüzdesi: -2.6
Net verimlilik değişimi: Yok
Artı-eksi verimliliği: +0.9
48 dakika başına galibiyet katkısı: .116
Daha önce oynamış birçok profesyonel sporcu gibi Elvin Hayes de sporun dışındaki meseleler ve yıldızlığın getirdiği dertler ile uğraştı.
Koçlar, takım arkadaşları ve medya ile pek de hoş olmayan olaylar yaşadı Hayes…
Bir kez sayı kralı, iki kez ribaund kralı, iki kez de maç başına süre alma konusunda lig lideri olsa da asla MVP seçilemedi. 10 yıllık kariyerinde 23,9 sayı ortalaması, lig 10.’su oldu ve 14,7 ribaund ortalaması ile dördüncü sırada yer aldı.
Saçmalık derecesinde verimli olan Hayes’in diğerleri ile etkileşimi ve şampiyonluk eksikliği, ona dair algıyı değiştirdi. James Harden veya Russell Westbrook gibi, değil mi?
Sosyal medyadan onlarca yıl önce de oyuncular dair ciddi yanlış anlaışmalar oluyordu… Hayes asla MVP olmadı ancak Hall of Fame bir oyuncu ve tarihin en büyük uzun forvetlerinden biri.
7. Kevin McHale
Maç başına istatistikleri: 17.9 sayı, 7.3 ribaund, 1.7 asist, 1.7 blok
75 pozisyon başına istatistikleri: 20.8 sayı, 8.6 ribaund, 2.0 asist, 2.0 blok
İlişkili doğru şut yüzdesi: +6.8
Net verimlilik değişimi: Yok
Artı-eksi verimliliği: +2.5
48 dakika başına galibiyet katkısı: .180
Kevin McHale’ın Hall of Fame kariyerini tanımlayan özelliği bencilliğe uzak olmasıydı. 1980 NBA Draftı’nda üçüncü sıradan seçilen McHale, ilk beş sezonunda oynadığı maçların yalnızca %20’sine ilk 5’te başladı.
O beş sezonda McHale, 15,2 sayı, 6,9 ribaund ve 1,9 blok ortalamalarını 28,4 dakika ortalama süre alarak yakaladı. Daha sonraki beş yılda ortalama 36,4 dakika süre alırken 22,7 sayı, 8,6 ribaund, 2,4 asist ve 1,8 blok ortalamalarına çıktı.
Ayrıca hücum ribaundları ve blok konusundaki yetenekleri de McHale’ın muazzam kariyerinin bir parçasıydı ve istekliliği, her rolü kabul edebilmesi de bunlara ek olarak onun başarısında büyük rol oynadı.
Üstlendiği rollerden bağımsız olarak kendi döneminde neredeyse rakipsiz bir verimlilik seviyesine çıktı. En az onun kadar şut atan oyuncular arasında %60,5 doğru şut oranı ile ilk sırayı aldı.
Diğer oyunculardan daha az süre alsa da yedi kez All-Star seçildi, altı kez yılın savunma takımlarında, bir kez yılın takımlarında yer aldı. Ayrıca üç şampiyonluk ve iki yılın altıncı adamı ödülü kazandı.